ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΒΛΑΤΟΥΣ

Γράφει ο Παπαδημητράκης Γιάννης

Ο Ναός συνδέεται με την εγκατάσταση στο Βλάτος του ενετού Πατρικίου Μ. Minotto το 1472, ο οποίος και οικοδόμησε μικρό ναΐσκο αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο και στην Κυρία των Αγγέλων, για να εξυπηρετούνται οι θρησκευτικές ανάγκες της οικογενείας του. Ο συγκεκριμένος ναΐσκος λειτουργούσε σύμφωνα με το Ορθόδοξο Δόγμα με τη μόνη διαφορά, ότι στις ακολουθίες εμνημονεύετο ο Πάπας.
Με την αποχώρηση των Ενετών από την περιοχή τέλη 17ου αρχές 18ου αιώνα και την εγκατάσταση των Τούρκων, ο Ναός μετονομάζεται σε Ναό αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα, γίνεται ο κεντρικός Ναός του χωριού με πρώτο εφημέριο τον παπα-Μιχελή Minotto, απόγονο της ενετικής οικογένειας, ο οποίος παρέμεινε ως ιερέας στην περιοχή διατηρώντας και αρκετό μέρος της περιουσίας του.
Το τέμπλο του Ναού αυτού είναι ξύλινο, σε ορισμένα σημεία διάτρητο, και στο περισσότερο μέρος του απλό, χρωματισμένο, με πρόσθετες ξύλινες παραστάσεις, φυτικού ιδίως διακόσμου. Με εξαίρεση τις εικόνες της Παναγίας και της Αγ. Τριάδος, που φαίνονται να είναι παλαιότερες, οι υπόλοιπες εικόνες του τέμπλου είναι έργα του Εμμ. Παπαδάκη περί το 1882.  Ο γιος του παπά-Μιχελή, Χατζη-Παναγιώτης Μινόττο, άλλαξε το επίθετο της οικογένειας - άγνωστο πότε - και έκτοτε αναφερόταν ως Χατζη-Αναγνώστης Αρχοντάκης.
Επόμενοι ιερείς στην περιοχή ήταν .....
.... οι πρόγονοι της σημερινής οικογένειας «Παπαδημητράκη». Ο Φραγκίσκος, βαπτιστικός (φιλιότσος) του παπα-Μιχελή Μινόττο, ο οποίος έζησε στην εγκαθίδρυση της Τουρκοκρατίας (1670), και ο οποίος έκτισε και τον Αγ. Γεώργιο στο Λαγγό. Ο γιός του Αντώνιος έζησε στα τέλη του 17ου –μέσα του 18ου αι., έκτισε τον Αγ. Αντώνιο στην περιοχή του πλατάνου και σύμφωνα με γραπτή μαρτυρία δολοφονήθηκε από Τούρκο στο αλώνι κοντά στο σπίτι του, ετάφη δε μέσα στον αγ. Αντώνιο. Το αρχικό επίθετό τους πρέπει να ήταν Δάσκαλος Σήφης η Σηφάκης, από την οικογένεια του Διδασκάλου Σήφη, που ήλθε στην περιοχή τέλη του 15ου αι. μαζί με την οικογένεια Μινόττο και ετοποθετήθηκε από τον Ενετό άρχοντα στην περιοχή του Λαγγού. Έκτος γιός του παπα-Αντώνη ήταν ο Δημήτριος, (λαϊκός), του οποίου οι απόγονοι πήραν το επίθετο Παπαδημητράκης. Μοναχογυιός του Δημητρίου και πρώτος Ενορίτης Ιερέας (της Ενορίας πλέον του Βλάτους) ήταν ο «Γέρο παπα-Γιάννης» (πατήρ Ιωάννης Παπαδημητράκης 1832-1914). Εφημέρευσε από το 1855 περίπου έως το 1900. Επί των ημερών του, το 1862, άρχισαν οι εργασίες για την επέκταση του Ναού της Αγίας Τριάδος στη σημερινή μορφή, και τότε μεταφέρθηκε το θύρωμα από τη Νότια πλευρά στη Δυτική. Στις ημέρες μας ο ναός συντηρήθηκε με την επίβλεψη της 28ης ΕΒΑ και αναδείχθηκε το κάλλος και η αρχαιότητά του.