J. M. TANCOIGNE

Το 1811 φτάνει στην Κρήτη ο Γάλλος περιηγητής και διπλωμάτης Τancoigne. Στα 4 χρόνια που μένει στο νησί το περιδιαβαίνει απ΄άκρο σ΄άκρο και επιστρέφοντας στο Παρίσι το 1805 γράφει ένα βιβλίο με αυτά που είδε στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη που εκδίδεται το 1807!
Σε ένα σημείο του αναφέρει για τα κρασιά της εποχής εκείνης.... και γράφει 

...Αρκετά κρασιά του νησιού θα μπορούσαν να θεωρηθούν αξιόλογα στους κύκλους των δικών μας "μερακλήδων" του είδους. Τα καλύτερα προέρχονται από την περιοχή της Ίδης και έχουν γεύση που θυμίζει τα κρασιά του Πορτογαλικού νησιού Μαδέρα. Υπάρχει ακόμα και μια μαλβαζία που μπορεί να συγκριθεί με το ισπανικό κρασί της Μάλαγα, αν οι Έλληνες αμπελουργοί δεν είχαν την συνήθεια να προσθέτουν ορισμένα άλλα συστατικά!!
Τα κρασιά αυτά θα έφταναν και θα ξεπερνούσαν ίσως και τα καλύτερα ευρωπαϊκά!!!
Εξαιρετικά κρασιά ακόμα συνάντησα στα μοναστήρια, όμως οι μοναχοί μου είπαν ότι δεν διατηρούνται πολύ καιρό και δεν αντέχουν στις θαλάσσιες μεταφορές!!
Η επαρχία Σελίνου καθώς και το χωριό Γαλατάς, παράγουν σε αφθονία κρασιά άμεσης κατανάλωσης, τα οποία είναι και τα μόνα που προτιμούν οι Τούρκοι για να τα στέλνουν στην Κωνσταντινούπολη!!!
Από την άλλη δεν υπάρχει κρασί τόσο απαίσιο όσο αυτό που παρέχετε στα καπηλειά και στα εστιατόρια. Βέβαια είναι και το μόνο που καταναλώνουν σε μεγάλες ποσότητες και οι Έλληνες. 
Μετάφραση Μ. Εκκεκάκη