Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ RASKOLNICK

Περί "Οροθετικών" Παιδόφιλων, ο Λόγος!

Ήταν έξι ημέρες πριν από τις κρίσιμες εκλογές του Μαΐου 2012 όταν ο τότε «υπουργός» Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, που είχε αναλάβει και ήδη είχε ξεκινήσει την κατεδάφιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, χρειαζόταν ένα «αφήγημα» ώστε με κάποιον τρόπο και πάση θυσία, να καλυφθεί όπως-όπως το χάος το οποίο προκαλούσε ο ίδιος και ο εσμός των συμβούλων του και των συντρόφων του σοσια-ληστών, στην ελληνική κοινωνία γενικότερα και στο ΕΣΥ ειδικότερα.
Έτσι, δεν δίστασε ο κ. «υπουργός» να στήσει ένα κυνήγι μαγισσών με θύματα τις περιώνυμες αλλοδαπές οροθετικές πόρνες. Παραμονές εκείνων των εκλογών, όλα τα τηλεοπτικά μέσα ανακοίνωναν ότι επιτέλους ελεγχόταν η πορνεία σε δρόμους και παράνομους οίκους ανοχής που έβριθαν από «λαθραίες» πόρνες. Ο «υπουργός» Υγείας, δίπλα του και το άλλο πολιτικό σκύβαλο που παρίστανε τότε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, ο ανεκδιήγητος Χρυσοχοϊδης ...
.... που αδιάβαστος κι ο ίδιος, μας έστειλε αδιάβαστους κι εμάς, θριάμβευσαν στη συλλογή σταυρών σ’ εκείνες εκλογές κι επανεξελέγησαν πανηγυρικά, προκειμένου να συνεχίσουν να καταστρέφουν τις ζωές μας.
Αργότερα αποδείχθηκε ότι από τις τριάντα δύο γυναίκες που είχαν συλληφθεί και είχαν διαπομπευτεί από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης ως οροθετικές πόρνες, μόνο μία είχε εντοπιστεί σε οίκο ανοχής. Οι κατηγορίες κατέπεσαν. Αξίζει τον κόπο να αφιερώσει κανείς τη μια ώρα που χρειάζεται, για να δει τα «Ερείπια» της Ζωής Μαυρουδή, ένα ντοκιμαντέρ που ξετυλίγει το κουβάρι ενός από τα πιο χαρακτηριστικά επεισόδια της ιστορίας του νεοελληνικού γκεμπελισμού που χαρακτηρίζει τους άθλιους που μας κυβερνούν. 
Παλιά η τέχνη κόσκινο, για τον δεύτερο τη τάξει παρασυνταγματολόγο του σκαιού μας πολιτικού συστήματος, που μετά από την καταστροφή την οποία δρομολόγησε στη δημόσια υγεία κι αφού έκανε μια σύντομη κρουαζιέρα με το σκάφος του πολιτικού αριβισμού, ανεβοκατεβάζοντας εν πλω διάφορες σημαίες ευκαιρίας, τώρα επέστρεψε δριμύτερος, ο ποταπός καιροσκόπος, για να δώσει την χαριστική βολή στη δημόσια παιδεία. Προκειμένου να κρύψει την ανικανότητά του -όταν δεν είναι δόλια πρόθεση- να  κάνει κάτι ελάχιστο υπέρ του καταρρέοντος δημόσιου συστήματος παιδείας, τώρα τα βάζει με τους «παιδεραστές» καθηγητές. 
Όπως «αποκαλύπτει» με τις στομφώδεις δηλώσεις του ο ανεκδιήγητος υπουργός Αμάθειας  που περιφερόμενος από το ένα πλατό της Τηλεδημοκρατίας μας στο άλλο διατείνεται ότι "ούτε ο Πάπας δεν θα μπορέσει να κρατήσει τους παιδεραστές στην εκπαίδευση των παιδιών", μας ενημερώνει ότι οι παιδόφιλοι εκπαιδευτικοί που έχουν εντοπιστεί είναι επτά. Τέσσερις υπηρετούν στην Αθήνα και άλλοι τρεις στην επαρχία, μαθαίνουμε. 
Από τον τρόπο που εξυφαίνεται μέρα με τη μέρα από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης το νήμα της καινούριας σουξεδιάρικης ιστορίας για την πάταξη των παιδόφιλων, υποψιάζεται κανείς εύλογα  τις ομοιότητες αυτής της επικοινωνιακής προσπάθειας, με την αλήστου μνήμης ιστορία των οροθετικών γυναικών.
Συστηματικά και βαθμιδωτά, οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ της Τηλεδημοκρατίας μας, μας σερβίρουν μετά από εκείνες τις τριάντα δύο ξεχασμένες οροθετικές "πόρνες", τις επτά, προς το παρόν, περιπτώσεις των τεράτων που είναι κρυμμένα ανάμεσα στις πτυχές της μπαλωμένης φούστας της δημόσιας παιδείας μας. Ίσως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι παιδεραστές να έχουν γίνει οκτώ ή εννέα. Η επικαιρότητα τρέχει αμείλικτη! Ασφαλώς, αύριο θα γίνουν δέκα ή έντεκα, και ανάλογα του πόσο θα καθυστερήσουν οι επερχόμενες εκλογές, θα φτάσουν τους τριαντα δύο –ίσως πάλι και να μην προλάβουν να γίνουν τόσοι, ίσως και να τους ξεπεράσουν, ανάλογα με την πίεση που θα νοιώθει ο κ. «υπουργός» στο πέρασμα του πεπερασμένου πολιτικού του χρόνου.
Κανείς μας δεν θέλει να υπάρχουν παιδεραστές μέσα στις κοινότητές μας, πόσο μάλλον να λειτουργούν μέσα στα σχολεία που στέλνομε τα παιδιά μας. Όλοι μας θέλομε τέτοια άτομα να απομονώνονται από τις σχολικές κοινότητες και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλομε οι υποθέσεις αυτές να καταλήγουν τάχιστα στην κρίση της δικαιοσύνης. Όλοι θέλομε να τιμωρούνται σκληρά οι παιδεραστές κι ακόμα περισσότερο θέλομε να τιμωρούνται σκληρότερα αυτοί που τους καλύπτουν, αν υπάρχουν τέτοιοι, είτε ως εγκάθετοι υπηρεσιακοί παράγοντες του πελατειακού κράτους που δημιούργησε ο κ. «υπουργός» και οι όμοιοί του είτε ως άλλοι προαγωγοί από αυτούς που παρεπιδημούν εντός, εκτός και επί τα αυτά του βρομερού πολιτικού μας συστήματος. 
Το αντάλλαγμα όμως γι’ αυτή μας την αυτονόητη απαίτηση δεν πρέπει για κανέναν λόγο  να δικαιολογήσει πάλι την διαπόμπευση υπόπτων, αλλά όχι ενόχων, μόνο και μόνο επειδή αυτό δικαιολογούν οι επικοινωνιακές ανάγκες του κ. «υπουργού». 
Εφόσον αρεσκόμαστε να αυτοαποκαλούμαστε ευφυείς και σκεπτόμενοι πολίτες, αφενός δεν πρέπει να ξεχνάμε τι κουμάσι είναι ο κ. «υπουργός» κι αφετέρου να  θυμόμαστε ότι οι δοκησίσοφοι κ.κ. εκπρόσωποι και οι άλλοι τσαρλατάνοι που είναι επιφορτισμένοι με την επικοινωνιακή στρατηγική των Ολετήρων που μας κυβερνούν, τελούν υπό πανικό -και να θυμόμαστε ότι οι πελταστές της κυβερνητικής προπαγάνδας θα εκτοξεύσουν με τις σφεντόνες τους όσους τόνους λάσπης χρειαστεί, προς όποια κατεύθυνση χρειαστεί, προκειμένου να περισώσουν τα θλιβερά τους πολιτικά σαρκία. 
Ας μην αφήσουμε, πάλι, τον κοινωνικό αυτοματισμό που προωθούν σε συσκευασία δώρου, από το πρωί ίσαμε το βράδυ, οι ψιττακοί της τηλεδημοκρατίας μας, να πληγώσει ή και να καταστρέψει, πάλι, ζωές αθώων ανθρώπων, ούτε να κοροϊδέψει, πάλι, όλους εμάς. Δεν μας αξίζει! Ούτε στην κοινωνία μας αξίζει, ούτε αυτό το μασκαραλίκι ούτε αυτοί οι ιταμοί!