Κάποια στιγμή γεννηθήκαμε, δε θυμόμαστε τίποτε γι΄ αυτό το γεγονός, που για κάποιους άλλους ήταν σπουδαίο και συγκλονιστικό.
Αρχίσαμε το ταξίδι που λέγεται ζωή και κάθε μέρα που περνούσε όλα άλλαζαν γύρω κι εμείς μαζί τους.
Ό,τι συνέβαινε στην αρχή της ζωής μας, ελάχιστα το θυμόμαστε, αποσπασματικά, κάποια πράγματα σαν αχνό όνειρο, συνηθίζομε να λέμε, ίσως ένα χρώμα, μια φωνή, ένα γλυκό πρόσωπο, μια σκηνή καλή ή κακή της καθημερινότητας.
Υστερα όλα γίνονται ξεκάθαρα: Τότε που πήγαμε στο σχολείο, οι συμμαθητές, οι δάσκαλοι, οι βαθμοί τα παιχνίδια σκανταλιές, μαλώματα δάκρυα, ύστερα οι μικροί και οι μεγάλοι έρωτες, ύστερα ο σύντροφος, ο αγώνας της δημιουργίας, της επιβίωσης πολλές φορές, το σπίτι που φτιάξαμε, το μαγαζί, η δουλειά, τα δικά μας παιδιά, χαρές, ο χωρισμός, βάσανα, επιτυχίες, αποτυχίες, αιφνιδιασμοί της ζωής…. Θάνατοι αγαπημένων
Όλα εγκλωβισμένα στο άλμπουμ της σκέψης μας. Αρκετά από αυτά εγκλωβισμένα στα συμβατικά χάρτινα άλμπουμ ή στα κινητά μας σήμερα.
Κάποτε συναντάς αυτόν που χρόνια έχεις να δείς, απορείς για τις ρυτίδες του,Μτα άσπρα μαλλιά του, «πώς έγινε έτσι» λές μα σου διαφεύγουν οι δικές σου ρυτίδες, τα δικά σου άσπρα μαλλιά. Περνάς από δρόμους με έρημα σπίτια, κλειστά μαγαζιά, αναζητάς ανθρώπους φευγάτους που κάποτε υπήρξαν. Πληθαίνουν οι άγνωστοι γύρω σου αρχίζεις να νιώθεις λίγο απόμακρα από τα σημερινά. Η επιστροφή κάποτε αρχίζει, άγνωστο για πού….
Τελικά αυτός είναι ο χρόνος, αέναος μεταβολή.
Είμαστε εμείς, οι άλλοι και τα άλλα.
Καλή χρονιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.