ΕΝΑ ΣΑΚΚΟΥΛΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Όλοι οι χωρικοί που καλλιεργούσαν σιτάρι, κάθε Ιούνιο το θέριζαν και το πήγαιναν στους μυλωνάδες για να το αλέσουν, ώστε να έχουν αποθέματα σε αλεύρι όλο το χειμώνα, αφού μέχρι τα μέσα περίπου του 20ου αιώνα όλες οι γυναίκες ζύμωναν μόνες τους το ψωμί. Οι χωρικοί θέριζαν τα στάχυα κι έπειτα, κυρίως οι γυναίκες, λιχνίζανε και το αλωνίζανε, χώριζαν δηλαδή το στάρι από τα στάχυα (το κάνανε καρπό). 
Τον καρπό αυτό μετέφεραν με γαϊδούρια στους αλευρόμυλους κι εκεί αρχικά κοσκινιζόταν με την κοσκίνα από τις πέτρες, την ήρα, το κριθάρι, για να μείνει μόνο το καθαρό σιτάρι. Αφού είχε καθαριστεί τελείως ο μυλωνάς έριχνε το σιτάρι στο μύλο για να το αλέσει και να παραχθεί αλεύρι.

Οι μυλωνάδες δεν πληρώνονταν συνήθως σε χρήμα αλλά σε είδος (αλεύρι). Για παράδειγμα στις δέκα οκάδες σιτάρι έπαιρναν μία οκά αλεύρι.
ΠΗΓΗ