ΔΗΛΑΔΗ ΜΟΥΦΑ

Με μία έντιμη και αυτοκριτική επιστολή, ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Μέρυλαντ και συγγραφέας Θεόδωρος Καρυώτης, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους διαχώρισε τη θέση του από την οργάνωση END του γιατρού Μανόλη Λαμπράκη.
ΔΗΛΩΣΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ
Ουάσιγκτον 3 Οκτωβρίου 2012
Επειδή το όνομά μου έχει αναφερθεί αρκετές φορές στην υπόθεση END θεωρώ απολύτως αναγκαίο να διευκρινίσω ορισμένα γεγονότα.
Το καλοκαίρι το 2011 γνώρισα στη Νέα Υόρκη τον Γιατρό Μανώλη Λαμπράκη και μου ανέφερε ότι θαύμαζε την δουλειά μου στο θέμα της ΑΟΖ. Αργότερα μου σύστησε τον κύριο Αρτέμη Σώρρα, λέγοντας μου ότι ο κύριος Σώρρας είχε στην κατοχή του 40 μετοχές μιας κάποιας  τράπεζας που λεγόταν Τράπεζα της Ανατολής και με παρακάλεσε να κάνω μια αποτίμηση αυτής της μετοχής, καθόσον γνώριζε ότι είμαι οικονομολόγος και θα μπορούσα να κάνω μια τέτοια αποτίμηση. Μου εξήγησε επίσης ότι αυτή η μετοχή δεν είχε αγοραστεί από την Εθνική Τράπεζα
Με τους υπολογισμούς που έκανα έφτασα στο συμπέρασμα ότι η αξία της μετοχής σήμερα .......
....... έφτανε στο εξωφρενικό και ασύλληπτο ποσό των 675 δισεκατομμυρίων Ευρώ. Δύο ημέρες αργότερα ο Λαμπράκης με επισκέφτηκε αργά το βράδυ σε φιλικό σπίτι στη Νέα Υόρκη και μου ζήτησε να υπογράψω αυτή την αποτίμηση, πράγμα που έκανα. Σημειώνω επίσης ότι ουδέποτε εξέφρασα γνώμη για την μετοχή που μου έδειξαν αναφορικά με την γνησιότητά της ή εάν είχε γίνει η εκκαθάριση αυτής της μετοχής.
Αργότερα, ο Μανώλης Λαμπράκης αποφάσισε να δημιουργήσει μια οργάνωση που την ονόμασε “END” που είναι τα αρχικά των λέξεων End National Debt. Διόρισε τον εαυτό του Πρόεδρο της Οργάνωσης και εμένα Αντιπρόεδρο. Δυστυχώς εγώ δεν έφερα καμία αντίρρηση γιατί δεν γνώριζα ότι σκεφτότανε να με χρησιμοποιήσει στα σχέδιά του μια και κάποια στιγμή θα χρησιμοποιούσε την επιστημονική αλλά και την πολιτική μου υπόσταση.
Ξαφνικά, την ίδια περίοδο εμφανίστηκε ο κύριος Αρτέμης Σώρρας λέγοντας ότι έχει στην  διάθεσή του ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου αξίας 2,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Δυστυχώς ούτε τότε έφυγα από την οργάνωση. Άρχισα βέβαια σιγά-σιγά να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά και ιδιαίτερα πρόσφατα όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι πολλά μέλη ήταν οπαδοί της Χρυσής Αυγής και Δωδεκαθεϊστές.
Έπαψα να είμαι μέλος της οργάνωσης, πολύ καθυστερημένα, την 9η Σεπτεμβρίου 2012. Εκείνη την ημέρα συνάντησα τον Μανώλη Λαμπράκη στο ξενοδοχείο Χίλτον της Αθήνας και του είπα προφασιζόμενος ότι υπάρχει πιθανότητα να αρχίσω να εργάζομαι για το ελληνικό δημόσιο και επομένως, με βάση τους κανονισμούς της οργάνωσης, δεν μπορούσα να παραμείνω μέλος της εκτός εάν ο μισθός μου προέρχεται όχι από το ελληνικό δημόσιο αλλά από την ίδια την οργάνωση. Τον ερώτησα εάν η πάμπλουτη οργάνωσή ήταν σε θέση να μου παρέχει αυτό το μισθό και μου τόνισε ότι η οργάνωση δε διέθετε χρήματα για κάτι τέτοιο! Προηγουμένως βέβαια μου είχε αναφέρει ότι η οργάνωση διέθετε 600 δισεκατομμύρια δολάρια για να σώσει την Ελλάδα και άλλα 50 δισεκατομμύρια για να σώσει την Κύπρο. Δυστυχώς, με καθυστέρηση τουλάχιστον ενός έτους, κατάλαβα ότι η υπόθεση θύμιζε «νερό του Καματερού» και υπέβαλα την παραίτηση μου.
Εκφράζω τη βαθύτατη λύπη μου για την καλοπροαίρετη ανάμειξή μου σε μια τέτοια υπόθεση με την οποία ουδεμία σχέση επιθυμώ πλέον να έχω.
ΠΗΓΗ