ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Του Γιάννη Αννουσάκη
Θυμάμαι πολύ καλά τον Μανώλη Κοντοπυράκη και τον Μιχάλη Φουντουλάκη που ενώ εμείς παίζαμε, αυτοί δίπλα μιλούσαν για την θεωρία της σχετικότητας στα 18 μας. Μετά χαθήκαμε.
Ούτε εγώ που έγινα τραπεζικός ούτε ο Μανώλης που έγινε μαθηματικός ούτε ο Μιχάλης που έγινε χημικός στην Νέα Υόρκη και στην Ελβετία, δεν λέγαμε ποτέ ψέματα γιατί μάλλον δεν ξέραμε την χρησιμότητά τους. Από αυστηρούς γονείς άλλωστε.
Η ανηθικότητα (αυτή του σεξ είναι πολύ μπανάλ πια φύγετε το μυαλό σας από το σεξ όταν ακούτε ηθική), των υπαλλήλων και των διευθυντών του Λογιστηρίου των υπαλλήλων και των διευθυντών της Eurostat, που οι πρώτοι γράφουν αρλούμπες και οι δεύτεροι παίζουν πασιέντζα στις οθόνες των Η/Υ όπως και εδώ. ΣΗΜΕΡΑ με 1.100 € μισθό και 1.600 € επίδομα, προεκλογική υπόσχεση Παυλόπουλου που την τήρησε, δεν τους επιτρέπει να μετακυλίουν τις ευθύνες τους και να απολυθούν αμέσως και να επιστρέψουν τους μισθούς τους στον εργοδότη τους.
 Και εγώ που έγινα τραπεζικός και ο Μανώλης και ο Μιχάλης που έγιναν μαθηματικός και χημικός στην Νέα Υόρκη και στην Ελβετία, δεν λέγαμε ψέματα ποτέ, γιατί δεν γνωρίζαμε την χρήση η την χρησιμότητά τους.
Ο καθένας μας έχει και διατηρεί διαφορετικές πολιτικές σκέψεις και επιλογές που δεν μπορούν να μολύνουν το επαγγελματικό μας καθήκον και την υποχρέωση σε αλήθεια για τα δημόσια πράγματα, από όπου συμμετέχει είναι ο καθένας.
Επειδή πιστεύω πως δεν κάνει λάθος ο Μανώλης στην πρόβλεψή του για την ανάκαμψη, την παραθέτω ως τμήμα από την καταχώρησή του:
*Έχοντας μια πλήρη εικόνα των σημερινών οικονομικών   δεδομένων, πότε πιστεύετε ότι η χώρα θα ξεπεράσει την κρίση, ακόμα και αν παρθούν τα πιο σκληρά μέτρα;
 -Δεν υπάρχει καταληκτική ημερομηνία.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το έλλειμμα, αλλά το τεράστιο χρέος γιατί είμαστε μια χώρα που δεν έχει τρόπο να το ξεπληρώσει.
Από τη δεκαετία του '80 ζούμε με δανεικά λεφτά. Ο τρόπος ζωής που κάνουμε δεν δικαιολογείται από την παραγωγή πλούτου μας.
Η μόνη λύση είναι να γυρίσουμε το βιοτικό μας επίπεδο στη δεκαετία του '70.
Το πρώτο είναι να σταματήσει η κατρακύλα κι αυτό θα είναι το μεγάλο στοίχημα.
Να σταματήσει η ανάγκη του υπερδανεισμού και να μπορούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες των χρημάτων που παίρνουμε, να καλύπτουμε δηλαδή τους τόκους.
Αυτό χρονικά θα απαιτήσει τουλάχιστον 2 χρόνια.
Μετά από 5 χρόνια θα μπορούμε να μιλήσουμε για ανάκαμψη.
Ανάπτυξη δεν περιμένω πριν περάσει μία ολόκληρη δεκαετία.
Η προηγούμενη γενιά ζούσε με λεφτά που δεν είχαμε, η επόμενη γενιά θα γυρίσει στην πραγματικότητα.

Όλη η συνέντευξη που Μανώλη Κοντοπυράκη παρακάτω!