ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ 100 ΧΡΟΝΩΝ

…Σου ‘ρχεται να πετάξεις ψηλά και από κει να μοιράσεις δωρεάν την ψυχή σου…
Οδ. Ελύτης

Δεν ανήκω στους πιστούς της εκκλησίας, ούτε συχνά εκκλησιάζομαι. Όμως ο γέροντας Ειρηναίος δηλώσας ότι παραιτείται από τον επισκοπικό θρόνο πριν μερικά χρόνια θα λειτουργούσε μια από τις τελευταίες του φορές σε εξωκλήσι στην Κίσσαμο Χανίων. Ο δρόμος με έφερε μέσα στο εκκλησάκι, στο ‘’κήρυγμα’’.
Μπαίνοντας στην εκκλησία, ένοιωσα αμέσως κάτι το μυστηριακό.
Όλο το εκκλησίασμα έψαλλε, μαζί με τον Επίσκοπο, σύψυχα, αυθόρμητα, με μια βαθιά μνήμη των προγονικών, των ιερών, των απαράγραπτων, των απαραβίαστων. Και ο ψιθυριστός ψαλμός, ανεβαίνοντας μαζί με το λιβάνι, ακουγόταν στα πέρατα.
Όταν τελείωσε η λειτουργία, ο σοφός γέροντας άρχισε να μιλά στο εκκλησίασμα. Όχι σαν ιεροκήρυκας, με λόγο στομφώδη, προστακτικό, κυριαρχικό, πατερναλιστικό. Αλλά σαν πατέρας, σαν φίλος. Με λόγια ψιθυριστά, παραινετικά, χωρίς να ‘’εξηγεί’’, να ‘’αποκαλύπτει’’, να ‘’μελλοντολογεί’’, να ‘’κηρύττει’’.
Τα λόγια του ήταν οραματικά, βιωματικά, έβγαιναν ‘’από μέσα’’.
Ήταν ολόκληρος μια τρεμάμενη φλογίτσα από ένα κερί που λιώνει. Χαμηλόφωνος, κεντρομόλος, εσωτερικόστροφος, υπαρξιακός , εξαυλωμένος. Ο λόγος του στεναγμός, λυγμός, μα και λεπίδα.
Αφανάτιστος αλλά στέρεος. Να γιατί τον λατρεύουν οι άνθρωποι στην Κρήτη. Όταν τον βρήκε το ‘’γήρας’’, παραιτούμενος από τον επισκοπικό θρόνο-χωρίς σύνταξη αφού πρόκειται για ισόβια θέση-επέστρεψε στο σκούφο του και στο τριμμένο ράσο. Στις μεγάλες του αγάπες δηλαδή. Εκεί κατοικεί ο Ειρηναίος. Στο λίγο, στο ελάχιστο, στο τίποτα. Δηλαδή στο παν. Δεν του ανήκει τίποτα, γι αυτό του ανήκουν τα πάντα. Ο Ειρηναίος δεν λέει το καλό, αλλά το πράττει. Γι αυτό είναι ταγός, ηγέτης, φάρος πνευματικότητας και στοχασμού, αποκούμπι ολόκληρης της Κρήτης.
Αν δεν αντιμετωπίσουμε την κόλαση που ζούμε, δεν υπάρχει παράδεισος, λέει οΕιρηναίος. Το οραματικό του κοινωνικό έργο (ΑΝΕΚ, ΕΤΑΝΑΠ, γηροκομείο Καστελίου, Ίδρυμα Αγ. Σοφία, κ.λ.π.) είναι τεράστιο.
Άνθρωπος ανοιχτών οριζόντων, ευφυής, πρωτοπόρος, ριζοσπάστης, ανήσυχος.
Ανοιχτός σε όλα τα ρεύματα σκέψης, γήινος, αγωνιστής και αγωνιώδης.
Όταν ο Ειρηναίος μιλά για τη γη, τα ζώα, το χωράφι, τα σπαρτά, τα λόγια του παίρνουν συμπαντική διάσταση, αγγίζουν την ουσία των πραγμάτων. Ένας θρησκευτικός ηγέτης αλλά και ένας κοινωνικός οραματιστής. Όταν σχεδιάζει, σε παρασύρει, σε εμπνέει. Ένας νέος 100 ετών. Η μορφή του ασκητική, εξαυλωμένη, δείχνει το δρόμο και την μέθοδο, πώς η ύλη γίνεται πνεύμα… Ένας φάρος που αναβοσβήνει και δείχνει το πέρασμα… Στις μέρες που ζούμε.
πυξιδα