Όχι, δεν έχω πρόθεση να γράψω τουριστικό οδηγό για νησί των Κυκλάδων... αλλά επειδή είμαι οπαδός της φιλοσοφίας ότι τα ταξίδια είναι σοφία και γνώση κι επειδή διαβάζω κατά καιρούς το blog σας και τα «κακώς κείμενα» της
περιοχής της Κισάμου, ήρθαν αυθόρμητα οι συγκρίσεις από πρόσφατο ταξίδι στην Πάρο...Αρχής γενομένης από το πλοίο της γραμμής. Η οργάνωση της ακτοπλοϊκής εταιρίας που μετέφερε, μεσούντος Ιουλίου, επιβάτες και οχήματα σε δύο διαφορετικά νησιά (Πάρο-Νάξο) ήταν παραδειγματική. Οι εργαζόμενοι του πλοίου, ήταν σε κάθε σκάλα και κάθε έξοδο του πλοίου, εξυπηρετώντας την επιβίβαση και αποβίβαση οδηγών και επιβατών. Οι οδηγοί επέβαιναν στα αυτοκίνητά τους, χωρίς δυσκολία ή εκνευρισμό και δεν εμπλέκονταν με τους επιβάτες. Στην έξοδο του λιμανιού της Πάρου κατατοπιστικές πινακίδες, όπως και παντού στο νησί. Σε κάθε καίριο σταυροδρόμι ήξερες πού να στρίψεις για τον προορισμό σου. Επιπλέον, υπήρχαν καθρέπτες σε κάθε επικίνδυνο σημείο των δρόμων! Το οδικό δίκτυο εξαιρετικά καλό για νησί και κυρίως χωρίς σκουπίδια στις γύρες των δρόμων. Στις δύο μεγάλες πόλεις του νησιού, Νάουσα και Παροικιά, αλλά και στα ορεινά χωριά, υπήρχαν χώροι στάθμευσης, όπου άφηνες το αυτοκίνητό σου για να μπεις αποκλειστικά πεζός στα σοκάκια του νησιού. Μετρήσαμε τουλάχιστον τέσσερις αριθμημένους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων στην Παροικιά, (είναι το κεντρικό λιμάνι) ενώ επιπλέον περιφερειακός δρόμος ένωνε κι αποσυμφόριζε τις δύο κεντρικές πόλεις, σε μια περίοδο που το νησί βούλιαζε από επισκέπτες.Εντυπωσιακά τα ορεινά χωριά! Σε οδηγούσε εκεί η ιστορία τους και δυνατές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Εκτός της γραφικότητάς τους (καθώς σε όλο το νησί τηρείται κατά κανόνα το παραδοσιακό οικιστικό σχέδιο) και του λαογραφικού ενδιαφέροντος, ήταν εμφανή η αγάπη και το μεράκι των κατοίκων και διαμενόντων για τον τόπο, αλλά και ισχυρή η παρουσία εθελοντισμού. Το νησί ολάκερο, τα σπίτια, τα σοκάκια, οι κοινόχρηστοι χώροι όλα φροντισμένα, βαμένα πλακόστρωτα,
λουλούδια, μπουκαμβίλιες και γιασεμιά, πήλινες διακοσμητικές λεπτομέρειες στους τοίχους σταματούσαν το μάτι και σε ταξίδευαν. Τα καταστήματα, από τις εισόδους τους ακόμη, ελκυστικά στον επισκέπτη, ανεξαρτήτως προϊόντων. Κουρελούδες και μαξιλάρια σε καλούσαν να ξαποστάσεις και να πάρεις γεύση φιλοξενίας, ακόμη κι αν δεν ψώνιζες. Αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία με δυνατά εκθέματα, δεκάδες κάτασπρες εκκλησίες, εκθέσεις, διασκέδαση, τέχνη και πολιτισμός.Συναντήσαμε εθελοντισμό στα φροντισμένα χωριά, σε μια παλιά στάση λεωφορείου που μεταμορφώθηκε σε υπαίθρια βιβλιοθήκη, σε ένα πανέρι ζωγραφισμένων βοτσάλων, για την ενίσχυση των αναγκών των αδέσποτων γατιών από φιλοζωικές οργανώσεις.Συναντήσαμε δημοτικό υπάλληλο, μεσάνυχτα, να μαζεύει σκουπίδια αγόγγυστα και να κάνει ξανά «λαμπίκο» κεντρική πλατεία από υπολείματα φαγητών, που μάλλον δεν πέταξε ο τουρίστας που ήρθε από τη Γαλλία...Τουριστικό Φαγητό; Από τις ελάχιστες «τουριστικές» ταβέρνες μέχρι το πιο ακριβό εστιατόριο, πουθενά δεν υπήρχαν κράχτες, ούτε αντιαισθητική διακόσμηση, ούτε και κραυγαλέες ταμπέλες με μπροσούρες τυποποιημένων φαγητών. Μικρό το νησί, πάμπολα τα εστιατόρια, ο κόσμος αναζητά το καλό φαγητό και ναι, του προσφέρεται σε πολύ καλή ποιότητα. Συμπεριλαμβάνονται άρτος και γλυκά, τοπικά βιολογικά προϊόντα και κρασί.Οι παραλίες αρκετά καλές. Οργανωμένες οι περισσότερες, με υψηλής ποιότητας υπηρεσίες και τιμές να κυμαίνονται από 10 έως 20 ευρώ σετ ομπρελα και ξαπλώστρες. Μέγιστο προσόν ότι μπορείς να κολυμπήσεις και με μελτέμι, αφού προσανατολίζεσαι εύκολα στις απάνεμες. Αν και δεν ήταν πεντακάθαρες λόγω περιόδου...χωρίς να φυτρώνουν γόπες στις παραλίες. Καμία ωστόσο δεν συγκρίνεται με τις υπέροχες θάλασσες του νομού μας. Για την ακρίβεια λίγες θάλασσες στην Ελλάδα μπορούν να συγκριθούν με τα υπέροχα Φαλάσαρνα, το εξωτικό Λαφονήσι και το Μπάλο, (ας περιοριστώ σ’ αυτές)...τίποτα δεν συγκρίνεται με την εναλλαγή του κρητικού τοπίου και την αίσθηση που αυτό σου αφήνει.Και κάπου εδώ αναρωτιέμαι γιατί, ενώ αποζητώ το μοναδικό αυτό τοπίο και με αποζημιώνουν οι υπέροχες θάλασσες, γιατί τόσο κακή ποιότητα στη διαχείρισή του;
Ραϊσάκη Ειρήνη
Εκπαιδευτικός
περιοχής της Κισάμου, ήρθαν αυθόρμητα οι συγκρίσεις από πρόσφατο ταξίδι στην Πάρο...Αρχής γενομένης από το πλοίο της γραμμής. Η οργάνωση της ακτοπλοϊκής εταιρίας που μετέφερε, μεσούντος Ιουλίου, επιβάτες και οχήματα σε δύο διαφορετικά νησιά (Πάρο-Νάξο) ήταν παραδειγματική. Οι εργαζόμενοι του πλοίου, ήταν σε κάθε σκάλα και κάθε έξοδο του πλοίου, εξυπηρετώντας την επιβίβαση και αποβίβαση οδηγών και επιβατών. Οι οδηγοί επέβαιναν στα αυτοκίνητά τους, χωρίς δυσκολία ή εκνευρισμό και δεν εμπλέκονταν με τους επιβάτες. Στην έξοδο του λιμανιού της Πάρου κατατοπιστικές πινακίδες, όπως και παντού στο νησί. Σε κάθε καίριο σταυροδρόμι ήξερες πού να στρίψεις για τον προορισμό σου. Επιπλέον, υπήρχαν καθρέπτες σε κάθε επικίνδυνο σημείο των δρόμων! Το οδικό δίκτυο εξαιρετικά καλό για νησί και κυρίως χωρίς σκουπίδια στις γύρες των δρόμων. Στις δύο μεγάλες πόλεις του νησιού, Νάουσα και Παροικιά, αλλά και στα ορεινά χωριά, υπήρχαν χώροι στάθμευσης, όπου άφηνες το αυτοκίνητό σου για να μπεις αποκλειστικά πεζός στα σοκάκια του νησιού. Μετρήσαμε τουλάχιστον τέσσερις αριθμημένους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων στην Παροικιά, (είναι το κεντρικό λιμάνι) ενώ επιπλέον περιφερειακός δρόμος ένωνε κι αποσυμφόριζε τις δύο κεντρικές πόλεις, σε μια περίοδο που το νησί βούλιαζε από επισκέπτες.Εντυπωσιακά τα ορεινά χωριά! Σε οδηγούσε εκεί η ιστορία τους και δυνατές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Εκτός της γραφικότητάς τους (καθώς σε όλο το νησί τηρείται κατά κανόνα το παραδοσιακό οικιστικό σχέδιο) και του λαογραφικού ενδιαφέροντος, ήταν εμφανή η αγάπη και το μεράκι των κατοίκων και διαμενόντων για τον τόπο, αλλά και ισχυρή η παρουσία εθελοντισμού. Το νησί ολάκερο, τα σπίτια, τα σοκάκια, οι κοινόχρηστοι χώροι όλα φροντισμένα, βαμένα πλακόστρωτα,
λουλούδια, μπουκαμβίλιες και γιασεμιά, πήλινες διακοσμητικές λεπτομέρειες στους τοίχους σταματούσαν το μάτι και σε ταξίδευαν. Τα καταστήματα, από τις εισόδους τους ακόμη, ελκυστικά στον επισκέπτη, ανεξαρτήτως προϊόντων. Κουρελούδες και μαξιλάρια σε καλούσαν να ξαποστάσεις και να πάρεις γεύση φιλοξενίας, ακόμη κι αν δεν ψώνιζες. Αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία με δυνατά εκθέματα, δεκάδες κάτασπρες εκκλησίες, εκθέσεις, διασκέδαση, τέχνη και πολιτισμός.Συναντήσαμε εθελοντισμό στα φροντισμένα χωριά, σε μια παλιά στάση λεωφορείου που μεταμορφώθηκε σε υπαίθρια βιβλιοθήκη, σε ένα πανέρι ζωγραφισμένων βοτσάλων, για την ενίσχυση των αναγκών των αδέσποτων γατιών από φιλοζωικές οργανώσεις.Συναντήσαμε δημοτικό υπάλληλο, μεσάνυχτα, να μαζεύει σκουπίδια αγόγγυστα και να κάνει ξανά «λαμπίκο» κεντρική πλατεία από υπολείματα φαγητών, που μάλλον δεν πέταξε ο τουρίστας που ήρθε από τη Γαλλία...Τουριστικό Φαγητό; Από τις ελάχιστες «τουριστικές» ταβέρνες μέχρι το πιο ακριβό εστιατόριο, πουθενά δεν υπήρχαν κράχτες, ούτε αντιαισθητική διακόσμηση, ούτε και κραυγαλέες ταμπέλες με μπροσούρες τυποποιημένων φαγητών. Μικρό το νησί, πάμπολα τα εστιατόρια, ο κόσμος αναζητά το καλό φαγητό και ναι, του προσφέρεται σε πολύ καλή ποιότητα. Συμπεριλαμβάνονται άρτος και γλυκά, τοπικά βιολογικά προϊόντα και κρασί.Οι παραλίες αρκετά καλές. Οργανωμένες οι περισσότερες, με υψηλής ποιότητας υπηρεσίες και τιμές να κυμαίνονται από 10 έως 20 ευρώ σετ ομπρελα και ξαπλώστρες. Μέγιστο προσόν ότι μπορείς να κολυμπήσεις και με μελτέμι, αφού προσανατολίζεσαι εύκολα στις απάνεμες. Αν και δεν ήταν πεντακάθαρες λόγω περιόδου...χωρίς να φυτρώνουν γόπες στις παραλίες. Καμία ωστόσο δεν συγκρίνεται με τις υπέροχες θάλασσες του νομού μας. Για την ακρίβεια λίγες θάλασσες στην Ελλάδα μπορούν να συγκριθούν με τα υπέροχα Φαλάσαρνα, το εξωτικό Λαφονήσι και το Μπάλο, (ας περιοριστώ σ’ αυτές)...τίποτα δεν συγκρίνεται με την εναλλαγή του κρητικού τοπίου και την αίσθηση που αυτό σου αφήνει.Και κάπου εδώ αναρωτιέμαι γιατί, ενώ αποζητώ το μοναδικό αυτό τοπίο και με αποζημιώνουν οι υπέροχες θάλασσες, γιατί τόσο κακή ποιότητα στη διαχείρισή του;
Ραϊσάκη Ειρήνη
Εκπαιδευτικός
Γιατι καλη μου δεν υπαρχει ουτε η παιδεια ουτε η αισθηση της μοναδικης ομορφιας που διαχειριζονται οι τοπικες αρχεςκαι το σημαντικοτερο δεν τους ενδιαφερει ο τοπος τους αλλα η τσεπη τους!
ΑπάντησηΔιαγραφή