ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΙΑΡΡΗΞΗΣ ΣΕΙΣΜΟΥ M8.3 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΤΟ 365 Μ.Χ.

Την 21η Ιουλίου 365 μ.Χ. στην Νοτιοδυτική Κρήτη έγινε ίσως ο πιο μεγάλος σεισμός της Μεσογείου μεγέθους 8.3! 
Τα γεωμετρικά του χαρακτηριστικά εμφανίζονται στον παρακάτω πίνακα: 

Πως όμως είναι γνωστά αφού ο σεισμός έγινε στο παρελθόν και δεν υπήρχαν τα μέσα για τον υπολογισμό τους?
Αρχικά πρέπει να γνωστοποιηθεί ο μηχανισμός γένεση του σεισμού, δηλαδή το μοντέλο διάρρηξης του.
ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΩΝ ΠΛΑΚΩΝ 
Σύγκλιση Αφρικής και Ευρώπης κατά 1 cm/yr(83 Μa πριν).
Ο εφελκυσμός πίσω από το σύστημα ..
.. υποβύθισης ξεκίνησε κατά το Μ-Α. Μειόκαινο(10-13 Μa). Εφελκυσμός πάνω από το 100% φαίνεται να επηρέασε την περιοχή του Αιγαίου σε Β-Ν διεύθυνση  με εντονότερο φαινόμενο στο νότιο Αιγαίο, βόρεια της Κρήτης. 

Ο εφελκυσμός που συμβαίνει στο βόρειο Αιγαίο εντός της πλάκας της Ανατόλιας πιστεύεται ότι σχετίζεται με την υποβύθιση  της Αφρικανικής λιθόσφαιρας κάτω από το Ελληνικό Τόξο.
O σεισμός ήταν τόσο ισχυρός, που είχε επίδραση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αποτέλεσμα: Πρόκληση τσουνάμι που είχε σαν συνέπεια ακόμα και την καταστροφή του Δέλτα του Νείλου. Το συμβάν αυτό θα είχε μεταδώσει τάσεις στα γειτονικά όρια Αιγαίου-Ανατολίας προκαλώντας μια σειρά άλλων γεγονότων.
Επιπλέον υπάρχουν πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία από αλλαγή στη στάθμη της θάλασσας κατά το Ολόκαινο στην Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο.
Αποδείχτηκε ότι κατακόρυφες μετατοπίσεις τεκτονικής προέλευσης έγιναν  1750-2000 χρόνια πριν εμφανιστούν σε μία περιοχή 1500 km από τα Ιόνια νησιά, τον Κορινθιακό κόλπο, τη Θεσσαλία, διαμέσου της Κρήτης στις ακτές Levant.
Οπτικό φαινόμενο και δραματικό αποτέλεσμα στην ευρύτερη περιοχή: 
Ανύψωση της δυτικής Κρήτης --> βρέθηκε αρχαίο λιμάνι 7 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας σήμερα…
Από τον μεγάλο σεισμό ανυψώθηκε κατά 10 μέτρα η Φαλάσαιρνα, κατά περίπου 4 μέτρα τα Χανιά και ένα περίπου μέτρο το Ηράκλειο.
Μετά το σεισμό η Φαλάσαιρνα φαίνεται να εγκαταλείπεται οριστικά. Στο Μεσαίωνα η θέση της είναι άγνωστη και μόλις το 1837 ο Άγγλος περιηγητής R. Pashley αναγνώρισε και ταύτισε τα ερείπιά της, όχι όμως και το λιμάνι που βρισκόταν πλέον 100 μέτρα μακριά.
Διαπιστώθηκε ότι η ολίσθηση ήταν μεγαλύτερη στο ΝΑ τμήμα του ρήγματος και μικρότερη στο ΒΔ (προς Πελοπόννησο) ενώ στα Αντικύθηρα η ανύψωση ήταν στα 2,7 μέτρα.

Η ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΗΣ ΣΤΕΡΙΑΣ ΣΤΗ ΦΑΛΑΣΑΙΡΝΑ
Πληροφορίες για τη διεπαφή υποβύθισης πάρθηκαν από:
        Γεωμετρία της ζώνης Benioff σε σύγκριση με τη σεισμικότητα.
        Πληροφορίες από τους σεισμούς του ρήγματος μεγέθους ³5 που έγιναν στο νοτιοδυτικό Αιγαίο.
Το επιφανειακό τμήμα της ζώνης υποβύθισης (20-100 km) βυθίζεται με μικρή γωνία(~30ο) και ενώνεται με τη λιθόσφαιρα του Αιγαίου, καθώς το βαθύτερο τμήμα της (100-180 km) βυθίζεται κάτω από το νότιο Αιγαίο με μεγαλύτερη γωνία(~45ο).
Τα βάθη στα οποία φτάνει η ασυνέχεια  Moho:
Λιβυκό πέλαγος: 26 km
Ωκεάνια Moho της περιοχής υποβύθισης: 44-69 km
Ηπειρωτική Moho: <20 font="" km="">
<30 font="" km="">
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ
·        Κατάλληλες αρχικές συνθήκες(περιοχή ρηγμάτωσης, βάθος, εστιακός μηχανισμός)
·        Το επίκεντρο κάθε ιστορικού σεισμού είναι το κέντρο  της ζώνης διάρρηξης
·        Μακροσεισμικά  μεγέθη  σε συνάρτηση με τη  μακροσεισμική  ένταση και υποκεντρικών αποστάσεων.
·        Το μήκος του ρήγματος που αντιστοιχεί σε αυτό το μέγεθος εκτιμήθηκε με τη χρήση των νόμων κλιμάκωσης κατάλληλων για την περιοχή μας και βρέθηκε ίσο με 200 km
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ
—  Η σεισμική σύζευξη σχετίζεται με το μέγιστο μέγεθος σεισμών που συμβαίνον σε μια ζώνη υποβύθισης
—  Ζώνες υποβύθισης που είναι έντονα συνδεδεμένες σεισμικά περιοδικά δίνουν μεγάλους σεισμούς(Μw>8)
—  Ζώνες υποβύθισης που δεν  είναι έντονα συνδεδεμένες σεισμικά δίνουν μικρότερου μεγέθους σεισμούς
—  Ζώνες υποβύθισης που δίνουν μεγάλους σεισμούς όπως της Αλάσκας και της Χιλής, είναι στην πραγματικότητα αυτές που παρουσιάζουν σημαντική οπισθοτόξια συμπίεση ενώ αυτές που δεν συνδέονται σεισμικά όπως των Μαριανών παρουσιάζουν οπισθοτόξιο εφελκυσμό. 
ΠΡΟΣΟΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΤΣΟΥΝΑΜΙ