Στην πλατεία 28ης Οκτωβρίου, στο Νέο Ηράκλειο, η φιλόλογος Γεωργία Βαμβουνάκη –μητέρα παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες και αδελφή της συγγραφέως Μάρως Βαμβουνάκη- δημιούργησε τον πολυχώρο Μύρτιλλο Cafe (καφετέρια, παρασκευαστήριο και χώρος Λόγου και Τέχνης) την πρώτη επιχείρηση στην Ελλάδα που προσφέρει σε άτομα με ειδικές ικανότητες, έναν αξιοπρεπή χώρο εργασίας και εκπαίδευσης ή όπως προτιμά να το λέει η ίδια «Μια έξοδο προς τη ζωή».
Η ιδέα αυτή άρχισε να δουλεύεται στο μυαλό, όταν διέμενε με τον σύζυγο και το γιο της στην Σκωτία. «Εκεί», μας λέει, «ήρθα σε επαφή με μία κουλτούρα που ο σεβασμός και τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου ήταν άρτια θεσμοθετημένα ενώ η αποδοχή του ατόμου με διαφορετικότητα δεν εναπόκεινται στην ατομική φιλοτιμία του καθενός, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Στη Σκωτία, συναντήσαμε εκατοντάδες οργανισμούς μη ........
...κερδοσκοπικού χαρακτήρα που στήριζαν ευπαθείς ομάδες έμπρακτα χωρίς να περιμένουν παθητικά επιδοτήσεις. Υπήρχαν αναρίθμητες επιχειρήσεις με οικονομική αυτοδυναμία που πρόσφεραν εκπαίδευση αλλά κι εργασία σε ανθρώπους με διαφορετικότητα γι’ αυτό και μου φαίνεται τρομερά περίεργο που όλοι έχουν παραξενευτεί τόσο με το Μύρτιλλο.
Κατά την άποψή μου αυτή θα έπρεπε να ήταν η πραγματικότητα στη χώρα μας και όχι το αξιοπερίεργο και το μνημειώδες. Στη Σκωτία τα άτομα με ειδικές ικανότητες είχαν ίσες ευκαιρίες στην εργασιακή αποκατάσταση και ανάλογες επιλογές στον τομέα της εθελοντικής εργασίας. Ο γιος μου ακόμη και στα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσης που εργάστηκε ως εθελοντής, για να καταλάβετε, είχε αυστηρές υποχρεώσεις κι ευθύνες, έπρεπε να ακολουθήσει όρους απαρεγκλίτως αλλιώς θα απολυόταν. Έτσι ήταν το σύστημα εκεί, ο εθελοντισμός δεν ήταν χάρη αλλά εκπαίδευση. Με το σύστημα αυτό τα άτομα με ειδικές ικανότητες μπορούσαν κάλλιστα να ενταχθούν στην κοινωνία με λειτουργικό τρόπο και να προσφέρουν τα ταλέντα τους στην κοινωνία όπως όλοι. Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει στην χώρα μας.
Το Μύρτιλλο ξεκίνησε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, σε αυτό το χώρο άνθρωποι που βρίσκονταν στο περιθώριο θα μπορούν να εργαστούν έμμισθα και να διεκδικήσουν μία θέση στη ζωή, στον πολιτισμό, θα γίνουν επιτέλους ένα με όλους! Να αλλάξει η κουλτούρα μας θέλω, να ακολουθήσουν κι άλλες επιχειρήσεις αυτή την ιδέα, να γίνουμε πιο ανθρώπινος λαός, πολιτισμένος, αυτό χρειαζόμαστε και αυτό ονειρεύτηκα να δημιουργήσω.»
Στα πρώτα της βήματα σημαντική βοήθεια –χρηματική και ηθική- προσφέρουν κάποιοι ιδιώτες και το Κοινωφελές Ίδρυμα TIMA. Σιγά σιγά στην ομάδα προστίθενται άνθρωποι από ευπαθείς ομάδες που διψούσαν για δράση, ψυχοπαιδαγωγοί, εκπαιδευτές και ο πιο πρωτοπόρος πολυχώρος που έχω γνωρίσει ανοίγει τις πόρτες του στον κόσμο.
Διαβάστε περισσότερα
Η ιδέα αυτή άρχισε να δουλεύεται στο μυαλό, όταν διέμενε με τον σύζυγο και το γιο της στην Σκωτία. «Εκεί», μας λέει, «ήρθα σε επαφή με μία κουλτούρα που ο σεβασμός και τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου ήταν άρτια θεσμοθετημένα ενώ η αποδοχή του ατόμου με διαφορετικότητα δεν εναπόκεινται στην ατομική φιλοτιμία του καθενός, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Στη Σκωτία, συναντήσαμε εκατοντάδες οργανισμούς μη ........
...κερδοσκοπικού χαρακτήρα που στήριζαν ευπαθείς ομάδες έμπρακτα χωρίς να περιμένουν παθητικά επιδοτήσεις. Υπήρχαν αναρίθμητες επιχειρήσεις με οικονομική αυτοδυναμία που πρόσφεραν εκπαίδευση αλλά κι εργασία σε ανθρώπους με διαφορετικότητα γι’ αυτό και μου φαίνεται τρομερά περίεργο που όλοι έχουν παραξενευτεί τόσο με το Μύρτιλλο.
Κατά την άποψή μου αυτή θα έπρεπε να ήταν η πραγματικότητα στη χώρα μας και όχι το αξιοπερίεργο και το μνημειώδες. Στη Σκωτία τα άτομα με ειδικές ικανότητες είχαν ίσες ευκαιρίες στην εργασιακή αποκατάσταση και ανάλογες επιλογές στον τομέα της εθελοντικής εργασίας. Ο γιος μου ακόμη και στα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσης που εργάστηκε ως εθελοντής, για να καταλάβετε, είχε αυστηρές υποχρεώσεις κι ευθύνες, έπρεπε να ακολουθήσει όρους απαρεγκλίτως αλλιώς θα απολυόταν. Έτσι ήταν το σύστημα εκεί, ο εθελοντισμός δεν ήταν χάρη αλλά εκπαίδευση. Με το σύστημα αυτό τα άτομα με ειδικές ικανότητες μπορούσαν κάλλιστα να ενταχθούν στην κοινωνία με λειτουργικό τρόπο και να προσφέρουν τα ταλέντα τους στην κοινωνία όπως όλοι. Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει στην χώρα μας.
Το Μύρτιλλο ξεκίνησε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, σε αυτό το χώρο άνθρωποι που βρίσκονταν στο περιθώριο θα μπορούν να εργαστούν έμμισθα και να διεκδικήσουν μία θέση στη ζωή, στον πολιτισμό, θα γίνουν επιτέλους ένα με όλους! Να αλλάξει η κουλτούρα μας θέλω, να ακολουθήσουν κι άλλες επιχειρήσεις αυτή την ιδέα, να γίνουμε πιο ανθρώπινος λαός, πολιτισμένος, αυτό χρειαζόμαστε και αυτό ονειρεύτηκα να δημιουργήσω.»
Στα πρώτα της βήματα σημαντική βοήθεια –χρηματική και ηθική- προσφέρουν κάποιοι ιδιώτες και το Κοινωφελές Ίδρυμα TIMA. Σιγά σιγά στην ομάδα προστίθενται άνθρωποι από ευπαθείς ομάδες που διψούσαν για δράση, ψυχοπαιδαγωγοί, εκπαιδευτές και ο πιο πρωτοπόρος πολυχώρος που έχω γνωρίσει ανοίγει τις πόρτες του στον κόσμο.
Διαβάστε περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.