OI ΕΣΠΕΡΙΝΟΙ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

 Αύγουστος στην Ελλάδα σημαίνει για πολλούς ακόμη και κυρίως μιας κάποιας ηλικίας "ο μήνας της Παναγιάς". Κάθε δειλινό σε μοναστήρια κι εκκλησιές  σιωπηλά ή κοσμικότερα δυνατά, ψάλλονται παρακλήσεις προς τη Θεοτόκο, τη  Μητέρα όλων, το καταφύγιο στη θλίψη, μα και τη χαρά. Ύστατο καταφύγιο μετά Θεόν, του ανθρώπου που κλυδωνίζεται  στο πέλαγος της ζωής. Και τι φουρτουνιασμένο πέλαγος το σημερινό που αρμενίζομε!
Το μεγαλείο της σχέσης του ανθρώπου του πελαγωμένου, με την Παναγία συγκλονιστικά αποδίδει ο μελωδός μέσα στους παρακλητικούς κανόνες των ημερών: 
«Από των πολλών μου αμαρτιών
 ασθενεί το σώμα  ασθενεί μου και η ψυχή
 προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένη 
 ελπίς απηλπισμένων συ μοι βοήθησον
………………………………………….
Εκύκλωσαν αι του βίου ζάλαι με
Ώσπερ μέλισσαι  κηρίον παρθένε
Και κατατιτρώσκουσι την εμήν καρδίαν
……………………………………..
Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε
Ότι πάντες μετά Θεόν εις Σε καταφεύγομεν
Ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν
……………………….
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε  Θεοτόκε 
Και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Πολλά τα κατορθώματα του ανθρώπου, φοβερότερα του σύγχρονου.
Πολλά όμως και τα λάθη του και οι παραλείψεις του. Αμαρτίες τα ονόμασαν άλλοι.
Αρρωσταίνει συχνά το σώμα, μα για να αρρωστήσει το σώμα, έχει αρρωστήσει και καταπονηθεί πιο μπροστά η ψυχή κι εδώ συμφωνεί και η επιστήμη «Άγχος και στρες» ονομάζουν οι επιστήμονες την πίεση που δέχεται το μυαλό και η ψυχή μας, καταστάσεις που την κάνουν να αρρωσταίνει Αδύναμη η ψυχή στη ζάλη της ζωής και στη μοναξιά που την περιτριγυρίζει πόσο να αντέξει.
Στην ύστατη ώρα καταφύγιο για πολλούς η Παναγιά! Η προσευχή μπροστά στην εικόνα της. Η εικόνα της που μόνο ακούει, δεν αντιμιλάει γι΄αυτό και σε γαληνεύει. Η προσευχή έχει λυτρωτικό και θεραπευτικό ρόλο. Το όνομα της Παναγίας δεν λείπει από κανένα στόμα χριστιανού.
Σαν επίκληση για βοήθεια, σαν έκφραση απορίας, σαν έκφραση θαυμασμού, ακόμα και σαν έκφραση ύβρης «Παναγία μου» ακούμε! Η Παναγιά, «το ακατανόητον θαύμα» μέσα στα τόσα άλλα της εξ αποκαλύψεως θρησκευτικής πίστης μας. Καταφύγιο για μεσιτεία προς τον Μεγαλοδύναμο μεσιτεία για τη λύτρωση από τα καθημερινά βάσανα, αλλά και μεσιτεία για την μεγάλη ώρα του απολογισμού των πράξεων μας: μην ελεγχθούν οι πράξεις και χρεωθούν αυστηρά και να έχομε τη συγγνώμη Εκείνου.
Απορούμε πως εκείνη ταπεινή μάνα ανάθρεψε τον τόσο Μεγάλο, πώς τον γαλούχησε. Μα μήπως δεν απορούμε και για άλλες μανάδες καθημερινές, πως τα καταφέρνουν στη σωστή ανατροφή των παιδιών τους;
Για όλα αυτά απορεί και θαυμάζει ο άνθρωπος και ελπίζει και δια στόματος του μελωδού ψάλλει:
"Ο γλυκασμός των αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά
χριστιανών η προστάτις, Παρθένε, μήτηρ Κυρίου
αντιλαβού μου και ρύσαι των αιωνίων βασάνων.
Και Σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν
Μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων
Παρακαλώ Σε Παρθένε, βοήθησον μοι εν τάχει
Χρυσοπλοκότατε πύργε και δωδεκάτειχε πόλις
Ηλιοστάλλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως
Ακατανόητον θαύμα, πώς γαλουχείς τον Δεσπότην!!"

Λεξιλόγιο
Ζάλαι                =    ζάλες
Κατατιτρώσκουσι=πληγώνουν
Ρύσαι               =     σώσε
Αντιλαβού       = φρόντισε
Γαλουχείς       =   ανατρέφεις
Άρρηκτον       = άθραυστο
Αύγουστος 2012
Δεσποτάκη –Πευκιανάκη  Ευτυχία.