ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΑΙΣΟΘΟΔΩΡΗ

“Ήθελα να γράψω από καιρό ένα βιβλίο γι’ αυτόν τον ιδιαίτερα αγαπητό συγχωριανό μας τον Θεοχάρη Ραϊσάκη. Αναζητώντας ύλη από διάφορα αρχεία και ακούγοντας ηλικιωμένους ως επί το πλείστον ανθρώπους του χωριού και της περιοχής κατάφερα να πραγματοποιήσω την πρώτη μου συγγραφική εργασία, έχοντας επιλέξει ένα πρόσωπο που έγραψε τη μεγάλη ιστορία ως ποιητής και ριμαδόρος. Ο Θεοχάρης ήταν ένας άνθρωπος πολύ προικισμένος από τη φύση και με το ταλέντο του και τη στιχουργική του ικανότητα διασκέδασε τα Εννιά Χωριά και το χωριό του τη Λίμνη πάνω από πενήντα χρόνια. Πάρα πολλές φορές ακούγαμε, συνήθως τα βράδια, τις θαυμάσιες ρίμες που έλεγε στο μαγαζί του και αμέτρητες φορές αισθανθήκαμε την ανάγκη να τις ακούσουμε ξανά όταν μαζεύαμε τα κάστανα, στα καζάνια για την τσικουδιά, στις μικρές και τις μεγάλες χαροκοπιές. Στη μνήμη του λοιπόν θα παρουσιάσω την Κυριακή στη Λίμνη, το χωριό του αείμνηστου ριμαδόρου αυτό το βιβλίο…” 

Μιχάλης Μουντάκης 

Δάσκαλος

Καλοί ανθρώποι οι Ρογδιανοί κι έχουνε να το πούνε,
το μόνο των ελάττωμα είναι πως κουτουλούνε.

Για τούτο να οι Ρογδιανοί κοιμούνται πριν ρουπίσει,
γιατί φοβούνται ο Παντελής να μην τσι κουτουλήσει.

Είναι γερός ο Παντελής με χέρια σαν τα φτυάρια,
μόνο πως κουτουλά κι αυτός όπως και τα κριάρια.

Στο γλάκιο είναι άφταστος καμπάνα ειν η φωνή του,
μα η μεγάλη δύναμη είναι στην κεφαλή του.

Δεν κουτουλά εκδικητικά, μα κουτουλά από χούι
και την ε κάνει τη ζημιά γιατί είναι σαν το βούι”.
ΠΗΓΗ