ΟΤΑΝ ΕΦΤΙΑΧΝΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΡΑΒΙΑ

Φωτογραφία του 1978 από το χώρο πίσω από το Γιαλί Τζαμισί στο λιμάνι των Χανιών. Τότε που το λιμάνι διατηρούσε ακόμη το μικτό χαρακτήρα του και ως λιμάνι και ως τουριστικός χώρος. Τότε που τα τραπεζοκαθίσματα δεν κυριαρχούσαν παντού, εκτοπίζοντας κάθε άλλη δραστηριότητα.Τότε που έφτιαχναν ακόμη τα ξύλινα σκάφη-παράδοση χιλιετιών για την Ελλάδα-που η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδίκασε σε βίαιο θάνατο με αλυσσοπρίονα για μερικά αργύρια αποζημίωση.
Οι αδελφοί Θόδωρος και Χαράλαμπος Καραζεπούνης (τα "Κοκκινάκια"), φτιάχνουν εξαιρετικά ξύλινα σκαριά έξω από το Γραφείο Χανίων της 13ης (τότε) ΕΒΑ, πριν μετακομίσει στο διπλανό νεοκλασικό κτήριο. Από πάνω οι άθλιες οικοδομές, που πήραν τη θέση του βομβαρδισμένου Σχολείου της Μουσουλμανικής Κοινότητας Χανίων, πάνω στα λείψανα του βυζαντινού τείχους. Τότε, στηρίζοντας τη σημαντική αυτή παραδοσιακή δραστηριότητα, η Εφορεία εισηγήθηκε την παραχώρηση στους καραβομαραγκούς με συμβολικό μίσθωμα των νεωρίων του Moro (τα διεκδικήσαμε και τα πήραμε από το Στρατό, που τα είχε αποθήκες και για ένα διάστημα (μέχρι να μπει στη μέση η ΕΕ) τα νεώρια ήταν ένας αξιόλογος, επισκέψιμος χώρος παραδοσιακής δραστηριότητας. Που να υπολογίζει κανείς τότε την "εξέλιξη" της περιοχής;
Μιχ. Ανδριανάκης