ΚΡΗΤΗ ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Γράφει ο Δρ Γιάννης Θ. Πολυράκης
Στην Κρήτη ήκμασε ο Μινωικός Πολιτισμός στους προϊστορικούς χρόνους, από το τέλος του νεολιθικού πολιτισμού μέχρι την αρχή του πολιτισμού της εποχής του σιδήρου. Σύμφωνα με τον Βασίλειο Ψυλλάκη τον Κρήτα σε πραγματεία του που εκδόθηκε στη Λειψία το 1805: «Ο Μίνωας της Ελλάδας είναι ο Νουμάς της Ρώμης, ο Μωϋσής του Ισραήλ, τους οποίους έστειλε ο Θεός για να αποκαλύψουν τα μυστήρια του ανθρώπινου προορισμού».

Θεωρούσαν ότι ο Μίνωας επισκεπτόμενος το Ιδαίο Άντρο κάθε εννιά χρόνια, έπαιρνε τους περίφημους νόμους του από τον Δία. Ο δε Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, θαύμαζαν και επαινούσαν την Κρητική Νομοθεσία. Όπως σημειώνει εξάλλου ο ίδιος Ιστορικός, «την εποχή που το ελληνικό έθνος βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα, ο Μίνωας οικοδόμησε στην Κρήτη τον πρώτο κοινωνικό φάρο της Ελλάδας και άναψε σε αυτόν τον μεγάλο και περιφανή πυρσό της κοινωνικής προόδου. Ο πυρσός αυτός,τέθηκε πρωτοπόρος και διασκόρπισε τα πυκνά σκοτάδια της Ελληνικής και γενικότερα της Ευρωπαϊκής κοινωνίας, η οποία, οδηγημένη από το λαμπρό εκείνο φως άρχισε στη συνέχεια να πορεύεται το δρόμο που της ήταν προορισμένο να βαδίσει με αξιοπρέπεια και προς όφελος όλων».
Κέντρο του Μινωικού Κράτους ήταν η Κρήτη με επέκταση σε νησιά του Αιγαίου Πελάγους και σε ορισμένες περιοχές της ελληνικής χερσονήσου. Έτσι εξηγούνται οι παραδόσεις των αρχαίων για κατοχή των Κυκλάδων από τον Μίνωα και ο φόρος τον οποίο πλήρωναν οι Αθηναίοι σε αυτόν.
Αποικία της αρχαίας πόλης των Σφακίων Τάρρα, αποτελεί ο σημερινός Τάρας της Ιταλίας αλλά και η Τάρρα του Καυκάσου.
Η κοιτίδα της Ολυμπιακής Ιδέας και των Ολυμπιακών Αγώνων και η αρχική τέλεσή τους τοποθετείται στην Κρήτη από όπου διαδόθηκε, και από τοπικό, έγινε πανελλήνιο γεγονός για να καταστεί στις μέρες μας παγκόσμιο (με την όποια μορφή έχει πάρει σήμερα, μορφή προσεγγίζουσα την διεθνή εμποροπανήγυρη και σαφώς απέχουσα από την αρχική ιδέα των Κρητών γεννητόρων της αλλά και των Ελλαδιτών συνεχιστών της).
Κατά την εμφάνιση του Χριστιανισμού στην Ευρώπη, η Κρήτη ήταν από τις πρώτες χώρες που τον δέχτηκαν. Στην Κρήτη έφτασε πρώτα ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, του οποίου ο πρώτος Επίσκοπος Τίτος (Γόρτυνα), διέδωσε τον Χριστιανισμό στο νησί.
Στη διαδρομή των αιώνων, η θαλασσοκράτειρα Κρήτη φτιαγμένη από το Θεό στο σταυροδρόμι πολιτισμών και τριών ηπείρων έγινε στόχος πολυάριθμων κατακτητών: Ρωμαίων, Ενετών, Αράβων, Τούρκων, Γερμανών. Κανείς δεν μπόρεσε να αλλοτριώσει, να υποτάξει και να αλλάξει την ταυτότητα και τη φυσιογνωμία του Κρητικού. Θα ήταν πρέπον να απαριθμήσουμε τους αγώνες των Κρητικών κατά των ποικίλων επίδοξων κατακτητών, αλλά κάτι τέτοιο δεν κρίνεται εφικτό στα πλαίσια ενός πεπερασμένου ιστορικού σημειώματος. Στο παρόν σημείωμα, περιοριζόμαστε σε μια απλή επιγραμματική όσο και διαχρονική και μόνο παράθεση λίγων γεγονότων που καταδεικνύουν ωστόσο την ακατάλυτη συνέχεια της φυλής και που συνοψίζεται σε ένα απλό δίστιχο (μαντινάδα) κάποιου άγνωστου Κρητικού ριμαδόρου:
«Πάρε τα κρητικά βουνά και μέτρα πέτρα-πέτρα σε κάθε πέτρα που θα βρεις κι ένα αγώνα μέτρα».
Από την Κρήτη ξεκίνησαν 80 κρητικά καράβια και πήραν μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας με ναύαρχο τον Ιδομενέα, γιο του Δευκαλίωνα και εγγονό του Μίνωα και με μαχητές από πόλεις της Κεντρικής Κρήτης (Κνωσό, Γόρτυνα, Λύκτο, Μίλητο, Λύκαστο και Φαιστό).
Κατά την επιστροφή του Αγαμέμνονα από την Τροία, στην Κρήτη αγκυροβόλησε τα πλοία του (σε περιοχή του σημερινού Καστελίου Κισάμου). Άφησε μάλιστα τη θυσία του προς την Κρητική θεά Βριτόμαρτι στην Πολυρρήνια μισοτελειωμένη, λόγω της στάσης των δούλων-κωπηλατών των πλοίων του και της πυρπόλησής τους από αυτούς. Το γεγονός έμεινε στην Ιστορία γνωστό ως «Κρητική θυσία», συνώνυμο κάθε περίπτωσης που διακόπτει βίαια κάποια τελετή.
Δεν έλειψε η Κρήτη και από την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου με συμμετοχή Κρητικών μαχητών. Ο Νέαρχος, ο ναύαρχος του στρατηλάτη στην εκστρατεία του στην Ασία, ήταν Κρητικός.
Αναφέρεται ακόμη ότι Κρήτες τοξότες μισθοφόροι είχαν καταταγεί στο στράτευμα του Κύρου του νεότερου στην εκστρατεία του εναντίον του αδελφού του Αρταξέρξη.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ