ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ IMK&Σ

ΠΡΟΣ:
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή και φιλόθεο λαό των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου

Ω, μέσα μου γεννιέται ένας Θεός
και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
το μέτωπό μου λάμπει σαν αστέρι…
Φέρτε μου, Μάγοι, θεία βουλή το γράφει,
τα σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι
της πίστης, της αγάπης το χρυσάφι!...
(Κωστής Παλαμάς)
Με το εκπληκτικό αυτό ποίημα του Κωστή Παλαμά «Ένας Θεός», με το οποίο ο ποιητής εκφράζει το θαύμα της Ενανθρώπησης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά  καταδεικνύει και το θαύμα που συντελέστηκε και στη δική του ψυχή, επικοινωνώ με την αγάπη όλων σας, την Άγια τούτη νύκτα των Χριστουγέννων, φίλοι και αδελφοί, παιδιά της Εκκλησίας μας, για να μοιραστώ μαζί σας την μεγάλη αυτή χαρά και εορτή της πίστεώς μας και να συμψάλλω με όλους σας: «Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω Απροσίτω προσάγει, Άγγελοι μετά Ποιμένων δοξολογούσι, Μάγοι δε μετά αστέρος οιδοπορούσι, δι’ ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον ο προ αιώνων Θεός».
Σκέφτομαι την σημερινή μέρα πως διαβάζαμε κάποτε στα διηγήματα του Παπαδιαμά-ντη για πρόσωπα που ζούσαν σε συνθήκες έσχατης φτώχειας, σταχομαζώχτρες που δεν είχαν να πάρουν στα παιδιά τους ούτε ένα ζευγάρι παπούτσια, και νομίζαμε ότι αυτές οι διηγήσεις ήταν πολύ μακριά από μας. Και να που η αλαζονεία της εποχής μας, η αίσθηση ότι μπορούμε να τα έχουμε όλα, ανέτρεψε την καθημερινότητά μας και οι συνθήκες ζωής που περιγράφει ο μεγάλος αυτός λογοτέχνης είναι πλέον μέρος της ζωής μας.
Διερωτώμαι λοιπόν: Πως θα αντισταθμίσουμε τον πόνο μας; πως θα αντισταθούμε και θα σταθούμε όρθιοι στην ιστορία της δικής μας καθημερινότητας; Σε ένα κόσμο που ζει στην προοπτική του «εδώ και τώρα»; Που ζει τον μηδενισμό του παρελθόντος και αδιαφορεί για το μέλλον, θεωρώντας το «νυν» ως κλειδί; Πως θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε αυτό που λέει ο Ντοστογιέφσκι ότι: «Η ζωή της κόλασης είναι η ζωή άνευ αγάπης»;
Απάντηση σε όλα αυτά, ως και σε κάθε άλλη υπαρξιακή αγωνία και αμφιβολία μας, δίδει η σημερινή μεγάλη ημέρα και εορτή. Ελπίδα, πίστη και αγάπη πλημμυρίζει κάθε αν-θρώπινη ψυχή και ύπαρξη, που ελεύθερα και αβίαστα δέχεται το μέγα αυτό μυστήριο της ελεύσεως της θείας αγάπης, της Παναγάπης, στον κόσμο. Της γέννας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Το «Παιδίον νέον», ο Ιησούς Χριστός, γίνεται η ελπίδα μας για να ξαναβρούμε το αληθινό νόημα της ζωής. Η δική Του γέννηση γεννά και πάλι την ελπίδα στη ζωή ως απαρασάλευτο βίωμα στην πορεία μας. Η ελπίδα στον κόσμο της κρίσης είναι ο Χριστός. Αυτός γίνεται η έξοδος του καθενός μας από κάθε είδους ιδεολογικό, ψυχολογικό, ενδοκο-σμικό, ακόμα και θρησκευτικό «ναρκισσισμό».
Όμως δεν είναι μόνο η ελπίδα μας. Ο Χριστός είναι και η αγάπη, η μόνη αγάπη, στον κόσμο της κρίσης και σε κάθε εποχή. Τα Χριστούγεννα είναι πάντοτε πρόσκληση να σπάσουμε τα δεσμά του εγωκεντρισμού, της θεώρησης του εαυτού μας ως κύριας πηγής νοήματος και αξίας στη ζωή. Βλέπετε, ο Χριστός δεν ζήτησε και δεν ζητά θυσίες από εμάς. Ο Ίδιος υπέστη την μεγάλη θυσία της Κένωσης, γίνεται άνθρωπος, «ο Υιός του Θεού, Υιός ανθρώπου γίνεται», όπως σημειώνει ο αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, για να ανεβάσει τον άνθρωπο στον Θεό. Και δεν μένει εκεί, πορεύεται προς  το Πάθος και την Σταύρωση, θύοντας την ζωήν Αυτού, αντίλυτρο υπέρ πάντων ημών. Με την δική Του θυσία εξαγοράζει, σώζει και ελευθερώνει το γένος των ανθρώπων. Δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό Του, τα πάντα για τον άνθρωπο. Λυτρωτική και σωτήρια η δική Του αγάπη.    
Αδελφοί μου,
Για να  σαρκωθεί ο Υιός και Λόγος του Θεού στις καρδιές μας και να μπορεί να απο-κτήσει νόημα η ζωή μας∙  για να οδηγήσει το  φετεινό ταξίδι των Χριστουγέννων τα βήματα όλων μας εις την φάτνη της ειρήνευσης, της καταλλαγής, της συμφιλίωσης, της αποδοχής του κάθε άλλου που γίνεται αδελφός∙ για να μπορούν τα σμύρνα της ελπίδας, το λιβάνι της πίστης και το χρυσάφι της αγάπης, όπως λέει και ο ποιητής, να μεταμορφώσουν την ζωή μας, χρειάζεται:
Να ανοίξουμε διάπλατα την καρδιά μας στον Χριστό και να αφήσουμε να εισδύσουν σε κάθε μυστική της γωνιά οι δικές Του ακτίνες. Να δεχθούμε με πόθο, εμπιστοσύνη και ταπείνωση το «Παιδίον νέον». Να κατανοήσουμε ότι μπορεί να φαίνεται πως έχουμε καιρό μπροστά μας, όμως η αιωνιότητα κερδίζεται από τώρα. Ότι η πρόταξη της αγάπης δε συ-νεπάγεται την άρνηση των αξιών μας, αλλά μας οδηγεί στο να μπορούμε να σεβόμαστε τον άλλον, όχι όμως και να αποδεχόμαστε την αμαρτία ως ευλογία. Ότι ζωή θα πει όχι να υ-πάρχεις και επιπλέον να αγαπάς, αλλά να υπάρχεις μόνον επειδή αγαπάς και στο μέτρο που αγαπάς.
Μόνο έτσι θα δούμε τη ζωή μας να μεταμορφώνεται και να λούζεται από το  φως της ελπίδας, της ειρήνης, της χαράς, της δυνάμεως και της αγάπης, όπως αυτά πηγάζουν από το Σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αυτή είναι η ευχή και ταπεινή αλλά καρδιακή προσευχή του Επισκόπου σας προς πάντας υμάς.
Ευφρόσυνα, ευλογημένα, χαρούμενα, φωτεινά Χριστούγεννα!
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω αγάπης,
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ