Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα;» ρώτησαν κάποτε τον κ. Κόυνερ. «Αυτό που τον κάνει ακατανίκητο, ανυπέρβλητα κακό και πάντα νικητή;».
«– Το μεγάλο μυστικό του βλάκα, χμ, για να σκεφτώ λίγο… Ε… μάλλον ότι δεν του περνά καν από το μυαλό, δεν διανοείται ότι μπορεί για μια στιγμή να ’χει άδικο. Κι αν του περάσει μια στάλα υποψίας από το μυαλό, γρήγορα τη διώχνει. Αυτός βλάξ; Ποτέ των ποτών. Οι άλλοι είναι πάντα. Έτσι γίνεται αδίσταχτα θρασύς, υπέροχα επικίνδυνος, ανυπέρβλητα αλαζονικός. Και πείθει. Γιατί πάντα υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία. Αυτό είναι το μυστικό όπλο του βλάκα. Μα γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας φασίστας δεν ομολογεί ευθέως ότι είναι φασίστας. Αντιθέτως σπεύδει να αποκηρύσσει τον εαυτό του όταν συλλαμβάνεται στα πράσα επί μισανθρωπισμώ. Πρόκειται για την συνήθη γενναιότητα των φασιστών όπως την έχει περιγράψει στους στίχους του ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και την έχει τραγουδήσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στον «Μαύρο γάτο»: «Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος, εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…
Το πομπώδες και «ψαγμένο» ύφος του εν λόγω δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος Χατζατζάρης υποδύεται τον (θυμόσοφο) Καραγκιόζη.
Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα;» ρώτησαν κάποτε τον κ. Κόυνερ. «Αυτό που τον κάνει ακατανίκητο, ανυπέρβλητα κακό και πάντα νικητή;».
ΑπάντησηΔιαγραφή«– Το μεγάλο μυστικό του βλάκα, χμ, για να σκεφτώ λίγο… Ε… μάλλον ότι δεν του περνά καν από το μυαλό, δεν διανοείται ότι μπορεί για μια στιγμή να ’χει άδικο. Κι αν του περάσει μια στάλα υποψίας από το μυαλό, γρήγορα τη διώχνει. Αυτός βλάξ; Ποτέ των ποτών. Οι άλλοι είναι πάντα. Έτσι γίνεται αδίσταχτα θρασύς, υπέροχα επικίνδυνος, ανυπέρβλητα αλαζονικός. Και πείθει. Γιατί πάντα υπάρχουν αρκετοί βλάκες για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία. Αυτό είναι το μυστικό όπλο του βλάκα. Μα γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλακεία, γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας φασίστας δεν ομολογεί ευθέως ότι είναι φασίστας. Αντιθέτως σπεύδει να αποκηρύσσει τον εαυτό του όταν συλλαμβάνεται στα πράσα επί μισανθρωπισμώ. Πρόκειται για την συνήθη γενναιότητα των φασιστών όπως την έχει περιγράψει στους στίχους του ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και την έχει τραγουδήσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στον «Μαύρο γάτο»: «Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος, εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…
Το πομπώδες και «ψαγμένο» ύφος του εν λόγω δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος Χατζατζάρης υποδύεται τον (θυμόσοφο) Καραγκιόζη.
Α.Α.