Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ RASKOLNICK

Δώστε μου έναν λόγο!

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που διενεργήθηκε το διάστημα 1 – 3 Σεπτεμβρίου, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συγκεντρώνουν από 27% στην εκτίμηση ψήφου, με τα ποσοστά των κομμάτων να διαμορφώνονται ως εξής:
ΣΥΡΙΖΑ 27%
ΝΔ 27%
Χρυσή Αυγή6,5% 
ΚΚΕ 6%
Το Ποτάμι 5,5% 
ΠΑΣΟΚ 4,5%
Ένωση Κεντρώων 4,5%
Λαϊκή Ενότητα 4%
ΑΝΕΛ 1,5%
Άλλο 3%
Δεν γνωρίζω, δεν απαντώ, να πάτε όλοι στο διάολο, λέει -σύμφωνα με την έρευνα- το 10,5% -που ασφαλώς υποτιμάται…
Ας υποθέσουμε ότι ετούτη τη φορά οι δημοσκόποι, καθότι εκπορεύονται από πανεπιστημιακούς κύκλους, έχουν μια κάποια αυξημένη αξιοπιστία, τέτοια, ώστε να την πάρουμε στα σοβαρά αυτή τη δημοσκόπηση –λέμε τώρα, απλά για να γίνεται κουβέντα, δηλαδή.
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά από τα αριθμητικά δεδομένα, ότι αυτοί που προτιμούν και που συντάσσονται με τις πολιτικές δυνάμεις που αναζητούν τη λύση του ελληνικού ζητήματος εντός ευρωζώνης, ξεπερνούν ως.....

... άθροισμα το 62% του “όχι” του πρόσφατου δημοψηφίσματος!  
Μάλιστα, αν αφαιρέσει κανείς από το γενικό σύνολο των ερωτώμενων την προτίμηση στον Λαφαζάνοφ και στ’ άλλα ασήμαντα πολιτικά μορφώματα που αφελώς ή εκ του πονηρού επιθυμούν εδώ και τώρα επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, η πολιτική δύναμη των συμμοριών της Δραχμής, δεν φαίνεται να ξεπερνάει το πεντέξι τοις εκατό, αν συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός ότι οι δύο ουρές αυτού του πολιτικού μιαρού που μας διαφεντεύει -και μιλώντας για τις ουρές, αναφέρομαι στο τιμημένο ΚΚΕ και τα αυγουλοκέφαλα ρεμάλια με τα μαύρα- επίσης θεωρούν σκόπιμη, αυτήν τη στιγμή, την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη! 
Φαντάσου, δηλαδή, να μην είχαν μαζί τους και τη Ζωή οι λαφαζάνηδες! Δεν θα περνούσαν, ίσως, ούτε απ’ έξω, πόσο μάλλον να διάβαιναν, το κατώφλι της επόμενης Βουλής!
Αλλά πραγματικά, με αφορμή τα ευρήματα των δημοσκόπων του πανεπιστημίου και τα συνθήματα που γράφονται στους τοίχους, ας παραδεχθούμε ότι είναι αδιανόητο αυτό που μας συμβαίνει, να συνειδητοποιεί δηλαδή κανείς ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο, η Φώφη και η κουστωδία της, να είναι μέσα στην επόμενη Βουλή∙ ίσως και στην επόμενη κυβέρνηση! Όνειδος! Πάντως, προς επίρρωση της παραπάνω διαπίστωσης περί ονείδους κι επειδή είναι εξίσου αδιανόητο να προτιμά ο ένας στους τέσσερις συνέλληνες τον Βαγγέλα τον Μπροστάντζα ως μέρος της λύσης του προβλήματος, και δεδομένου ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί στατιστικό σφάλμα στο δημοσκοπικό αυτό εύρημα, τότε λοιπόν είναι πρόδηλο ότι  οι ερωτώμενοι συμπολίτες μας είτε κάνουν πλάκα στους ερευνητές ή είναι στατιστικά σημαντική η πιθανότητα να είμαστε, πράγματι, ένας λαός με μνήμη χρυσόψαρου.
Κι όπως λέγαμε και τις προάλλες που κουβεντιάζαμε και σχολιάζαμε τον Λεβεντόγερο, όλοι τους για κλάματα είναι -πιάσε τον έναν και χτύπα τον άλλο…
Πώς μπορείς όμως να αφήσεις εκτός συζήτησης το ρεζιλίκι του φερέλπιδος Αλέξη και της αστείας ομάδας που μας κυβέρνησε το πρώτο μισό ετούτου του σωτήριου έτους 2015 -και τι να τους πρωτοσυγχωρήσεις… 
Τι να λέμε, πάλι τα ίδια? 
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, από τη στιγμή που δεν χρησιμοποιήθηκε το ελληνικό όπλο την κατάλληλη εκείνη στιγμή. Αφού διοχετεύτηκαν σε δόσεις και τα τελευταία δημόσια αποθεματικά στο Δ.Ν.Τ., όλα τα υπόλοιπα είναι κολοκύθια στον πάτερο… Αφού παραδόθηκαν αδιαμαρτύρητα οι τελευταίες σφαίρες που υπήρχαν στον μύλο του περιστρόφου, κι αφού μείναμε ταπί και ψύχραιμοι, μας πήγαν σαν τα πρόβατα επί σφαγή και σε δημοψήφισμα, τρομάρα τους∙  για να λουστούμε όλοι μας αυτό που ολόκληρη η οικουμένη κραύγασε για μια στιγμή: “#ThisIsACoup, ρεεε!”… 
Κι έτσι καταντήσαμε, από εκείνο το μεγαλειώδες ποσοστό που αναπάντεχα προέκυψε από τις κάλπες να βροντοφωνάζει “όχι”, στην εθνική ταπείνωση, στηρίζοντας σήμερα επιλογές που πριν λίγες εβδομάδες είχαμε καταψηφίσει!
Αντί, επί τέλους, να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα οι εκλεκτοί μας εκπρόσωποι κι αντί να πουν στους (συν)εταίρους, κοιτάξτε, πέντε-έξι χρόνια τώρα εμείς κάνουμε τους λεβεντομαλάκες κι εσείς κερδίζετε εις βάρος μας από μια κρίση που οι ίδιοι δημιουργήσατε για να σώσετε τα ευαγή τραπεζικά σας ιδρύματα, που τόσα χρόνια χρηματοδοτούσαν ασύστολα τη μεγάλη ληστεία της Ελλάδας…  
Αντί να επαναλάβουν, έστω και την ύστατη στιγμή, αυτό το “όχι” με το οποίο τους εξουσιοδοτήσαμε, αυτοί παρά την αντίθετη ρητορική τους, απέδειξαν ότι είναι ακόμα αξιώτεροι υποτακτικοί και επιδεξιότεροι σφουγγοκωλάριοι: σάρωσαν τα αποθεματικά όχι για να κάνουν κανένα πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και άλλες τέτοιες τρίχες κατσαρές που λέγανε σ’ εμάς τους ψηφοφόρους ιθαγενείς, αλλά αντίθετα, αφήσανε την τοπική αυτοδιοίκηση στη μοίρα της, τη συντήρηση των σχολείων και την κάλυψη των οργανικών τους κενών όνειρο απατηλό, παράτησαν τα δημόσια νοσοκομεία να ρημάζουν, την κοινωνική πρόνοια να καταρρέει και την κοινωνία να βογκά, προκειμένου να αποπληρώνεται ένα χρέος που είναι ύποπτο, επειδή δεν έχει ελεγχθεί, και ειδεχθές, διότι δεν μπορεί να αποπληρωθεί…
Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται, θα έλεγε ένας σοβαρός Έλληνας πρωθυπουργός, από το βήμα, ίσως, του ίδιου του ΟΗΕ. Αλλά που! Αντί να πράξουν, έστω και την τελευταία στιγμή το ορθό, το υπεσχημένο και το αυτονόητο, απαξίωσαν την Πρόεδρο της Βουλής που προσπάθησε να αναδείξει την κατάφωρη παραβίαση της νομιμότητας, την ταπείνωση της συνταγματικότητας και τον εξοβελισμό της Χάρτας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από την Ελλάδα.
Αντί μετά το δημοψήφισμα να πουν ως εδώ και μη παρέκει, αυτοί κρύφτηκαν και λούφαξαν πίσω από τις αχρείαστες εκλογικές διαδικασίες -και η κοροϊδία συνεχίστηκε και… υπηρεσιακώς! 
Πιάσανε εν τω μεταξύ να πιπιλίζουν και την προεκλογική καραμέλα του ανυπόστατου νομικά και άρα ανύπαρκτου κινδύνου του GRexit, μοιράσανε και δουλίτσες στους ανέκαθεν εθνικούς εργολάβους, ντόπιους και ξένους, κι άλλα πολλά που η Ιστορία έγραψε∙ κι η ζωή συνεχίζεται…
Ας μου δώσει κάποιος έστω κι έναν λόγο για να ψηφίσω οποιονδήποτε από όλους αυτούς!
Έναν λόγο!