ΤΑ ΚΛΟΥ ΚΛΟΥ

Κλού -Κλού να γεννούνε οι γι' όρθες μας, αρνιά και ρίφια θηλυκά και τα κοπέλια σερνικά, καλοχρονιά στο σπίτι μας, όσο βάρος έχει η πέτρα τούτη, τόσο χρυσάφι και ασήμι να μπει στ’ αφεντικού την τσέπη.....
Τα καλά κάλαντα τα λέγαμε γιατί ήταν κατόπιν προσκλήσεως, και πάντα μας έβρισκαν οι σπιτονοικοκύρηδες να τα "κάνουμε" από την προηγούμενη
-Και μην ξεχάσεις, σου έλεγαν, πρωί πρωί να έλθεις μην μπει άλλος πρώτος στο σπίτι και χαλάσει το γούρι της χρονιάς. Το μπαξίσι βέβαια μεγάλο Λίρα ολάκερη σου έδιναν, ολόχρυση κάποιοι μιας και σε θεωρούσαν γουρλή. Μάλιστα υπήρχε και άτυπη συμφωνία.... σε έκλειναν και για την επόμενη χρονιά.
Και οι πέτρες εκεί στην μέση για πολύ καιρό...... ποιος θα τις πετούσε; Και βαριές και υπήρχε φόβος να χαθεί το γούρι της χρονιάς.