ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΠΗΝΟΡΕΣ

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη-Πευκιανάκη
«Γιέ του Λαέρτη   θεικέ, πολύτεχνε Οδυσσέα
Οργή θεού με τύφλωσε και το πολύ πιοτό μου.
Πεσμένος όπως βρέθηκα στης Κίρκης το παλάτι
Δε σκέφτηκα να κατεβώ απ΄την ψηλή τη σκάλα.
Κι αντίκρυ της ήρθα ορθός απ΄τη σκεπή ίσα κάτω
Κι ο σβέρκος μου πετάχτηκε απ΄τα σφοντήλια του όξω
Και μου ροβόλησε η ψυχή  στον άχαρο τον Άδη» …
Ομήρου Οδύσσεια
Στη ραψωδία «λ» της Οδύσσειας του Ομήρου αναφέρεται ο τρωικός ήρωας Ελπήνορας, ο οποίος τόσο άδοξα τελείωσε τη ζωή του κατά την επιστροφή του στην πατρίδα. Ο Ελπήνορας, ήταν ο πιο νέος απ΄ όλους τους συντρόφους του Οδυσσέα και ούτε πολύ γενναίος στη μάχη υπήρξε, ούτε πολύ γνωστικός στο μυαλό ήταν. Με το κεφάλι του βαρύ από το κρασί, γυρεύοντας δροσιά πήγε και πλάγιασε παράμερα απ΄τους άλλους συντρόφους στα δώματα της Κίρκης. Κάποια στιγμή ξύπνησε από το θόρυβο που έκαναν οι σύντροφοι, καθώς έφευγαν, αλλά μισοκοιμισμένος και μισομεθυσμένος «οινοβαρέων», αντί να δει την σκάλα και να κατεβεί, φούνταρε από τη σκεπή στο στενό και σκοτώθηκε……..
Αυτό το κομμάτι έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που το αλκοόλ γίνεται μια από τις αιτίες να χάνουν τη ζωή τους τα νέα παιδιά της κοινωνίας μας, αφήνοντας την τελευταία πνοή τους τις πιο πολλές φορές στην άσφαλτο.
Ο απολογισμός κάθε εβδομάδας σε θύματα της ασφάλτου στην ιδιαίτερη πατρίδας μας, την Κρήτη είναι συγκλονιστικός. Και είναι πιο οδυνηρός ακούγοντας τις ηλικίες των θυμάτων και των θυτών .
Ο ανθός της κοινωνίας μας  θερισμένος βίαια και πριν της ώρας του. Η ελπίδα θαμμένη στη γη. Απαρηγόρητοι γονείς. Για λίγο ο φόβος και για τη δική μας τη σειρά
Ο εξαίρετος νευροχειρουργός και Διευθυντής του Γ.Ν.Χ. κ. Αρχοντάκης είναι κατηγορηματικός, κάθε φορά που είτε από τα Μ.Μ.Ε, είτε από εκστρατείες στα σχολεία, που κατά καιρούς μαζί με βοηθούς του αναλαμβάνει για τα τροχαία ατυχήματα. Σε σχετική συζήτηση με άλλους παράγοντες είπε καταλήγοντας :
«Ντροπή πρέπει να αισθανόμαστε σαν .....
.κοινωνία και σαν πολιτεία για τον  αφανισμό τόσων νέων ανθρώπων με τις μηχανές και τα αυτοκίνητα» 
Και μήπως δεν είναι να αισθάνεται ο κάθε υπεύθυνος για την αγωγή των παιδιών μας ντροπή, ακούγοντας τα αίτια των ατυχημάτων-τραγωδιών: Αλκοόλ, ξενύχτι, υπερβολική ταχύτητα, ελλιπείς έως ανύπαρκτοι δρόμοι, μη τήρηση νομοθεσίας και κανόνων οδικής κυκλοφορίας, κακή σήμανση.
 Σε έρευνα από βράδυ Παρασκευής έως Σαββάτου πάντα ξημερώματα, βρέθηκαν πενήντα μεθυσμένοι οδηγοί σε 293 αλκοτέστ.
Ποιος ελέγχει ποιος οδηγεί, τις ταχύτητες, τις σούζες, τις κολιές, ακόμη και μέσα στην πόλη, όλες τις ώρες, αλλά και ώρες κοινής ησυχίας .
Το ξενύχτι είναι μια άλλη καθιερωμένη συνήθεια των τελευταίων δεκαετιών που στις ηλικίες από 15-24 έχει μετατρέψει τη μέρα σε νύχτα και αντίστροφα……
Η καθημερινή μας εμπειρία, αλλά και η επίσκεψη μας σε άλλα μέρη μας οδηγεί στη σκέψη ότι από άποψη δρόμων δεν πρέπει να υπάρχει άλλη περιοχή της Ελλάδας πιο εγκαταλελειμμένη όσο η Κρήτη με τόση ισχυρή οικονομία και  μάλιστα τουριστική προς δόξα όλων των αρμοδίων! Ο βόρειος άξονας μίζερος ο νότιος άξονας ανύπαρκτος, κάθετοι δρόμοι που να συνδέουν βόρεια και νότια Κρήτη, μονοπάτια.
Η σήμανση, πίσω από δέντρα, οι ταμπέλες κακοποιημένες και πυροβολημένες, τα ονόματα των χωριών και των πόλεων σβησμένα, μουτζουρωμένα, τα όρια ταχυτήτων μεταβλημένα. Αλήθεια είναι τόσο δύσκολο να επιδιορθώνονται όλα αυτά μόλις οι καλοθελητές τα χαλούν; 
Και ακολουθεί η ανοχή, η ανοχή όλων μας αρχών και πολιτών. Θα αναφέρω ένα περιστατικό: Αύγουστος μήνας βράδυ νεαρό ζευγάρι που κάνει διακοπές, βγαίνει με το αμάξι του από το σπίτι του.Έχουν φορέσει ζώνες και οι δύο ευτυχώς. Μετά από πενήντα μέτρα πορεία έρχεται ένα αυτοκίνητο από πίσω τους, πέφτει απάνω τους, το αυτοκίνητο με το ζευγάρι πέφτει πάνω σε τοίχο και πάνω τους ξανά το αυτοκίνητο. Ευτυχώς το ζευγάρι είχε μικρές σωματικές βλάβες. Αμυχές και ένα κολάρο στο λαιμό. Το αυτοκίνητο του ζευγαριού καταστράφηκε τελείως.
Ο οδηγός του αυτοκινήτου ήταν ένας πιτσιρικάς μεθυσμένος, σαφώς χωρίς δίπλωμα, ούτε που τον είδε κανείς, αυτόματα είχε εμφανιστεί ο πατέρας για να φανεί ότι αυτός οδηγούσε. Εντύπωση έκανε η στάση και της αστυνομίας όταν υποβλήθηκε μήνυση «πώς κάνετε έτσι, αφού δεν πάθατε τίποτε! Άποψη όλων ήταν ότι θα πληρώσει η ασφάλεια και καθαρίσαμε. Καμιά έστω ηθική συνέπεια, ή ένα μάθημα για το καλό και του νεαρού θύτη
Ανεχόμαστε λοιπόν και η ανοχή είναι η πιο κακή αγωγή  κυρίως για τους νέους μας  
Μήπως κάποτε πρέπει να αναρωτηθούμε για την αγωγή που δίδομε στα παιδιά μας ή καλύτερα τα παραδείγματα, γονείς και  δάσκαλοι, αλλά και φορείς της πολιτείας, γιατί πρέπει να ξέρομε ότι δε διδάσκει μόνο το σχολείο και το σπίτι. Και δε φτάνουν ομιλίες και ημερίδες αλλά παράδειγμα από τους μεγάλους.
Καταρχήν ζώντας σε ένα τόπο πλούσιο μέχρι τώρα όπως είναι η Κρήτη, ο πλούτος από μόνος του είναι ένας όχι και τόσο καλός σύμβουλος. Πρέπει να μάθομε στα παιδιά μας να διαχειρίζονται τον πλούτο τους με σύνεση και σοφία και σεμνότητα. Οι παροχές μας ας είναι συνάρτηση με εργασία τους αλλά και συνάρτηση της σκέψης ότι όλοι πρέπει να παράγομε κάτι για να μπορούμε και να ξοδεύομε, και να είμαστε κάποιοι σαν πρόσωπα. Εμείς δυστυχώς νεόπλουτοι και χωρίς υπόβαθρο πνευματικό, αφήνομε τα παιδιά μας, να   διαχειρίζονται χρήμα και μηχανές  και άλλα αγαθά, χωρίς ιεράρχηση, με βιασύνη, επιδεικτικά και καταστροφικά. Το πρώτο που θα αγοραστεί στο παιδί είναι το ακριβό αυτοκίνητο, χωρίς το ίδιο να μπορεί να το συντηρεί ή χωρίς να εργάζεται το ίδιο. Οι περισσότεροι έφηβοι στο Λύκειο φτάνουν με δικό τους αμάξι, χωρίς να είναι απαραίτητο.!  
Ανεχόμαστε λοιπόν υποκριτικά όλοι μας συμπεριφορές αλλά και επιμένομε σε συμπεριφορές παρά τα σεμινάρια τις ομιλίες τις ειδοποιήσεις ειδικών. Ανεχόμαστε και επιμένομε να οδηγούμε με τσαμπουκά, επιθετικά, να παρκάρομε στα πεζοδρόμια και στις γωνίες.
Να καπνίζομε σε όλους τους χώρους ακόμη και σε νοσοκομεία, σχολεία, κλειστούς χώρους, ανεχόμαστε ανήλικα τα παιδιά να ξενυχτούν να μπαίνουν σε μπαρ και να τους σερβίρονται οινοπνευματώδη κ.α.
Αναφέρω το παράδειγμα νεαρής φίλης που όντας μικρόσωμη και σπουδάζοντας στη Γερμανία πάντα έπρεπε να επιδεικνύει ταυτότητα για την είσοδο της σε καφέ, νυχτερινές ώρες……
Όλες οι παραπάνω οδυνηρές συνέπειες είναι συνάρτηση το ένα του άλλου και θα έλεγα δεν είναι μόνο θέμα απαγορεύσεων, αλλά και κοινωνικής αγωγής και γενικότερα φιλοσοφίας   και τρόπου ζωής.
Αλίμονο σε μια κοινωνία που κάθε εβδομάδα θάβει από λίγους –λίγους  τους νέους της. Το πένθος ταιριάζει σε όλους μας.