Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ RASKOLNICK

Αδικοχυμένα Δάκρυα

Εντάξει! Ας αφήσουμε κατά μέρος τις θεωρίες συνωμοσίας, όσο ενδιαφέρουσες κι αν είναι! 
Έτσι, μόνο και μόνο από σεβασμό στη μνήμη των νεκρών του Παρισιού που ακόμα καταμετρώνται -κι από την οδύνη μας στη θέα των φωτογραφιών με τα βλέμματα του τρόμου των αθώων -κι από την αίσθηση που δίνουν οι εικόνες των ματωμένων πεζοδρομίων της γαλλικής πρωτεύουσας, των πιτσιλισμένων καθισμάτων στα παριζιάνικα μπιστρό και των κερκίδων που δεν έχουν καλά-καλά καθαριστεί ακόμα από τους νωπούς λεκέδες του αίματος των ανυποψίαστων.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις θεωρίες συνωμοσίας κι ας μείνουμε στα γεγονότα:
Γεγονός είναι ότι ο έγκριτος και καθόλου ύποπτος συνωμοσιολογίας Guardian, πριν λίγους μήνες μας είχε ενημερώσει ότι αγγλικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ήδη από το 2012, είχαν εμπλακεί σε ένα υπόγειο πάρτι ποντικών για τη μεταφορά από τη Λιβύη προς τη Συρία όπλων και πυρομαχικών που μετά την.....
... πτώση του καθεστώτος Καντάφι, έμεναν εκεί περισσευούμενα.
Γεγονός είναι ότι όπως αναφέρει ένα βιβλίο με τίτλο «Στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας» που θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Μάιο, η ίδια η Γαλλία παρέδωσε επιθετικά όπλα στους Σύρους ισλαμιστές αντάρτες το 2012, εν μέσω ενός ευρωπαϊκού κρεσέντο υποκρισίας και υπό το καθεστώς του εμπάργκο που για τα μάτια του κόσμου είχε επιβληθεί από το 2011.
Γεγονότα καταγεγραμμένα είναι και οι σχετικές δηλώσεις των Ευρωπαίων ταγών μας: χαρακτηριστική του κλίματος η δήλωση του Γερμανού υπουργού εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλλε, ο οποίος τον Απρίλιο του 2013 διευκρίνιζε: «Επιθυμούμε να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση, και γι’ αυτό θα άρουμε τις κυρώσεις που εμποδίζουν το έργο των μετριοπαθών δυνάμεων της αντιπολίτευσης».
Πόσο μετριοπαθείς είναι, στην πραγματικότητα, οι δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης, αποδεικνύεται κάθε μέρα από την συστηματική καταστροφή της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς στην Παλμύρα κι αλλού στη Μεσοποταμία, αλλά κι από τα λεφούσια των κατατρεγμένων που αυτές τις ώρες πνίγονται στο Αιγαίο, στην απονενοημένη τους προσπάθειά να γλυτώσουν από τις πληρωμένες από τους φόρους μας μπόμπες κι από τα γαμψά νύχια της τρελαμένης γιαγιάς Σαρίας.
Μέσα στο βάθος του χρόνου έχει καταδειχθεί περίτρανα για όποιον δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μείγμα πολιτικής γελοιότητας, αναίσχυντης εξαπάτησης της παγκόσμιας κοινής γνώμης, καταλήστευσης δημόσιων πόρων και παράνομου πλουτισμού λαθρεμπόρων όπλων και μαύρου χρυσού. Εφοπλιστών και καπεταναίων του ανορθόδοξου πολέμου, που θησαυρίζουν από την εποχή ακόμα που ο Μπους ο τζούνιορ, πριν από 14 χρόνια, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα διατάραξης ασταθών ισορροπιών που δύσκολα θα αποκατασταθούν.
Όμως, ας μην κοροϊδευόμαστε: το τίμημα αυτής της χυδαίας πραγματικότητας, δεν το πλήρωσαν πρώτοι απ’ όλους οι λίγες δεκάδες Παριζιάνοι, για τους οποίους αυτό το σαββατοκύριακο χύνουμε, άλλοι τ’ αληθινά και άλλοι τα κροκοδείλια δάκρυά μας, αγνοώντας οι περισσότεροι, ότι λίγες ώρες πριν τον εφιάλτη του Παρισιού, περισσότεροι από σαράντα άλλοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον Λίβανο, πάλι σε μια στιγμή, πάλι από τη δράση των μαρτύρων του Αλλάχ. Αλλά το προχθεσινό λουτρό αίματος στον Λίβανο, πέρασε απαρατήρητο από τα κοινωνικά δίκτυα κι από τα ΜΜΕ, τα μέσα μαζικού εμπαιγμού… Είναι, φαίνεται, φτηνότερο το λιβανέζικο, το συριακό, το αφγανικό, το λιβυκό αίμα, από το παριζιάνικο….
Όχι, ας μην κοροϊδευόμαστε: το πραγματικό τίμημα, χρόνια τώρα, το πληρώνουν ακριβά οι αθώοι που είχαν την ατυχία να γεννηθούν στα εδάφη που διαδραματίζεται ο περίφημος αυτός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας.
Δεν καταλαβαίνει όμως εύκολα κανείς γιατί μετά το απαίσιο τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, ο Πρόεδρος Ολανδρέου –τι ταιριαστό προσωνύμιο αλήθεια- απάντησε με κλείσιμο των συνόρων της χώρας του, αφού ο εχθρός, είναι στην πραγματικότητα εσωτερικός και οι δράστες της τρομοκρατικής ενέργειας, κατά πάσα πιθανότητα είναι Γάλλοι πολίτες.
Κι αν είναι η θρησκεία η αφορμή που εξωθεί ανθρώπους να αδειάζουν τα οπλισμένα καλάσνικοφ πάνω σε αθώους περαστικούς συμπολίτες τους και ν’ ανατινάζονται δίπλα σε ανύποπτους θαμώνες καφενείων, είναι περισσότερο η ανεργία, η απόγνωση και ο κοινωνικός αποκλεισμός, οι αιτίες  που παρακινούν τους Γάλλους, νεαρούς μουσουλμάνους, να αναζητούν την λύτρωσή τους στη θρησκεία και να προτιμούν από την εφήμερη, μίζερη κι εφιαλτική παριζιάνικη επιβίωσή τους, την αιώνια ζωή με τα πιλάφια και τα αειπάρθενα ουρί του παραδείσου τους.
Αν, αντί να χύνουμε άσκοπα τα δάκρυα μας για τους νεκρούς της Παρασκευής και 13 του Νοεμβρίου 2015 κι αν θέλομε πραγματικά να τιμήσουμε τη μνήμη των αθώων, όλων των θρησκειών, όλων των φυλών και όλων των χρωμάτων, αυτό που έχουμε να κάνουμε, είναι να σηκώσουμε κεφάλι στις ανερμάτιστες πολιτικές όλων αυτών των αχαρακτήριστων που, για εμάς χωρίς εμάς, καθορίζουν τις ζωές μας. Διότι αυτοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες. Αυτοί που έσπειραν ανέμους για να θερίζουμε όλοι μας τώρα θύελλες και που πάλι μας καλούν να απαιτήσουμε ακόμα λιγότερη ελευθερία με αντάλλαγμα περισσότερη “ασφάλεια” που δεν υπάρχει πουθενά!