Αδελφέ μου, υπάρχουν στιγμές και περιπτώσεις στην ζωή μας που πρέπει να κάνουμε γρήγορα. Να βιαστούμε, να σπεύσουμε, να μην βρεθούμε πίσω.
Μα υπάρχουν ωστόσο και στιγμές που πρέπει να κάνουμε υπομονή, να περιμένουμε λίγο… Οι στιγμές που έχομε μια θλίψη, μια αρρώστια, μια δυστυχία, οι δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Οι στιγμές που το μυαλό μας σκοτεινιάζει, στιγμές που όλες οι πόρτες φαίνονται κλειστές, οι στιγμές που ο κόσμος δεν μπορεί ή δεν θέλει να δώσει τίποτα…
Να περιμένουμε λοιπόν γιατί μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη ….η δυστυχία και η καταστροφή μας όσο εμείς νομίζουμε. Να περιμένουμε γιατί πέρα από τον άνθρωπο , μας περιμένει η πόρτα του Θεού. Πέρα και πάνω από τον άνθρωπο υπάρχει η θεία Πρόνοια, η Θεία Ευσπλαχνία, αυτό που λέει ο απλός άνθρωπος «έχει ο Θεός…».
Μάθε άνθρωπέ μου να κρύβεις το κεφάλι σου και την καρδιά σου κάτω από τον μανδύα του θεού κάθε φορά που η καταιγίδα της ζωής βροντά και αστράφτει μέσα σου και ολόγυρά σου…
Υπάρχει μια ανοιχτή πόρτα σκέπης και προστασίας που σε περιμένει και σε καλωσορίζει με τα αιώνια τούτα λόγια. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς…»
Μα υπάρχουν ωστόσο και στιγμές που πρέπει να κάνουμε υπομονή, να περιμένουμε λίγο… Οι στιγμές που έχομε μια θλίψη, μια αρρώστια, μια δυστυχία, οι δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Οι στιγμές που το μυαλό μας σκοτεινιάζει, στιγμές που όλες οι πόρτες φαίνονται κλειστές, οι στιγμές που ο κόσμος δεν μπορεί ή δεν θέλει να δώσει τίποτα…
Να περιμένουμε λοιπόν γιατί μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη ….η δυστυχία και η καταστροφή μας όσο εμείς νομίζουμε. Να περιμένουμε γιατί πέρα από τον άνθρωπο , μας περιμένει η πόρτα του Θεού. Πέρα και πάνω από τον άνθρωπο υπάρχει η θεία Πρόνοια, η Θεία Ευσπλαχνία, αυτό που λέει ο απλός άνθρωπος «έχει ο Θεός…».
Μάθε άνθρωπέ μου να κρύβεις το κεφάλι σου και την καρδιά σου κάτω από τον μανδύα του θεού κάθε φορά που η καταιγίδα της ζωής βροντά και αστράφτει μέσα σου και ολόγυρά σου…
Υπάρχει μια ανοιχτή πόρτα σκέπης και προστασίας που σε περιμένει και σε καλωσορίζει με τα αιώνια τούτα λόγια. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.