Ο ΓΥΜΝΟΛΑΙΜΗΣ ΠΕΤΕΙΝΟΣ ....

...και η καταστροφή του κόσμου!
Του Κώστα Α.Μπογδανίδη (παλιό αλλά επίκαιρο)
Την αρχή στον σύγχρονο κόσμο μας έκανε ο Νοστράδαμος. Προφητείες, μαντεία κακών και δεισιδαιμονίες που κάθε φορά έφερναν ένα τέλος. Μετά ήρθε ο κομήτης του Χάλευ, αργότερα η ευθυγράμμιση των πλανητών, το Μιλένιουμ. Σήμερα οι προφητείες των Μάγιας. Αύριο μπορεί να είναι τηλεοπτικές μάγισσες, χαρτορίχτρες, η κουτάλα ενός αρνιού, ο σφαγμένος γυμνολαίμης πετεινός για να μας βάλει στο τρυπάκι- πάντα Κάτι θα βρίσκουν οι απανταχού εσχατολόγοι για να σκορπίζουν τον πανικό και τον τρόμο.
Δεν είναι όμως μόνο οι κινδυνολογούντες και αρεσκόμενοι σε παγκόσμιες ή συμπαντικές συνωμοσίες. Από μόνος του προφανώς ο άνθρωπος έχει ένα προαιώνιο φόβο. Η προσωρινότητα της υπάρξεως τον κάνει να σκέφτεται μια με το λογικό , μια με το θυμικό: "Δεν θα γίνει τίποτα, αλλά και αν..."
Στο μυαλό μας όλοι έχουμε ως βασική σκέψη ότι δεν θα συμβεί τίποτα στις 30 Δεκεμβρίου. Ούτε στις 31, ούτε ποτέ δεν θα υπάρξει καταστροφή του κόσμου από εξωγενή παράγοντα. Ποτέ; Όχι ακριβώς! Οι επιστήμονες ξέρουν ότι το τέλος θα έρθει όταν και αν "συνωμοτήσει" το Σύμπαν και μας στείλει πεσκέσι κανένα αστεροειδή, αλλά και να γίνει αυτή η συνάντηση "εκτιμάται" ότι θα χρειαστεί μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια . Σίγουρα, λένε, θα το δούμε εγκαίρως...Όπως επίσης γνωρίζουμε ότι ο Ήλιος μας θα σβήσει, μαζί κι "εμείς", σε 4 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν έχει καταναλώσει όλα του τα καύσιμα.
Άρα δεν κινδυνεύουμε! Αμ δε...Ο κόσμος μας είναι εύθραστος. Αυτό για Κάποιο λόγο Κάνουμε πως το ξεχνάμε. Ο άνθρωπος είναι η 5η φάλαγγα του ίδιου του γήινου πολιτισμού, εσωτερικός είναι ο εχθρός στον πλανήτη μας. Εμείς μόνο έχουμε τη δύναμη να καταστρέψουμε και να αυτοκαταστραφούμε. Να σπαταλήσουμε τους φυσικούς πόρους, να αλλάξουμε το κλίμα, να μολύνουμε το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα. Στο τέλος δε ρίχνουμε και μια μπομπίτσα για να μην μείνει κολυμπιθρόξυλο! Αυτονόητα σας λέω, αλλά γιατί τα ξεχνάμε;
Υπό αυτή την έννοια η 31η Δεκεμβρίου μπορεί να γίνει η μέρα της Κρίσης. Της αυτοκριτικής μας. Να ξαναδούμε τους εαυτούς μας, να αγαπήσουμε τους δικούς μας, τους φίλους μας. Να ανακαλύψουμε πάλι τους ανθρώπους κοιτάζοντας μέσα μας και δίπλα μας. Ας σταματήσουμε να αναλύουμε ό,τι αμάσητες κουταμάρες μας σερβίρουν και ας δούμε τα πράγματα εντός μας, ας αρχίσουμε με τα βασικά. Ή όπως έλεγε κι ο Σωκράτης "εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο, ας ταρακουνήσει πρώτα τον εαυτό του"!