Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ

συνέχεια ΙΙ

Γραφει η Ευτυχία Δεσποτάκη

Η ΕΞΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 ************************************

Ας προσέξομε, όμως, τη συγκλονιστική επισήμανση του Ιεράρχη μας: «Το αμάρτημα του σύγχρονου ανθρώπου είναι ότι έδιωξε το Θεό από τον κόσμο, από τη ζωή. Τον ξόρισε στις άγονες ερημιές και πάνω στα ψηλά σύννεφα, για να του στέλνει εκεί νωθρές προσευχές και ψαλμωδίες του ή και τις βλαστήμιες του. Και τα άλλα τις πολιτείες, τα χωριά, τα εργοστάσια, τα άφησε να τα ορίζει ο άνθρωπος. Κάποτε αν θέλεις να έρχεσαι Κύριε εμείς σου βρίσκομε, ένα σοβαρό τόπο, μια εκκλησία, ένα κοιμητήρι. Μα αυτό είναι το έγκλημα, η αποκοπή του θεού από τον καθημερινό παλμό της ζωής. Έγκλημα που εργάστηκαν εχθροί και φίλοι του Θεού, χωρίς να το καταλάβουν, καθώς συχνά μιλούν χρησιμοποιώντας ένα τυποποιημένο εκκλησιαστικό ύφος. Ο λόγος του θεού χρειάζεται απέριττα λόγια, ώστε να αγγίζει τις καρδιές να απηχεί στα προβλήματα και στις νοσταλγίες των ανθρώπων, να πνευματοποιεί τα βήματα του ανθρώπου και «πνεύματι ηγεμονικώ» να στηρίζει τον άνθρωπο. Γι αυτό συχνά τονίζει ο σεβάσμιος γέρων: Η διδασκαλία, είτε από τον άμβωνα, είτε από τη σχολική έδρα, είτε από τις σελίδες ενός βιβλίου πρέπει πρώτα να απευθύνεται στην καρδιά. Χτυπήστε στην καρδιά και το μυαλό θα ακούσει και θα ανοίξει»

 Ο ΚΟΣΜΟΣ

**********************************

Πολλές φορές θέλοντας να αποσύρομαι ευθύνες για παραλείψεις μας, διαμαρτυρόμαστε για τα κακά του κόσμου: Να τι έχει να μας απαντήσει ο Ιεράρχης: «Αυτός είναι ο κόσμος, ο μεγάλος κόσμος, που με τη φιγούρα του και τον όγκο του φράζει τους ωραίους δρόμους  της ζωής. Κλείνει τα ψηλά παράθυρα που ανοίγονται στον ουρανό. Αυτός ο κόσμος φαρμάκεψε τους σοφούς του, έκαψε τους αγίους του, σταύρωσε το θεό του, μα μέσα σε αυτό τον κόσμο πρέπει να προσθέσομε και τους εαυτούς μας. Ο εαυτός μας αθροίζεται και αυτός μέσα στο καλό και μέσα στο κακό. Και αυτός παρασύρεται και αυτός μεταβάλλεται. Ο Χριστός όμως είπε: «Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα» τον κόσμο. Αντισταθείτε, λοιπόν, παιδιά μου. Αγωνισθείτε να περάσετε μέσα από τη ασχήμια του κόσμου και να μη λερωθείτε, μα να απλώσετε εσείς την ομορφιά σας σε ό,τι λερώνει. Να ξεκόβεις και να χωρίζεις από τον κόσμο μα πάλι να γυρίζεις να τον αγκαλιάζεις με την αγάπη σου. Να κάνεις φιλίες, δεσμούς, παζάρια με τον κόσμο μα μην του πουλήσεις την ψυχή σου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ