ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

 Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη,
  τα βαριά της τα σίδερα σπα
  Kαι σαν πρώτα χτυπιέται - χτυπά
  και γοργή κατεβαίνει.
  Με μεγάλο θεόρατο δόρυ,
  όλη νιάτα πετά και ζωή,
  Και σε τόση φωτιά και βοή,
  τρέμουν δάση και όρη.
  Χτύπα! Χτύπα, της θάλασσας Σούλι!
  Χτύπα, κόρη γλυκιά του γιαλού.
  Εδώ, άντρες παλεύουν. Αλλού,
  ζουν γυναίκες ή δούλοι.
  Από δω Σελινιώτες, Λακκιώτες,
  από κει στη φωτιά, οι Σφακιανοί.
  Να βουίζει παντού μια φωνή:
  Στις σπαθιές σας τις πρώτες!

Είναι ποίημα του Χιώτη ποιητή Γιώργου Παράσχου 1822-1886 οι στίχοι του αποτελούν τμήμα μελοδράματος, το πλήρες κείμενο του οποίου δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 1866, λίγους μήνες δηλαδή μετά την έναρξη της Κρητικής Επανάστασης που κράτησε μέχρι το 1869. 

Τη μουσική έγραψε ο Κεφαλλονίτης συνθέτης Διονύσιος Λαυράγκας. Φυσικά επειδή το ποίημα υμνεί μόνο τον Νομό Χανίων, πολλοί καλλιτέχνες άλλαξαν τους στοίχους....
Από δω Χανιώτες Ρεθεμνιώτες
από κει Καστρινοί Στειακοί,
να βουίζει παντού μια φωνή,
στις σπαθιές μας τις πρώτες
στις σπαθιές μας τις πρώτες.

 ....για να αποδίδετε σωστά ο τίτλος του ποιήματος.

Πάντως η αλήθεια είναι ότι οι πρώτες ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Τούρκων και Κρητικών έγιναν πριν την επανάσταση του 1866 στο Σέλινο, αλλά και η γενική συνέλευση των Κρητών συνεδρίαζε στους Λάκκους, οπότε δικαιολογούν τα λόγια του ποιήματος.