Ο Χατζη-Ανανίας
«Ο Χατζη-Ανανίας, κατά κόσμον Αντώνιος Μπαρμπεράκης, γεννήθηκε το έτος 1837 στις Μάλλες από απλούς, φτωχούς αλλά θεοσεβείς γονείς. Λέγεται ότι ως βρέφος δε θήλαζε Τετάρτη και Παρασκευή και αρνούνταν να πιάσει τον μαστό της μητέρας του. Δεν έφαγε ποτέ κρέας, ψάρι και τυροκομικά. Μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές έτρωγε λάδι και το Πάσχα κατέλυε οστρακοειδή, σουπιές και καλαμάρια. Ήταν ξυπόλυτος και ντυμένος κατάσαρκα με τρίχινα και χονδρά ράσα, ενώ για κρεβάτι του είχε το δέρμα ενός ζώου, συνήθως προβάτου, και μαξιλάρι του μία πέτρα.
Σε ηλικία μόλις 14 ετών εγκατέλειψε το σπίτι του και κατέφυγε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καψά, όπου εκάρη Μοναχός και υπήρξε μαθητής του Οσίου Ιωσήφ του Γεροντογιάννη, ο οποίος τον όρισε διάδοχό του.
Το έτος 1877 κατέφυγε στη Μονή Παναγίας της Εξακουστής Ιεράπετρας, κατεστραμμένη εντελώς από τους Τούρκους, όπου βρήκε μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας στο βάθος ενός σπηλαίου και επιδόθηκε στο ανακαινιστικό έργο της Μονής.
Η φωτισμένη προσωπικότητα και η αγιότητα του Χατζή-Ανανία προσέλκυσε και άλλους Μοναχούς στο Μοναστήρι, το οποίο σύντομα ήκμασε. Τόσο ο Γεροντογιάννης, όσο και ο Χατζη-Ανανίας, έκαναν με τη χάρη του Θεού πολλά θαύματα. Ενδεικτικά, μαρτυρείται από πολλούς ότι όσες φορές μετέβαιναν στο απέναντι από το Μοναστήρι νησί, το Κουφονήσι, αντί για βάρκα ή κάποιο άλλο πλεούμενο χρησιμοποιούσαν το ράσο τους. Έκαναν το σταυρό τους και μια σύντομη προσευχή, σταύρωναν τη θάλασσα με το ραβδί τους, άπλωναν το ράσο πάνω στη θάλασσα, και άφοβα ανέβαιναν πάνω.
Ο ίδιος ο ηγούμενος Ανανίας εκοιμήθη οσιακά τη νύχτα του Πάσχα, στις 22 Απριλίου του 1907, την ώρα της τελετής της Αναστάσεως. Εκτός από το χάρισμα της ιάσεως ασθενών, ήταν προικισμένος από τον Θεό και με προορατικό χάρισμα, με το οποίο βοήθησε πολλούς πιστούς να συναισθανθούν την αμαρτωλότητά τους και να μετανοήσουν. Τα Λείψανά του μετά την εκταφή αποπνέουν άρρητη ευωδία και επιτελούν θαύματα σε όσους με πίστη επικαλούνται την βοήθεια του. Σήμερα η Παναγία Εξακουστή είναι ενεργός γυναικεία Μονή».
«Ο Χατζη-Ανανίας, κατά κόσμον Αντώνιος Μπαρμπεράκης, γεννήθηκε το έτος 1837 στις Μάλλες από απλούς, φτωχούς αλλά θεοσεβείς γονείς. Λέγεται ότι ως βρέφος δε θήλαζε Τετάρτη και Παρασκευή και αρνούνταν να πιάσει τον μαστό της μητέρας του. Δεν έφαγε ποτέ κρέας, ψάρι και τυροκομικά. Μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές έτρωγε λάδι και το Πάσχα κατέλυε οστρακοειδή, σουπιές και καλαμάρια. Ήταν ξυπόλυτος και ντυμένος κατάσαρκα με τρίχινα και χονδρά ράσα, ενώ για κρεβάτι του είχε το δέρμα ενός ζώου, συνήθως προβάτου, και μαξιλάρι του μία πέτρα.Σε ηλικία μόλις 14 ετών εγκατέλειψε το σπίτι του και κατέφυγε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καψά, όπου εκάρη Μοναχός και υπήρξε μαθητής του Οσίου Ιωσήφ του Γεροντογιάννη, ο οποίος τον όρισε διάδοχό του.
Το έτος 1877 κατέφυγε στη Μονή Παναγίας της Εξακουστής Ιεράπετρας, κατεστραμμένη εντελώς από τους Τούρκους, όπου βρήκε μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας στο βάθος ενός σπηλαίου και επιδόθηκε στο ανακαινιστικό έργο της Μονής.
Η φωτισμένη προσωπικότητα και η αγιότητα του Χατζή-Ανανία προσέλκυσε και άλλους Μοναχούς στο Μοναστήρι, το οποίο σύντομα ήκμασε. Τόσο ο Γεροντογιάννης, όσο και ο Χατζη-Ανανίας, έκαναν με τη χάρη του Θεού πολλά θαύματα. Ενδεικτικά, μαρτυρείται από πολλούς ότι όσες φορές μετέβαιναν στο απέναντι από το Μοναστήρι νησί, το Κουφονήσι, αντί για βάρκα ή κάποιο άλλο πλεούμενο χρησιμοποιούσαν το ράσο τους. Έκαναν το σταυρό τους και μια σύντομη προσευχή, σταύρωναν τη θάλασσα με το ραβδί τους, άπλωναν το ράσο πάνω στη θάλασσα, και άφοβα ανέβαιναν πάνω.
Ο ίδιος ο ηγούμενος Ανανίας εκοιμήθη οσιακά τη νύχτα του Πάσχα, στις 22 Απριλίου του 1907, την ώρα της τελετής της Αναστάσεως. Εκτός από το χάρισμα της ιάσεως ασθενών, ήταν προικισμένος από τον Θεό και με προορατικό χάρισμα, με το οποίο βοήθησε πολλούς πιστούς να συναισθανθούν την αμαρτωλότητά τους και να μετανοήσουν. Τα Λείψανά του μετά την εκταφή αποπνέουν άρρητη ευωδία και επιτελούν θαύματα σε όσους με πίστη επικαλούνται την βοήθεια του. Σήμερα η Παναγία Εξακουστή είναι ενεργός γυναικεία Μονή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.