«ΜΕΣ ΣΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΑΚΕΡΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΣΩΣΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ»

(Γ. ΡΙΤΣΟΣ, ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΚΑΤΡΑΚΗ). Η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΝ ΚΩΔΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Ανακοίνωση της  Καλλιόπης Κωτσάκη στο 'Α συνέδριο για την Κίσαμο
  Στο Καστέλι Κισάμου γεννήθηκε ο Μάνος Κατράκης. Ένας μεγάλος ηθοποιός με ψυχικές αρετές, αρχοντικό παράστημα και θεϊκή φωνή για τον οποίο έγραψε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος «ένας ποιητής ήθους, ένας δάσκαλος του γένους, η πηγή η λαλαίουσα της ρωμιοσύνης, […]ο μόνος που χάρισε τη φωνή του και το κορμί του για να γίνει η συνείδηση του έθνους γεγονός χειροπιαστό, αισθητικό και ταυτόχρονα πολιτικό. Σε αυτή τη φωνή υλοποιήθηκε το θαύμα της ελληνικής γλώσσας…» και σημείωνε εμφατικά «όταν ο Μάνος Κατράκης μιλάει ελληνικά, δικαιώνεται μια ολόκληρη λογοτεχνία…»
Το λογοτεχνικό κείμενο, σύνθετος και πολύπλευρος πολιτισμικός τόπος, μέσο για τη σπουδή της κοινωνικής ζωής και τόπος παραγωγής μιας πολιτισμικά και κοινωνικά μεσολαβημένης ερμηνείας, επιδιώκει την διεύρυνση της πολιτισμικής εγγραμματοσύνης του πολίτη σε ένα πλαίσιο κριτικής προοπτικής, όπου η ανάγνωση, τόσο σε πρακτικές όσο και σε δεξιότητες, επικεντρώνεται στο τι αλλά κυρίως στο πώς ο πολίτης διαβάζει. Η μεθοδική πράξη της ανάγνωσης  με τη χρήση του χρόνου, της έγκλισης και της φωνής κινητοποιεί τον αναγνώστη σε νέες αναζητήσεις, αναδεικνύει την αλληλεπίδραση κειμένου – αναγνώστη και  διαμορφώνει τον αναγνώστη. 

Η θεία φωνή του Μάνου Κατράκη συνέβαλε στη χαρακτηριστική του σχέση με την ανάγνωση της λογοτεχνίας, «οι λέξεις βγαίνουν από τα χείλη του λαμπερές και στρογγυλές με ένα περίγραμμα φωτεινό όπως τα βότσαλα κάποιου παρθένου γιαλού» σημείωνε ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης και κατέληγε «σαν ποιητής θέλω για τη  μεγάλη προσφορά που έκανε ο έξοχος αυτός καλλιτέχνης σε όλο το μάκρος της ζωής του προς τον ζωντανό νεοελληνικό λόγο να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ». 
Οι νηπενθείς ιδιότητες της ανάγνωσης της λογοτεχνίας με τη φωνή του Μάνου Κατράκη παρουσιάζονται στην Ανακοίνωση με ιδιαίτερη αναφορά στους έφηβους μαθητές, ως αναγνωστικό κοινό, και στην απόλαυση που μπορεί να τους προκαλέσει η ανάγνωση ενός λογοτεχνικού κειμένου, ως ελκτικό στοιχείο εισόδου στον κόσμο της λογοτεχνίας και του βιβλίου.