ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ

Γράφει η Δεσποτάκη Ευτυχία
…Έμπλησον  τους οίκους αυτών σίτου και οίνου και ελαίου
  Και πάσης αγαθοσύνης, ίνα μεταδίδωσι και τοις χρείαν έχουσι…
 (Ευχή της εκκλησίας προς το ζευγάρι κατά την τελετή του γάμου)
Σε λίγες μέρες γεννιέται και πάλι ο Χριστός στη γη. Γεννιέται για να μας θυμίσει και πάλι το σκοπό που ήρθε στον κόσμο: Για να σώσει τον άνθρωπο, τον άνθρωπο που πάσχει. Σκοπός, που πρέπει να είναι και του καθενός μας. Άλλωστε αν σώσομε τον άνθρωπο, θα σώσομε και το Θεό.
  Στις μέρες μας από ό,τι δείχνουν τα πράγματα όλο και περισσεύει η χρεία σε συνανθρώπους μας. Η χρεία, η ανάγκη, βέβαια ποτέ δεν εξέλιπε από όλους, μιας και η πλήρης ισότητα όλων των ανθρώπων ποτέ δεν επήλθε απολύτως, όσο και αν την ευαγγελίσθηκαν άνθρωποι και κοινωνικά συστήματα.
Φτωχοί, ή αλλιώς εμπερίστατοι,.......
...... υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα και κανείς δε γνωρίζει τι του φυλάει η μοίρα…
ΟΙ ευνομούμενες πολιτείες, φροντίζουν με ανάλογους κοινωνικούς θεσμούς να καλύπτουν τις ανάγκες των εμπερίστατων και αυτό είναι και το ζητούμενο πάντα Ωστόσο αυτός που έθεσε την αρχή ,για τη βοήθεια στον πάσχοντα συνάνθρωπο, είναι ο Χριστιανισμός. Με τη φιλανθρωπία, που σα θεσμός εμφανίζεται πρώτη φορά στο Βυζάντιο και δια μέσου των αιώνων, πραγματοποείται από την εκκλησία και από αγαθές ψυχές ανθρώπων, που ευημερούν.
Αρκετές φορές η φιλανθρωπία, παρεξηγήθηκε σαν μια ευκαιριακή και υποκριτική ενέργεια, που δεν λύνει το υπάρχον πρόβλημα μόνιμα, αλλά απενοχοποιεί τους  έχοντες και ευημερούντες. Όλα τα προβλήματα είναι υποχρεωμένο, υποτίθεται να τα λύνει το κράτος, σύμφωνα με τους έχοντες την παραπάνω άποψη.
Αλλά ακόμη και εάν είναι έτσι, ας σταθούμε στα θετικά στοιχεία. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτή η φιλανθρωπία  έρχεται και υποκαθιστά την ανύπαρκτη πολιτεία-κράτος ή την βοηθά εκεί που αδυνατεί να δημιουργήσει δομές για να  καλύπτει κοινωνικές ανάγκες. Σε αυτά τα πλαίσια σε παλαιότερα σχολικά εγχειρίδια γινόταν αναφορά στους «Εθνικούς Ευεργέτες»: Σε πλούσιους Έλληνες ευπατρίδες που μέσα και έξω στην Ελλάδα, κοπιάζοντες δεν ξέχασαν την ταλαίπωρη πατρίδα και προσέφεραν μέρος του πλούτου τους, για σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια και άλλα ευαγή ιδρύματα με τα οποία κόσμησαν τον τόπο, αλλά και ανακούφισαν τον ανθρώπινο πόνο: 
Ζάππειο -Μεσόβιο πολυτεχνείο -Νοσοκομείο Συγγρού -Σισμανόγλειο- μαιευτήριο Ελενα- Ωνάσειο –Βαρβάκειος -Αρσάκειο -Σιναία Ακαδημία-Ζωσιμαία σχολή –Ελπίδα νοσοκομείο για παιδιά Βαρδινογιάννη- ξενώνας Νιάρχου (ΠΑΓΝΗ) -Λύρειον ίδρυμα-Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και άλλα και άλλα. 
Δεν παραλείπομε και τους ευεργέτες της τοπικής μας κοινωνίας, μέσα από τα ονόματα των κοινωνικών έργων τους: Ανουσάκειο θεραπευτήριο- Θεοχαράκειο-Φαλδάμειο –Νοσοκομείο(Κ.Υ.) από τους ομογενείς της Αμερικής.
Αναφέραμε ενδεικτικά ονόματα ευεργετών, ανθρώπων που έδωσαν σε πολλούς και επί πολύ. Ευτυχώς ο κατάλογος των δωρητών είναι μακρός και δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν σε μια σελίδα
Σε μια εποχή, που στη χώρα μας και το κοινωνικό κράτος καταρρέει και ο ατομικισμός έχει περισσέψει και ο πλούτος έχει φύγει μακράν της πατρίδας   είναι καλό να θυμηθούμε τους εθνικούς ευεργέτες και να σκεφτούμε, ότι ο ιδιωτικός πλούτος καθαγιάζεται, όταν ανακουφίζει τον πόνο της κοινωνίας και προστίθεται στο εξ αδιαιρέτου κεφάλαιο της πατρίδας.
Καλά Χριστούγεννα