Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Νουμάς” το 1909. Έναν αιώνα από τότε εξακολουθεί να είναι άκρως επίκαιρο.
Επειδή το έθνος αισθάνεται πως πρέπει να ενωθεί για να ζήσει όπως του ταιριάζει, ο μικροπολιτικός του Ελλαδικού κράτους δεν τολμά να του αντείπει και κάνει πως προσπαθεί να μεγαλώσει το κράτος, δηλαδή κάνει πως κάνει εθνική πολιτική. Όμως άλλο από ευχές απλές, από ευσεβείς πόθους, από λόγια παχειά και από σπασμωδικά κινήματα (όταν παραφουσκώνει το ρέμα) δεν έκανε ποτέ ο μικροπολιτικός. Ποτέ του δεν έκανε ούτε καν σχέδιο εξωτερικής πολιτικής, ούτε σύμφωνο, ούτε ασύμφωνο με τις ανάγκες ή τους πόθους του Έθνους. Και αν λέει πως έχει σχέδιο εξωτερικής πολιτικής, μην τον πιστεύετε, σας γελά, είναι ψέματα. Ούτε καν στοχάστηκε ποτέ να κάνει τέτοιο σχέδιο. Ούτε συλλογίστηκε ποτέ αυτό το ζήτημα περισσότερο από πέντε λεπτά κάθε έξι μήνες ή όταν τύχει μεγάλη σφίξη. Ούτε ξέρει τίποτα για τις ανάγκες του έθνους. Ούτε καν την γεωγραφία των Ελληνικών τόπων ξέρει. Ούτε θέλησε ποτέ να την μάθει. Κι όταν του είπαν πως δεν κάνει τίποτε, οχυρώθηκε πίσω από την αχρηματία του κράτους και τις σοφές συμβουλές των μεγάλων της γης. Και για να γελάσει καλύτερα το έθνος, στολίστηκε με όλη του τη σοβαρότητα, το μυστικισμό και την “εμβρίθεια”, που του ταιριάζει τόσο άσχημα, και είπε υποκριτικά με τεχνητή ανυπομονησία: “Για όνομα Θεού, μην τύχει και κουνηθήτε. Ούτε να αναφέρετε καν τέτοια ζητήματα. Μπορείτε με μια απροσεξία σας να καταστρέψετε το παν”. Και το παν αυτό είναι ένα παν μέγιστο μηδενικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.