ZAΡIA

Του Δημήτρη Δανίκα
Για να είμαι τίμιος και ειλικρινής με τους αναγνώστες μου. Και επειδή ως δημοσιογράφος δεν μου επιτρέπεται ούτε να είμαι υπέρ ούτε εναντίον Τσίπρα. Καθώς και με οποιονδήποτε άλλο πολιτικό. Ετσι, μερικά απλά πράγματα είμαι υποχρεωμένος να σχολιάσω. Γιατί οι επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ είναι διάτρητες και χάρτινες. Εχουμε και λέμε λοιπόν. 
Λένε ότι με την ακυβερνησία που προκαλεί η άρνηση του Τσίπρα για σχηματισμό κάποιας συμμαχίας, προκαλείται χάος και η χώρα κινδυνεύει από ασύντακτη χρεοκοπία. Μα ολόκληρη η προεκλογική καμπάνια της σοβαρής τάχα μου και αξιόπιστης ΝΔ, στηρίχτηκε στην εξής μονοκόμματη και δογματική επωδό: Χωρίς δική μας αυτοδυναμία θα πάμε σε νέα εκλογική αναμέτρηση. Μάλιστα αν και στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση δεν έβγαιναν τα κουκιά της αυτοδυναμίας, ε, τότε ίσως για τρίτη φορά στις κάλπες. Τότε οι δεύτερες εκλογές λειτουργούσαν ως μοναδικό εφαλτήριο σωτηρίας. Σήμερα που η ΝΔ γκρεμίστηκε αποτελεί κίνδυνο χρεοκοπίας. Πως το λένε αυτό; Μα φυσικά καιροσκοπισμό και φιλοτομαρισμό.
Λένε ότι με τα καμώματα του Τσίπρα ......
.........κινδυνεύει η χώρα να καταλήξει στην δραχμή. Μα επί δύο και πλέον χρόνια, από το πρώτο Μνημόνιο, οι περισσότεροι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οίκοι και η συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών ισχυρίζονται και προβλέπουν ότι αργά η γρήγορα η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ. Γιατί αυτό; Θα σας το πω εντελώς απλά. Είναι ποτέ δυνατόν εγώ ο Μήτσος από την Ψωροκώσταινα να χρησιμοποιώ για τις συναλλαγές μου ισχυρότερο νόμισμα από το αμερικανικό δολάριο και από το ελβετικό φράγκο; Τρελό. Σα να λέμε ότι εγώ ο ίδιος Μήτσος με χίλια ευρώ τον μήνα καταφέρνω να διατηρώ βιλάρα πέντε χιλιάδων τετραγωνικών. Επομένως με ή χωρίς Τσίπρα ο κίνδυνος εξόδου παραμένει ο ίδιος.
Λένε ότι ο μαξιμαλισμός των απαιτήσεων του Τσίπρα από τους εταίρους είναι εντελώς ανεδαφικός και ολότελα προεκλογικός. Μπορεί. Ομως μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο και επί δεκαοκτώ μήνες ολόκληρη η στρατηγική και η τακτική της τάχα μου φερέγγυας και αξιόπιστης ΝΔ στηρίχτηκε στην αντιμνημονιακή λογική. Μ' αυτή την προπαγάνδα δημιουργήθηκε το κόμμα του Πάνου Καμμένου. Μ' αυτή την αντιμνημονιακή προπαγάνδα καλλιεργήθηκαν οι αυταπάτες του φτωχού. Πως λέμε ο γάιδαρος είπε τον πετεινό κεφάλα; Ετσι ακριβώς. Ο Σαμαράς είπε τον Τσίπρα τυχοδιώκτη και αντιμνημονιακό.
Λένε ακόμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάσχει από ικανά στελέχη. Μα το 1981 τον Τσοχατζόπουλο δεν τον ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του. Και τέλος, να το υπογραμμίσω κι αυτό, αν ο Αντώνης ή ο Βαγγέλης διέθεταν την ίδια δυναμική ανάπτυξης και πολλαπλασιασμού των δυνάμεών τους όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να είστε σίγουροι ότι από την πρώτη στιγμή θα πετάγανε τις διερευνητικές εντολές στα σκουπίδια και με σύνθημα «βουρ για την εξουσία και την σωτηρία της πατρίδας» θα προκαλούσαν εδώ και τώρα επαναληπτικές εκλογές. Μην τους ακούτε. Είναι ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων. Ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του. 
Η χτεσινή αντιμνημονιακή πολιτική βόλευε να είναι πατριωτική. Η σημερινή φιλομνημονιακή βολεύει να είναι κι αυτή πατριωτική. Πότε απ' εδώ, άλλοτε απ' εκεί σαν παίζουμε την μοίρα του τόπου στα ζάρια. Καιροσκόποι, ανάλγητοι, αρχομανείς!