ΠΟΛΙΤΙΚΑ-ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Γράφει ο Γ. Πευκιανάκης
   Η  στην 26η Μαΐου  έκδοση των Ν. Οριζόντων  δημοσίευση, με θέμα:
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ- ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ. προέρχεται από πρωτοβουλία του  ιατρού και φίλου κ. Καστανάκη Σ.  –Δημοτικού Συμβούλου  Κισάμου. Το όλο θέμα στο βαθμό  που ερωτώμαι  το αντιλαμβάνομαι ως
«Προσέγγιση σοβαρών προβλημάτων του Δήμου» Εν όψει του μεγαλόπνοου μεν πλην ημιτελούς και διάτρητου Καλλικράτη !
Αν κρίνω από τις λέξεις κλειδιά του δημοσιευμένου κειμένου. Διατυπώνεται-στα πλαίσια εφαρμογής του Καλλικράτη-  ένα  πρώτο ζητούμενο: πόσοι συνδυασμοί σύνθεσης και διαπλοκής θα παίξουν για την ανάδειξη του νέου Δημάρχου; «αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει τους  δημότες μας»…
  Εκφράζεται η αγωνία:
  Πόσο έχομε συνεργασθεί με διαφάνεια και ειλικρίνεια για την επίλυση των μεγάλων θεμάτων του Δήμου  μας;   Ζητούμενο και ως πληροφόρηση ; και από ανθρώπους που συμμετέχουν στα του Δήμου
  Έχουν  αναδειχθεί  τα μεγάλα προβλήματα της ευρύτερης περιοχής;
  Υπάρχει η  ανάγκη και η δυνατότητα διαμόρφωσης ευρύτερων συνεργασιών ;.
  Υπάρχει τρόπος αφύπνισης των δημιουργικών  δυνάμεων του τόπου;
   Κοινωνικά αιτούμενο-από τους διεκδικητές της νέας Δημοτικής Αρχής -  νέες ιδέες με πειστικά σχέδια εφαρμογής.
  Έχομε συνειδητοποιήσει  το τέλος της κομματοκρατίας που οδήγησε τη χώρα σε πρωτοφανή αποσύνθεση;  και ότι εμείς εδώ δεν μπορούμε να κρυβόμαστε όπως οι επώνυμοι τοπάρχες μας, που διαφεντεύοντας τους Δήμους και όχι μόνο επεδείκνυαν την δύναμή τους στον μεγάλο αρχηγό;
  Και τώρα …«κομμάτια και θρύψαλα»
   Θα προχωρήσομε σε  εφαρμογή του νέου νόμου που έρχεται να συνθέσει, διεξάγοντας εκλογές  με τα ίδια πρόσωπα επί σκηνής  και τον κόσμο στο ίδιο έργο θεατές;  Διαισθανόμαστε, ότι χαίρεται ο κόσμος να ψηφίζει και δεύτερη Κυριακή;
  Μπορεί  η αναζήτηση του άλλου-του ιδανικού- του ενωτικού , να είναι ουτοπία, αλλά ο προβληματισμός  και η ενημέρωση στα μεγάλα και δύσκολα προβλήματα της περιοχής μας δεν είναι περιττό  να απασχολεί, όσο γίνεται περισσότερους και αναγκαίο τους νεότερους.
  Κοινή διαπίστωση ο κόσμος δεν εκλέγει ούτε τους καλύτερους ούτε τους εξυπνότερους, άλλωστε και να ήθελε δεν θα μπορούσε.
  Μπορούν όμως οι φιλοδοξούντες   δημόσια αξιώματα  να επιδιώκουν την σύνθεση δυνάμεων που  είναι προαπαιτούμενο για συναίνεση και συνεργασία.
Κατά τον υμνωδόν «το στάδιον των αρετών ηνέωκται οι βουλολομενοι αθλήσαι-όσοι θέλουν να προσέλθουν στον αγώνα.»
  Τέλος για όλους και για πάντα ισχύει   μεν , η συμμόρφωση στο –νόμο- ό,τι αποφασίζεται «Έδοξε τη βουλή και τω Δήμω» αλλά και  από τότε που ακούστηκε από το λόφο της Πνύκας το «Τις αγορεύειν βούλεται;»-ποιος θέλει να πάρει τον λόγο!- ο κόσμος άλλαξε. Έκτοτε –στη Δημοκρατία-παραμένει αναφαίρετο το δικαίωμα  στον πολίτη να συμμετέχει στα κοινά , να προτείνει να ψηφίζει  να ελέγχει να επαινεί και να καταδικάζει τους «Άρχοντες»
 Τις αγορεύειν βούλεται;