Η ΚΡΙΣΗ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Από το ιστολόγιο του Μιχάλη Γουδή

Τοπία μοναδικής ομορφιάς και σπάνιας ποικιλίας, μία γη μοναδικού πλούτου, άνθρωποι ευγενείς και ανοιχτόκαρδοι και φυσικά το μεγάλο μυστικό που κρύβεται σε αυτό το μαγικό απόσταγμα που εισπράττεις σχεδόν παντού ως κέρασμα. Αυτός ο συνδυασμός επιτρέπει στην Κρήτη να κάνει τη δική της αντίσταση στην κρίση και κυρίως στη μιζέρια που καταλαμβάνει μέρα με τη μέρα ολόκληρη την υπόλοιπη χώρα.
Η τρίτη κατά σειρά κάθοδος σε αυτό το νησί μέσα σε διάστημα δύο ετών καθιστά τα συμπεράσματα σχετικά ασφαλή πια. Είναι ευλογημένος αυτός ο τόπος και είναι εκεί για να μας θυμίσει πως η ομορφιά της .......
....... ζωής κρύβεται γύρω μας, σε πολύ απλά πράγματα. Και για να το καταφέρει αυτό δε χρειάζεται παρά μόνο μερικά εικοσιτετράωρα.

Το πρωί μπορεί να σε βρει στο Ρέθυμνο να πίνεις καφέ με θέα το απέραντο μπλε της… θαλασσογραφίας και τη Φορτέτσα, το βράδυ να σε ξημερώσει στην Αγία Γαλήνη να σου κερνάνε δυο δυο τα καραφάκια της ρακής μόλις σου αδειάσει το ένα υπό τους ήχους του Γιάννη Χαρούλη. Μπορείς να δεις παραλίες να αναδύονται πίσω από την καμένη γη στα Σχοινάρια και να ανακαλύψεις το μοναδικό γαλάζιο κάτω από τα βράχια στο Αμμουδάκι. Μπορεί η επόμενη μέρα να σε βρει στον παράδεισο στο Ελαφονήσι πριν χαθείς στην παράδοση και τις γεύσεις της Μηλιάς. Και μπορεί ένα τριήμερο να κλείσει με μία βόλτα- αστραπή στο λιμάνι των Χανιών, αυτής της ζωντανής καρτ-ποστάλ.
Λόγια υπερβολικά, εικόνες ειδυλλιακές που μοιάζουν ψεύτικες ή επιτηδευμένες, αν όχι φορτισμένες με την υποκειμενικότητα της καλής παρέας. Δικαίωμα, που λένε και οι χαρτοπαίκτες. Κάθε κομμάτι της Κρήτης αξίζει να τύχει ξεχωριστής εξερεύνησης. Η αγριάδα του Ρεθύμνου και του Λασιθίου, το πράσινο των Χανίων, τα χωριά όπου μοιάζει ο χρόνος να έχει σταματήσει, οι παραλίες που δύσκολα περιγράφονται στο χαρτί, τα φαράγγια που προκαλούν πραγματικό δέος.
Οι γεύσεις και τα αρώματα διεγείρουν τις αισθήσεις. Στη φύση και στο τραπέζι. Μία αλυσίδα που μοιάζει βγαλμένη από άλλη εποχή. Κράτα τα παράθυρα ανοιχτά καθώς περιπλανιέσαι στους- εντυπωσιακά κακοφτιαγμένους- δρόμους της κι άσε τις παραδοσιακές αξίες να σου θυμίσουν τη μοναδικότητα της μεσογειακής διατροφής στο πιάτο σου. Σε όλη την πορεία θα σε συντροφεύει η ρακή. Θα στην προσφέρει ο ηγούμενος μιας μονής για το καλωσόρισμα, θα ξεκινήσεις και θα τελειώσεις το γεύμα σου μ’ αυτήν, θα τη βρεις σε παραδοσιακά καφενεία, παντού. Θα φροντίσει να κρατηθούν οι αρνητικές σκέψεις σε απόσταση ασφαλείας.
Αλλά το αλατοπίπερο της συνταγής είναι οι άνθρωποι με τα ιδιαίτερα, κουζουλά μυαλά τους, τα ασυνήθιστα ήθη κι έθιμά τους και κυρίως με την ευθύτητα και την ανοιχτή καρδιά τους. Ίσως έτυχε μέχρι στιγμής, αλλά ποτέ δεν υπήρξα θιασώτης της τύχης και των συμπτώσεων. Η συμπεριφορά που συναντά κανείς στην Κρήτη είναι αυτή που δε σε αφήνει να αισθανθείς ούτε στιγμή ξένος ή απλός ταξιδιώτης, αλλά σου επιτρέπει να βιώσεις την εμπειρία σε όλη της τη διάσταση και σε όλα της τα… γράδα. Κι ας λέει ο κύριος Κώστας στο λιμανάκι της Αγίας Γαλήνης πως “με την πολλή ρακή η χοληστερίνη πάει παπούτσι”.
Η Κρήτη είναι μοναδική κάθε φορά που τη ζεις, ειδικά αν έχεις και τους κατάλληλους συνοδοιπόρους. Κι ας την καταριέσαι λίγο που τους κρατάει μόνιμα μακριά. Ίσως κάποτε πάρει κι εσένα στα εδάφη της. Ποιος ξέρει…;