ΓΑΛΑΝΟΜΑΝΩΛΗΣ

Γαλανάκης Μανώλης ο τυφλός Λουσακιανός Λαουτιέρης 1914-2000. Μπορεί τούτη η ζωή να μην του στάθηκε καλόγνωμα και σπλαχνικά. Όμως έζησε και κέρδισε με την παρουσία του και το πέρασμα του όλους μας!
Μας δίδαξε ποιο πρέπει να είναι το μετράρι της υπομονής, ποιο ΄ναι το γράντο όχι του να γεννηθεί και να πεθάνει κάποιος σαν άνθρωποςν αλλά να ζήσει σαν άνθρωπος.
Η άλλη ζωή δεν μπορεί ούτε πρέπει να του σταθεί άδικη και σκληρή, και τον φαντάζομαι με τα αδέλφια του Γαλανογιώργη και Γαλαναντώνη πρωτολαουτιέρη και πρωτοτραγουδιστή σε αγγελικές ζυγιές σε παραδίσιες συντροφιές κι αιώνια γλέντια
Νταγκουνάκης Ιωάννης.

Είμαι τυφλός κι αόμματος
δε θέλω να' ποθάνω
θέλω να ζω
κι ασ μη θωρώ τον κόσμο τον απάνω!

Θέ(ε) μου απού με στράβωσες
πάρε και τη μιλιά μου
να μη θωρώ να μη μιλώ
να καίγεται η καρδιά μου.
Ήντα να κάμω τα λεφτά
και τα καινούργια ρούχα
απού 'χασα τα μάτια μου
χαράς τη τύχη απού' χα.

Για τον Λουσακιανό σκοπό όποιος θα βρει ψεγάδι
να παει να βρει και του νερού που'ναι στ' Αποπηγάδι.