Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

Αυτές τις μέρες στον ημερήσιο τύπο, γίνεται πολύς λόγος για την τύχη των χημικών της Συρίας.
Δεν έχω επιστημονική σχέση με το θέμα, αλλά δεν μπορώ να μην εκφράσω τους φόβους που με κατέχουν τον τελευταίο καιρό ως Έλληνα πολίτη, εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, όχι μόνο εμένα αλλά και πλήθος άλλων πολιτών, καθώς ακούω σε συζητήσεις.
   Είναι γνωστό ότι η Μεσόγειος είναι μια θάλασσα σχεδόν κλειστή, Λεκάνη της Μεσογείου λέγεται, η οποία δυστυχώς καθημερινά δέχεται από διάφορες, συχνά ανεξέλεγκτες πηγές, εκατομμύρια κ.μ. διαφόρων λυμάτων, πλαστικοποιητές, σκουπίδια πολλών ειδών κι άλλου είδους ρυπάνσεις επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία άμεσα και μακροπρόθεσμα, για τις χώρες που την περιτριγυρίζουν.
    Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η ανανέωση των νερών της γίνεται από δύο σημεία (Γιβραλτάρ και Σουέζ) με πολύ αργούς ρυθμούς. 
   Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η θάλασσα αυτή είναι μια πηγή ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους.
   Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε καθήκον και υποχρέωση τη θάλασσα αυτή να τη βρουν αλώβητη οι επερχόμενες γενιές.
 Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η πανίδα κι χλωρίδα, κινδυνεύουν άμεσα. 
 Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η απειροελάχιστη αποτυχία στην καταστροφή των χημικών, θα αποβεί μοιραία για τη Μεσόγειο.
   Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η φύση πάντα εκδικείται και μάλιστα πολύ σκληρά.
   Τέτοια βέβαια μπορεί να γράψει ο καθένάς μας πάμπολλα. Ποιος θα τα ακούσει όμως και προ πάντων ποιος θα τα κάνει πράξη;
    Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η Συρία από κάποιους τ’ αγόρασε και φαντάζομαι πολύ ακριβά. Γιατί λοιπόν να μην τα φορτωθούν ξανά οι ίδιοι που τα πούλησαν και τα κονόμησαν,  αλλά τα φορτώνουν σ’ άλλους;
     Απορώ πώς βρίσκονται άνθρωποι που παίρνουν τέτοιου είδους αποφάσεις στ’ όνομα βέβαια πάντα του κέρδους, εις βάρος κρατών και λαών.
     Αν αυτά τελικά καταστραφούν μεταξύ Μάλτας και Δ. Κρήτης, θα ‘ναι σίγουρα το πλήγμα ιδιαίτερα για μας, πολύ βαρύ. Πόσοι άνθρωποι είναι μόνιμοι κάτοικοι παράλιων περιοχών και έχουν σχέση με τη θάλασσα, όλες τους οι δραστηριότητες; Πόσοι άνθρωποι ζουν από την αλιεία, τον τουρισμό κι άλλες ενασχολήσεις που έχουν σχέση με τη θάλασσα; Γιατί τελικά να παραθερίσουν τουρίστες σε μολυσμένες παραλίες, γιατί να φάνε ψάρια, αν υπάρχουν, αμφιβόλου ποιότητας;
    Βέβαια είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι οι αρμόδιοι φορείς της Κισάμου, δεν αντιδρούν αναλόγως, μιας και λόγω της γεωγραφικής μας θέσης και των θαλάσσιων ρευμάτων, είμαστε οι πρώτοι που θα δεχθούμε τις συνέπειες μιας τυχόν αποτυχίας.
    Κατά τον Ινδιάνο αρχηγό Σιάλτ, «Πρέπει να ξέρουμε τούτο. Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Κάθε κακό που βρίσκει τη γη, βρίσκει και τον άνθρωπο. Και κάθε πλήγμα του ανθρώπου στο υφάδι της ζωής, είναι πλήγμα ενάντια στον εαυτό του».  
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
 Κων/νος Δ. Χαρτζουλάκης
 Κίσαμος Χανίων