4+1 σκέψεις με αφορμή τα 41 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ
Γράφει ο Γαβριήλ Κουρής*
Πέρασαν 41 χρόνια από την ημέρα που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου παρουσίασε στο κοινό - στις 3 Σεπτέμβρη του 1974 - την ιδρυτική διακήρυξη Αρχών του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, διαμορφώνοντας ένα νέο όραμα κοινωνικοπολιτικών διεκδικήσεων αμφισβητώντας τους «μονόδρομους» της εποχής, υπό το τετράπτυχο «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση και δημοκρατική διαδικασία»...
1. Σήμερα, 41 χρόνια μετά, το ΠΑΣΟΚ πορεύεται στον πολιτικό χάρτη κατακερματισμένο και πλήρως «μεταλλαγμένο» σε σχέση με το ιδρυτικό πλαίσιο του, χωρίς ιδεολογικοπολιτική ομοιογένεια και συνοχή, χωρίς κοινωνικό κορμό και κοινωνικές συμμαχίες, χωρίς συγκροτημένο και επαρκώς τεκμηριωμένο προγραμματικό σχέδιο, αναζητώντας ταυτόχρονα νέα πολιτική ταυτότητα και βηματισμό, σύνθεση και προοπτική μα πάνω απ' όλα αναζητώντας (ξανά) την αλλαγή.
2. Μια αλλαγή που οφείλει ωστόσο να ερμηνευθεί με διαφορετικούς όρους απ’ ότι στο παρελθόν, εμπεριέχοντας στοιχεία ολικής ρήξης με ότι έφερε το ΠΑΣΟΚ στην θέση που βρίσκεται σήμερα και κυρίως με τον ίδιο τον (κακό) εαυτό του. Μια ρήξη που δεν μπορεί να αφήσει απ’ έξω, πρόσωπα και πράγματα που ...
.....«πλήγωσαν» την κοινωνία, τους πολίτες και τον απλό ψηφοφόρο και φίλο του κινήματος όλα αυτά τα χρόνια. Μια ρήξη που πρέπει να έχει ως απώτερο στόχο - τον ουσιαστικό επαναπροσδιορισμό των πολιτικών και κοινωνικών προτεραιοτήτων, αλλά κυρίως την αλλαγή ΓΕΝΙΑΣ...
3. Το ΠΑΣΟΚ είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια κούρασε. Και κούρασε γιατί δεν ανανεώθηκε σε πρόσωπα, θέσεις και πολιτικές αλλά και γιατί συνέχισε – ακόμα και τα τελευταία χρόνια της «πτώσης» - να ανέχεται (αν όχι να συντηρεί) στην εσωτερική του λειτουργία, πρακτικές του παρελθόντος, αφήνοντας έτσι χώρο για ηγεμονισμούς, κόλπα μηχανισμών, παιχνίδια τακτικής και στείρες αντιπαραθέσεις στη βάση προσωπικών φιλοδοξιών.
4. Με αφορμή λοιπόν τη σημερινή επέτειο της 3ης Σεπτεμβρίου, πρέπει να καταστεί απόλυτα σαφές πως η νέα ημέρα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και της σοσιαλδημοκρατίας ευρύτερα, χρειάζεται ξεκάθαρες πολιτικές γραμμές και νέα, καθαρά πρόσωπα με γνώσεις και ικανότητες. Χρειάζεται σύνθεση μα και ξεσκαρτάρισμα απ’ όλους εκείνους που απεδείχθησαν «λίγοι» για τη χώρα, «λίγοι» για το ΠΑΣΟΚ, επενδύοντας - τόσα χρόνια - στο βερμπαλισμό, στην κενολογία, στους λεκτικούς εντυπωσιασμούς, στην υποσχεσιολογία και στα ευχολόγια…
5. Η σημερινή νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, απ’ αυτό θα κριθεί εν τέλει… Από το αν (θελήσει να) πάρει δύσκολες αποφάσεις, προχωρώντας στην ανα-σύνθεση μέσω της «κάθαρσης», αφήνοντας πίσω όσους ζημίωσαν τη χώρα και την παράταξη και επιλέγοντας την ουσιαστική αλλαγή πορείας προς τα εμπρός με ειλικρίνεια, αξιοκρατία και αξιοπιστία…
Γιατί όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού "Οι παλιοί μας φίλοι" του Διονύση Σαββόπουλου:
"Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις"
Ο Γαβριήλ Α. Κουρής είναι Κοινωνικός-Πολιτικός Επιστήμων, B.A, M.P.Adm, και ειδικός συνεργάτης στον δήμο Κισάμου
Γράφει ο Γαβριήλ Κουρής*
Πέρασαν 41 χρόνια από την ημέρα που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου παρουσίασε στο κοινό - στις 3 Σεπτέμβρη του 1974 - την ιδρυτική διακήρυξη Αρχών του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, διαμορφώνοντας ένα νέο όραμα κοινωνικοπολιτικών διεκδικήσεων αμφισβητώντας τους «μονόδρομους» της εποχής, υπό το τετράπτυχο «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση και δημοκρατική διαδικασία»...
1. Σήμερα, 41 χρόνια μετά, το ΠΑΣΟΚ πορεύεται στον πολιτικό χάρτη κατακερματισμένο και πλήρως «μεταλλαγμένο» σε σχέση με το ιδρυτικό πλαίσιο του, χωρίς ιδεολογικοπολιτική ομοιογένεια και συνοχή, χωρίς κοινωνικό κορμό και κοινωνικές συμμαχίες, χωρίς συγκροτημένο και επαρκώς τεκμηριωμένο προγραμματικό σχέδιο, αναζητώντας ταυτόχρονα νέα πολιτική ταυτότητα και βηματισμό, σύνθεση και προοπτική μα πάνω απ' όλα αναζητώντας (ξανά) την αλλαγή.
2. Μια αλλαγή που οφείλει ωστόσο να ερμηνευθεί με διαφορετικούς όρους απ’ ότι στο παρελθόν, εμπεριέχοντας στοιχεία ολικής ρήξης με ότι έφερε το ΠΑΣΟΚ στην θέση που βρίσκεται σήμερα και κυρίως με τον ίδιο τον (κακό) εαυτό του. Μια ρήξη που δεν μπορεί να αφήσει απ’ έξω, πρόσωπα και πράγματα που ...
.....«πλήγωσαν» την κοινωνία, τους πολίτες και τον απλό ψηφοφόρο και φίλο του κινήματος όλα αυτά τα χρόνια. Μια ρήξη που πρέπει να έχει ως απώτερο στόχο - τον ουσιαστικό επαναπροσδιορισμό των πολιτικών και κοινωνικών προτεραιοτήτων, αλλά κυρίως την αλλαγή ΓΕΝΙΑΣ...
3. Το ΠΑΣΟΚ είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια κούρασε. Και κούρασε γιατί δεν ανανεώθηκε σε πρόσωπα, θέσεις και πολιτικές αλλά και γιατί συνέχισε – ακόμα και τα τελευταία χρόνια της «πτώσης» - να ανέχεται (αν όχι να συντηρεί) στην εσωτερική του λειτουργία, πρακτικές του παρελθόντος, αφήνοντας έτσι χώρο για ηγεμονισμούς, κόλπα μηχανισμών, παιχνίδια τακτικής και στείρες αντιπαραθέσεις στη βάση προσωπικών φιλοδοξιών.
4. Με αφορμή λοιπόν τη σημερινή επέτειο της 3ης Σεπτεμβρίου, πρέπει να καταστεί απόλυτα σαφές πως η νέα ημέρα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και της σοσιαλδημοκρατίας ευρύτερα, χρειάζεται ξεκάθαρες πολιτικές γραμμές και νέα, καθαρά πρόσωπα με γνώσεις και ικανότητες. Χρειάζεται σύνθεση μα και ξεσκαρτάρισμα απ’ όλους εκείνους που απεδείχθησαν «λίγοι» για τη χώρα, «λίγοι» για το ΠΑΣΟΚ, επενδύοντας - τόσα χρόνια - στο βερμπαλισμό, στην κενολογία, στους λεκτικούς εντυπωσιασμούς, στην υποσχεσιολογία και στα ευχολόγια…
5. Η σημερινή νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, απ’ αυτό θα κριθεί εν τέλει… Από το αν (θελήσει να) πάρει δύσκολες αποφάσεις, προχωρώντας στην ανα-σύνθεση μέσω της «κάθαρσης», αφήνοντας πίσω όσους ζημίωσαν τη χώρα και την παράταξη και επιλέγοντας την ουσιαστική αλλαγή πορείας προς τα εμπρός με ειλικρίνεια, αξιοκρατία και αξιοπιστία…
Γιατί όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού "Οι παλιοί μας φίλοι" του Διονύση Σαββόπουλου:
"Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις"
Ο Γαβριήλ Α. Κουρής είναι Κοινωνικός-Πολιτικός Επιστήμων, B.A, M.P.Adm, και ειδικός συνεργάτης στον δήμο Κισάμου
Νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ έκλεισε το κύκλο του .Μπορει ο λαός να ζήση και χωρίς αυτο .Ολα τα υπόλοιπα ειναι εγκυκλοπεδικου ,μακκροσυρτες αναλύσεις ,που ίσως προσπαθούν να διαιωνίσουν λογικές που κούρασαν και στεναχώρεσαν Ευχαριστω.
ΑπάντησηΔιαγραφή