ΚΟΝΤΡΑ ΜΠΑΛΟΣ 2009

Επειδή πολλοί ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν να εκφράσουν την αντίθεση τους στην παραχώρηση της νήσου Γραμβούσας στην αρχαιολογική υπηρεσία, ή το έκαναν μετά απο
πολύ καιρό θέλω να θυμίσω - υπάρχει εξάλλου και στα αρχεία της εφημερίδος N. Ορίζοντες- το σχόλιο μου τότε το μακρινό 2003, μετά την επίσκεψη του τότε τσάρου της οικονομίας και την παράξενη απόφαση του, να παραχωρηθεί ο μοναδικός «πλούτος» μας σε ξένα χέρια.
Ο τίτλος ήταν :

ΟΙ 5 «ΑΛΑΝΤΙΝ» ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΤΖΙΝΙ
……. απελπισμένοι έτριψαν με τα ακροδάκτυλα τους το λυχνάρι που είχε βρεθεί μπροστά τους. Ξάφνου πετιέται ένα στρουμπουλό τζίνι, που με φωνή βαριά, σαγηνευτική, λαοπλάνα τους λέει.
- «Είμαι το τυχερό σας τζίνι, ζητήστε μου ότι θέλετε!!»
Ο μεγαλύτερος Αλαντίν μόλις συνήλθε από την τρομάρα και την έκπληξη που περισσότερο τρακ ήταν του λέει ψιθυριστά :
- Θέλω να φτιάξω τον βιολογικό στον βρώμικο κόλπο της νανοΚισάμου, μπορώ ;
- Πανεύκολο αύριο κιόλας ΘΑ τον χρηματοδοτήσω και την μεθεπόμενη ΘΑ είναι έτοιμος. ΚΟΙΜΗΣΟΥ τώρα !!!!
Χαρές και πανηγύρια ακούστηκαν από κάτω, οι νάνοι βρήκαν επιτέλους αυτόν που θα εκπλήρωνε τις χρόνιες ανάγκες τους.
- Επιτέλους ΘΑ σωθούμε, που ήσουνα κρυμμένος τόσο καιρό μικρό μου στρουμπουλό τζίνι, ακούστηκε μια φωνή!!.
Ο επόμενος Αλαντίν, ο μεγιστονάνος πήρε και αυτός θάρρος, κατάλαβε ότι το τζίνι δεν ήταν νανοφάγος, όπως νόμιζαν στην αρχή και του λέει με τρεμάμενη φωνή:
- Τα νερά μας δεν είναι κατάλληλα και θέλουμε πιο καλή ύδρευση και άρδευση, να πίνει ο νανοκοσμάκης φτηνό και καθαρό νεράκι, γίνεται;
-Πανεύκολο ΘΑ σας πω που είναι οι νέες πηγές και πως ΘΑ το μεταφέρεται χωρίς να χρειάζονται πλέον αντλιοστάσια και σωλήνες. ΚΟΙΜΗΣΟΥ τώρα !!!!
Ενθουσιασμός και όλε από τους λιλιπούτειους, επιτέλους λύθηκαν τα αιώνια μάγια στην νανούπολη και βρέθηκε ο νέος λυτρωτής.
Σιγά-σιγά ακολούθησαν και οι επόμενοι και κάθε ένας έκανε την ευχή που είχε κατά νου. Άλλος ήθελε πισίνα (συγνώμη λιμνοδεξαμενή), άλλος ήθελε δρόμους και πάρκα και ο τελευταίος ο μικρότερος ήθελε νέα αμπελάκια , νέο συνεταιριστικό κίνημα δηλαδή. (Αυτός μάλλον δεν είχε καεί ακόμα στο χυλό.)
Το τζίνι με μια ευκολία αξιοθαύμαστη κατάφερνε και κάθε ενός του πραγματοποιούσε την ευχή του μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αρκούσε ένα μόνο ΘΑ και η ευχή γινόταν πραγματικότητα, αρκούσε ένα νεύμα και η ζωή των κακόμοιρων χαζονάνων ΘΑ άλλαζε προς το καλύτερο. Ήταν τόσο η έκπληξη των νάνων που μπόρεσαν επιτέλους να πραγματοποιήσουν τις ευχές τους που δεν κατάλαβαν ΟΤΙ ΜΕ ΤΑ ΕΥΚΟΛΑ ΜΑΓΙΚΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΙΤΗΔΕΙΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΤΖΙΝΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΜΙΖΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΑΙΡΝΕ ΟΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΕΙΧΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΝΗΣΙ. Αυτό που έπρεπε να είναι δικό τους. Αυτό που για πολλούς αποτελούσε την νέα πηγή ζωής τους. Όταν κατάλαβαν πλέον ότι το κάθε ΘΑ πληρώνεται, ήταν πολύ αργά. Το Γραμπουσιανό τοπίο (κάπως έτσι έλεγαν και το νησί των νάνων) κάποιοι άλλοι θα το χαιρόταν και θα το τρυγούσαν πλέον.
Δυστυχώς οι φωνές τους δεν είχαν πια δύναμη, ήταν ξεπνοημένες από τα πολλά ζητωκραυγάσματα του νανόκοσμου που πίστεψε τα ΘΑύματα, και σαν ΚΑΛΗΝΥΧΤΗΔΕΣ (μετά τους ΚΑΛΗΣΠΕΡΗΔΕΣ) έσυραν για την νανοσπηλιά τους.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή πράγματα …... δυστυχώς έχει σχέση και με το παραμύθι μας, αλλά και με τον δύστυχο τόπο μας.

Αυτά γράφτηκαν το 2003 φυσικά λίγοι το κατάλαβαν και πολλοί -τότε- έκαναν τους ανήξερους για να μην πω τις κότες.
Σήμερα λοιπόν 6 χρόνια μετά προσπαθούν να μας .... διασκεδάσουν ή να διασκευάσουν καλύτερα τις εντυπώσεις απο την απώλεια, αλλά και την συνεχιζόμενη καταστροφή των μοναδικών περιοχών μας Γραμβούσα και Μπάλου.