Στα ρώσικα победа σημαίνει Νίκη!
«Ιστορικής σημασίας» χαρακτηρίζουν κυβερνητικοί κύκλοι την συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, τονίζοντας ότι αυτή σηματοδοτεί την επαναθεμελίωση και την επανεκκίνηση των ελληνορωσικών σχέσεων. Οι επαφές έγιναν σε εξαιρετικό και εποικοδομητικό κλίμα σε όλα τα επίπεδα κάτι που αποτυπώθηκε τόσο στις συμφωνίες όσο και στις δηλώσεις που έγιναν, σημειώνουν οι ίδιοι κύκλοι.
Καλύτερα όμως, να μην έχομε καμία ψευδαίσθηση, όπως αυτή που προσπαθούσε να δημιουργήσει με τη φλόγα του ο Ρήγας Φεραίος...
.. στους ραγιάδες, τότε στα Ορλοφικά, που έγραφε:
Ἀκόμα τούτη τὴν ἄνοιξη,
ραγιάδες, ραγιάδες,
τοῦτο τὸ καλοκαῖρι,
ὅσο νὰ ῾ρθεῖ ὁ Μόσκοβος,
ραγιάδες, ραγιάδες,
νὰ φέρει τὸ σεφέρι
Μοριᾶ καὶ Ρούμελη...
Αλλά ξέρουμε το αποτέλεσμα των Ορλοφικών, δεν το ξέρουμε?
Ο Πούτιν είναι ένας Μεγάλος (με κεφαλαίο "μι") ηγέτης, που οι Ρώσοι τον λατρεύουν, γιατί έδωσε ξανά στη Ρωσία τη χαμένη της αξιοπρέπεια, ενοχλώντας με την παρουσία του την επέλαση του Δυτικού Νεοφιλελευθερισμού. Το φράγμα που πάει να χτίσει η δική του BRICS, έχει για συνεταίρους τη Βραζιλία της διαφθοράς και της κοινωνικής ανισότητας, τη Νότιο Αφρική της κοινωνικής εξαθλίωσης των φτωχών που είναι μαύροι στην πλειοψηφία τους, αλλά δεν ενδιαφέρει πια εκεί το χρώμα του δέρματός σου άμα είσαι φτωχός, την Ινδία των καστών και της προ γενετής αποφασισμένης κοινωνικής κατάταξης, και την Κίνα, του ακραίου οικονομικού επεκτατισμού και της κοινωνικής καταπίεσης. Ωραία παρέα! Αυτό είναι το άλλο στρατόπεδο και είναι αστείο να τρέφομε ψευδαισθήσεις, ότι εκεί θα είναι καλύτερα να καταφύγουμε και ότι κάποιος από τους παραπάνω BRICS θα μας χρηματοδοτήσει για τα ωραία μας τα μάτια. Αν μας δώσουν λεφτά οι άλλοι, εξίσου στυγνοί θα είναι και δεν θα το κάνουν χωρίς να απαιτήσουν όρους που θα εμπεριέχουν εκχώρηση εθνικών δικαιωμάτων ή εθνικής περιουσίας, όπως συμβαίνει τώρα στο μεγάλο λιμάνι με τους Κινέζους. Αν συγκρίνει κανείς τους Δυτικούς μ' ετούτους, στη νοοτροπία των πολιτικών τους ηγεσιών, μπορεί να καταλήξει και στο συμπέρασμα ότι οι Δυτικοί είναι λίγο καλύτεροι γιατί τουλάχιστον έχουν θεσπίσει και κάποιους περιβαλλοντικούς όρους, κάποιους κανόνες που έστω κι αν συχνά τους καταστρατηγούν στις αποικίες τους, τουλάχιστον τους έχουν. Eνώ οι BRICS κατασπαταλούν το οικολογικό απόθεμα που αναλογεί στην εξουσία τους, ακόμα πιο ανεξέλεγκτα και πιο αδιάφορα από τους Δυτικούς, με μοναδικό σκοπό το κέρδος και τη δύναμη.
Ως μοχλός πίεσης απέναντι στους αναίσχυντους του ευρω-ιερατείου που συνεχίζουν να μας εκβιάζουν, εμάς και την κυβέρνησή μας, είναι αποδεκτός αυτός ο συναγελασμός, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ταβάρις Πούτιν δεν είναι λιγότερο αδίστακτος από τους άλλους νεοφιλελέδες της Treuhand ούτε λιγότερο φασίστας.
Οπότε, κι αν φουσκώνει το στήθος μας από εθνική περηφάνια για την победа του Αλέξη και του Λαφαζάνοφ (όπως μαθαίνω ότι τον λένε χαϊδευτικά οι φίλοι του) στη Μόσχα, ας μην παρασυρόμαστε από τον Ρήγα, γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιες ψευδαισθήσεις.
Η προτροπή που συνοδεύει αυτό το κείμενο, η σύνθεση του Ρήγα που ψάρεψα στο flickr, μου πάει καλύτερα. Οφείλομε να πάρομε τα άρματα. Και τα όπλα μας σήμερα, δεν είναι βέβαια τα πυροβόλα. Είναι οι συνθήκες...
Εκτός από τους γνωστούς θεσμούς (sic), τουτέστιν, το ευρω-ιερατείο, την Casa del Capo dei Capi Draghi και τους τοκογλύφους πέραν του Ατλαντικού, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κι άλλοι θεσμοί στην Ευρώπη, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εφόσον ερωτηθεί, μπορεί να γνωμοδοτήσει για την κατάφωρη παραβίαση του ελάχιστου ευρωπαϊκού κεκτημένου σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής στην Ελλάδα.
Υπάρχουν πολλά εργαλεία κι ας μην τα ξαναλέμε, ούτε να επαναλαμβάνομε ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας, λόγου χάρη, προνοεί και προτάσσει για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ένα ελάχιστο ευρωπαϊκό κεκτημένο, που είναι ο κατώτατος μισθός, ο κοινωνικός διάλογος, η διαιτησία, το 8ωρο, η κοινωνική ασφάλιση. Προφανώς το κάθε κράτος τα διαχειρίζεται όλα αυτά όπως νομίζει καλύτερα, αλλά υπάρχει ένα ελάχιστο κεκτημένο που με τα προγράμματα εσωτερικής υποτίμησης, στην Ελλάδα έχει αναίσχυντα καταργηθεί!
Υπάρχουν επίσης τα αρμόδια όργανα για να κρίνουν αν η σύμβαση της Βιέννης παραβιάστηκε ή δεν παραβιάστηκε (για τη Σύμβαση της Βιέννης διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο εδώ) υπό το καθεστώς των μνημονίων.
Πράγματι, πολλά τα εργαλεία. Τα έχομε ξαναπεί αυτά από καιρό κι ας μην τα επαναλαμβάνομε...
(Από την άλλη μεριά, για να μιλήσουμε λίγο κι επί του πρακτέου που πρέπει τώρα ειδικά, να μας ενδιαφέρει περισσότερο, επειδή οι Ρώσοι, πράγματι, δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για προτάσεις συνεπιχειρηματικότητας με αμεσότερο χαρακτήρα από τα μελλοντικά και αβέβαια σχέδια του αγωγού αερίου, ας ελπίσουμε ότι οι επιχειρηματίες που συνόδευσαν τον σύντροφο Αλέξη στη Μόσχα, δεν ήταν ετούτη τη φορά, οι γνωστοί ή άγνωστοι και μη εξαιρετέοι, που "επιχειρούν" τόσα χρόνια στην Ελλάδα, ρημάζοντάς την, αλλά άλλοι, διαφορετικής νοοτροπίας.
Κι αυτό που ασφαλώς πρέπει να μας ενδιαφέρει ως οικονομία, δεν είναι μόνο το εμπόριο των νωπών, των εποχικών και των ευπαθών προϊόντων, είναι και η τυποποίηση και η διοχέτευση επώνυμων προϊόντων στα απέραντα ρωσικά εμπορικά δίκτυα, συντηρημένων τροφίμων που τόσο τα συνηθίζουν στις αγορές της αχανούς Ρωσίας... Ας παραγγείλουν λοιπόν μερικά εργοστάσια από τους Ρώσους ή καλύτερα να τους καλέσουν να συντηρήσουν τα υφιστάμενα τυποποιητήρια που κόστισαν σ΄εμάς και στους κουτόφραγκους δισεκατομμύρια για να τα φτιάξουμε και τώρα τα αφήνομε να σαπίζουν και να τα πουλάει ο εθνικός μας τραπεζίτης, για παλιοσίδερα.
Και βέβαια, αν μη τι άλλο, ας ξεκινήσει τουλάχιστον μια απογραφή των προβληματικών υποδομών που σκουριάζουν και ας ζητήσουμε από τις ευρωπαϊκές αναπτυξιακές τράπεζες, αφού από μόνοι μας φαίνεται δεν είμαστε άξιοι, να μας φτιάξουν επιχειρησιακά σχέδια και να μας βρούν και τους ευρωπαϊκούς πόρους, να τους κάνομε ένα γρασάρισμα.
Μόνοι μας θα σηκωθούμε από τις λάσπες, αν είναι να σηκωθούμε. Ας ξεκινήσομε τουλάχιστον αυτήν την έρμη την απογραφή, μην περιμένομε να μας τη ζητήσουν οι τρεις θεσμοί (sic), γιατί αυτοί αν ήταν, θα μας την είχαν ζητήσει, 5 χρόνια τώρα που μας πιλατεύουνε, κατά γενική παραδοχή, ασκόπως... )
Υ.Γ. Με τίτλο "Το ξανθό γένος των Ρώσων που θα σώσει την Ελλάδα. Ένα ωραίο παραμύθι, που η Ελλάδα το πλήρωνε πάντα με αίμα, δίνει τα ιστορικά στοιχεία..." υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση στη Μηχανή του Χρόνου!
«Ιστορικής σημασίας» χαρακτηρίζουν κυβερνητικοί κύκλοι την συνάντηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, τονίζοντας ότι αυτή σηματοδοτεί την επαναθεμελίωση και την επανεκκίνηση των ελληνορωσικών σχέσεων. Οι επαφές έγιναν σε εξαιρετικό και εποικοδομητικό κλίμα σε όλα τα επίπεδα κάτι που αποτυπώθηκε τόσο στις συμφωνίες όσο και στις δηλώσεις που έγιναν, σημειώνουν οι ίδιοι κύκλοι.
Καλύτερα όμως, να μην έχομε καμία ψευδαίσθηση, όπως αυτή που προσπαθούσε να δημιουργήσει με τη φλόγα του ο Ρήγας Φεραίος...
.. στους ραγιάδες, τότε στα Ορλοφικά, που έγραφε:
Ἀκόμα τούτη τὴν ἄνοιξη,
ραγιάδες, ραγιάδες,
τοῦτο τὸ καλοκαῖρι,
ὅσο νὰ ῾ρθεῖ ὁ Μόσκοβος,
ραγιάδες, ραγιάδες,
νὰ φέρει τὸ σεφέρι
Μοριᾶ καὶ Ρούμελη...
Αλλά ξέρουμε το αποτέλεσμα των Ορλοφικών, δεν το ξέρουμε?
Ο Πούτιν είναι ένας Μεγάλος (με κεφαλαίο "μι") ηγέτης, που οι Ρώσοι τον λατρεύουν, γιατί έδωσε ξανά στη Ρωσία τη χαμένη της αξιοπρέπεια, ενοχλώντας με την παρουσία του την επέλαση του Δυτικού Νεοφιλελευθερισμού. Το φράγμα που πάει να χτίσει η δική του BRICS, έχει για συνεταίρους τη Βραζιλία της διαφθοράς και της κοινωνικής ανισότητας, τη Νότιο Αφρική της κοινωνικής εξαθλίωσης των φτωχών που είναι μαύροι στην πλειοψηφία τους, αλλά δεν ενδιαφέρει πια εκεί το χρώμα του δέρματός σου άμα είσαι φτωχός, την Ινδία των καστών και της προ γενετής αποφασισμένης κοινωνικής κατάταξης, και την Κίνα, του ακραίου οικονομικού επεκτατισμού και της κοινωνικής καταπίεσης. Ωραία παρέα! Αυτό είναι το άλλο στρατόπεδο και είναι αστείο να τρέφομε ψευδαισθήσεις, ότι εκεί θα είναι καλύτερα να καταφύγουμε και ότι κάποιος από τους παραπάνω BRICS θα μας χρηματοδοτήσει για τα ωραία μας τα μάτια. Αν μας δώσουν λεφτά οι άλλοι, εξίσου στυγνοί θα είναι και δεν θα το κάνουν χωρίς να απαιτήσουν όρους που θα εμπεριέχουν εκχώρηση εθνικών δικαιωμάτων ή εθνικής περιουσίας, όπως συμβαίνει τώρα στο μεγάλο λιμάνι με τους Κινέζους. Αν συγκρίνει κανείς τους Δυτικούς μ' ετούτους, στη νοοτροπία των πολιτικών τους ηγεσιών, μπορεί να καταλήξει και στο συμπέρασμα ότι οι Δυτικοί είναι λίγο καλύτεροι γιατί τουλάχιστον έχουν θεσπίσει και κάποιους περιβαλλοντικούς όρους, κάποιους κανόνες που έστω κι αν συχνά τους καταστρατηγούν στις αποικίες τους, τουλάχιστον τους έχουν. Eνώ οι BRICS κατασπαταλούν το οικολογικό απόθεμα που αναλογεί στην εξουσία τους, ακόμα πιο ανεξέλεγκτα και πιο αδιάφορα από τους Δυτικούς, με μοναδικό σκοπό το κέρδος και τη δύναμη.
Ως μοχλός πίεσης απέναντι στους αναίσχυντους του ευρω-ιερατείου που συνεχίζουν να μας εκβιάζουν, εμάς και την κυβέρνησή μας, είναι αποδεκτός αυτός ο συναγελασμός, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ταβάρις Πούτιν δεν είναι λιγότερο αδίστακτος από τους άλλους νεοφιλελέδες της Treuhand ούτε λιγότερο φασίστας.
Οπότε, κι αν φουσκώνει το στήθος μας από εθνική περηφάνια για την победа του Αλέξη και του Λαφαζάνοφ (όπως μαθαίνω ότι τον λένε χαϊδευτικά οι φίλοι του) στη Μόσχα, ας μην παρασυρόμαστε από τον Ρήγα, γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιες ψευδαισθήσεις.
Η προτροπή που συνοδεύει αυτό το κείμενο, η σύνθεση του Ρήγα που ψάρεψα στο flickr, μου πάει καλύτερα. Οφείλομε να πάρομε τα άρματα. Και τα όπλα μας σήμερα, δεν είναι βέβαια τα πυροβόλα. Είναι οι συνθήκες...
Εκτός από τους γνωστούς θεσμούς (sic), τουτέστιν, το ευρω-ιερατείο, την Casa del Capo dei Capi Draghi και τους τοκογλύφους πέραν του Ατλαντικού, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κι άλλοι θεσμοί στην Ευρώπη, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εφόσον ερωτηθεί, μπορεί να γνωμοδοτήσει για την κατάφωρη παραβίαση του ελάχιστου ευρωπαϊκού κεκτημένου σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής στην Ελλάδα.
Υπάρχουν πολλά εργαλεία κι ας μην τα ξαναλέμε, ούτε να επαναλαμβάνομε ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας, λόγου χάρη, προνοεί και προτάσσει για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ένα ελάχιστο ευρωπαϊκό κεκτημένο, που είναι ο κατώτατος μισθός, ο κοινωνικός διάλογος, η διαιτησία, το 8ωρο, η κοινωνική ασφάλιση. Προφανώς το κάθε κράτος τα διαχειρίζεται όλα αυτά όπως νομίζει καλύτερα, αλλά υπάρχει ένα ελάχιστο κεκτημένο που με τα προγράμματα εσωτερικής υποτίμησης, στην Ελλάδα έχει αναίσχυντα καταργηθεί!
Υπάρχουν επίσης τα αρμόδια όργανα για να κρίνουν αν η σύμβαση της Βιέννης παραβιάστηκε ή δεν παραβιάστηκε (για τη Σύμβαση της Βιέννης διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο εδώ) υπό το καθεστώς των μνημονίων.
Πράγματι, πολλά τα εργαλεία. Τα έχομε ξαναπεί αυτά από καιρό κι ας μην τα επαναλαμβάνομε...
(Από την άλλη μεριά, για να μιλήσουμε λίγο κι επί του πρακτέου που πρέπει τώρα ειδικά, να μας ενδιαφέρει περισσότερο, επειδή οι Ρώσοι, πράγματι, δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για προτάσεις συνεπιχειρηματικότητας με αμεσότερο χαρακτήρα από τα μελλοντικά και αβέβαια σχέδια του αγωγού αερίου, ας ελπίσουμε ότι οι επιχειρηματίες που συνόδευσαν τον σύντροφο Αλέξη στη Μόσχα, δεν ήταν ετούτη τη φορά, οι γνωστοί ή άγνωστοι και μη εξαιρετέοι, που "επιχειρούν" τόσα χρόνια στην Ελλάδα, ρημάζοντάς την, αλλά άλλοι, διαφορετικής νοοτροπίας.
Κι αυτό που ασφαλώς πρέπει να μας ενδιαφέρει ως οικονομία, δεν είναι μόνο το εμπόριο των νωπών, των εποχικών και των ευπαθών προϊόντων, είναι και η τυποποίηση και η διοχέτευση επώνυμων προϊόντων στα απέραντα ρωσικά εμπορικά δίκτυα, συντηρημένων τροφίμων που τόσο τα συνηθίζουν στις αγορές της αχανούς Ρωσίας... Ας παραγγείλουν λοιπόν μερικά εργοστάσια από τους Ρώσους ή καλύτερα να τους καλέσουν να συντηρήσουν τα υφιστάμενα τυποποιητήρια που κόστισαν σ΄εμάς και στους κουτόφραγκους δισεκατομμύρια για να τα φτιάξουμε και τώρα τα αφήνομε να σαπίζουν και να τα πουλάει ο εθνικός μας τραπεζίτης, για παλιοσίδερα.
Και βέβαια, αν μη τι άλλο, ας ξεκινήσει τουλάχιστον μια απογραφή των προβληματικών υποδομών που σκουριάζουν και ας ζητήσουμε από τις ευρωπαϊκές αναπτυξιακές τράπεζες, αφού από μόνοι μας φαίνεται δεν είμαστε άξιοι, να μας φτιάξουν επιχειρησιακά σχέδια και να μας βρούν και τους ευρωπαϊκούς πόρους, να τους κάνομε ένα γρασάρισμα.
Μόνοι μας θα σηκωθούμε από τις λάσπες, αν είναι να σηκωθούμε. Ας ξεκινήσομε τουλάχιστον αυτήν την έρμη την απογραφή, μην περιμένομε να μας τη ζητήσουν οι τρεις θεσμοί (sic), γιατί αυτοί αν ήταν, θα μας την είχαν ζητήσει, 5 χρόνια τώρα που μας πιλατεύουνε, κατά γενική παραδοχή, ασκόπως... )
Υ.Γ. Με τίτλο "Το ξανθό γένος των Ρώσων που θα σώσει την Ελλάδα. Ένα ωραίο παραμύθι, που η Ελλάδα το πλήρωνε πάντα με αίμα, δίνει τα ιστορικά στοιχεία..." υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση στη Μηχανή του Χρόνου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.