Μεγάλος τραγουδιστής από τα Νοχιά Κίσσαμου. Γεννήθηκε το 1905 και πέθανε το 1981, αφού με τη ρωμαλέα φωνή του είχε εκφράσει μερικές από τις σπουδαιότερες στιγμές της κισσαμίτικης μουσικής παράδοσης. Ηχογράφησε στη δισκογραφία των 78" (γραμμόφωνο) πλάι σε κορυφαίους μουσικούς του νομού Χανίων.
Στο διπλό δίσκο «Ενθυμήματα από τη μουσική παράδοσης της Κρήτης», έκδοση του μουσικού συλλόγου Χανίων «Ο Χάρχαλης», περιλαμβάνονται οι ηχογραφήσεις του:
Καραγκιουλές συρτός: βιολί Στρατής Γαλαθιανάκης, λαγούτο Δημήτρης Γαλάνης.
Κολυμπαριανός συρτός: λαγούτο Γιώργος Κουτσουρέλης, βιολί Νίκος Σα
ριδάκης ή Μαύρος.
Συρτός Χαραυγή: βιολί Στρατής Γαλαθιανάκης, λαγούτο Δημήτρης Γαλάνης.
Νενέ μου: λαγούτο Γιώργος Κουτσουρέλης, κιθάρα Στ. Χρυσίνης.
Όπως επίσης και στην συλλογή Στρατής Γαλαθιανάκης «Γαλαθιανός» οι ηχογραφήσεις του:
Κισσαμίτικος Συρτός - Κεραμιανός Συρτός
Ηχογραφήσεις του επίσης καταγράφονται στη συλλογή «Πρωτομάστορες» από το Κρητικό Μουσικό Εργαστήρι.
Στο βιβλίο του Αθανασίου Δεικτάκη «Χανιώτες λαϊκοί μουσικοί που δεν υπάρχουν πια», Καστέλι Κίσσαμου 1999, σελ. 230-231, περιλαμβάνεται προς τιμήν του το παρακάτω γλαφυρό και χαρακτηριστικό κείμενο:
«Ένα φθινοπωριάτικο δειλινό στα μεγάφωνα της πλατείας του χωριού ηχούσε δυνατά η φωνή του τραγουδιστή. Την ίδια στιγμή ο Θεοχάρης Τζινευράκης κατέβαινε στον προγονικό τάφο για το μεγάλο, το ατέλειωτο ταξίδι. Τον θυμάμαι πάντα χαμογελαστό και πρόσχαρο να μου μιλάει για το τραγούδι. Το τραγούδι που ήταν σε πλήρη αρμονία με την όλη καλλιτεχνική του δραστηριότητα, την κατασκευή σταμνιών. Ένα απέραντο λαΐνάδικο ήταν πριν λίγα χρόνια τα Νοχιά Κίσσαμου.
Τότε δεν είχε κάνει την εμφάνιση του το πλαστικό, δεν ήταν μέσα στο σπίτι η κάνουλα της βρύσης και η λαΐνα απαραίτητο συχέριο. Και δυο και τρεις μικρές και μεγάλες είχαν τη χρήση τους σε κάθε σπίτι. Τα Νοχιά είναι ένα όμορφο κεφαλοχώρι. Σε ιδανικό υψόμετρο, με εδαφικές εναλλαγές, θέλγει το μάτι το περαστικού.
Ο Θεοχάρης Τζινευράκης έζησε σε μια εποχή που η κισσαμίτικη μουσική έστεκε στα ψηλότερα σκαλοπάτια της δόξας της. τα προγονικά ακούσματα έπαιρναν τέλειες μορφές και ενέπνεαν νέα πετάγματα. Στις παρέες, στις διασκεδάσεις, στα πανηγύρια, η φωνή του γλυκεία και μελωδική έδινε ζωή και κέφι. Όλο το φάσμα της Κρητικής μουσικής ομόρφαινε στη φωνή του. Φωνή ατόφια, πλήρης. Οι μεγάλοι της μουσικής μας τον εμπιστεύτηκαν να τους συνοδεύσει στους δίσκους τους. Κουτσουρέλης, Μαύρος, Γαλαθιανός. Γι' αυτό και η φωνή του δε χάθηκε. Θα ακούγεται και θα θαυμάζεται».
Αναφέρεται ότι το 1950 συνέθεσε τον σκοπό «Νοχιανός συρτός του Θεοχάρη»
www.noxia.gr/
Στο διπλό δίσκο «Ενθυμήματα από τη μουσική παράδοσης της Κρήτης», έκδοση του μουσικού συλλόγου Χανίων «Ο Χάρχαλης», περιλαμβάνονται οι ηχογραφήσεις του:
Καραγκιουλές συρτός: βιολί Στρατής Γαλαθιανάκης, λαγούτο Δημήτρης Γαλάνης.
Κολυμπαριανός συρτός: λαγούτο Γιώργος Κουτσουρέλης, βιολί Νίκος Σα
ριδάκης ή Μαύρος.Συρτός Χαραυγή: βιολί Στρατής Γαλαθιανάκης, λαγούτο Δημήτρης Γαλάνης.
Νενέ μου: λαγούτο Γιώργος Κουτσουρέλης, κιθάρα Στ. Χρυσίνης.
Όπως επίσης και στην συλλογή Στρατής Γαλαθιανάκης «Γαλαθιανός» οι ηχογραφήσεις του:
Κισσαμίτικος Συρτός - Κεραμιανός Συρτός
Ηχογραφήσεις του επίσης καταγράφονται στη συλλογή «Πρωτομάστορες» από το Κρητικό Μουσικό Εργαστήρι.
Στο βιβλίο του Αθανασίου Δεικτάκη «Χανιώτες λαϊκοί μουσικοί που δεν υπάρχουν πια», Καστέλι Κίσσαμου 1999, σελ. 230-231, περιλαμβάνεται προς τιμήν του το παρακάτω γλαφυρό και χαρακτηριστικό κείμενο:
«Ένα φθινοπωριάτικο δειλινό στα μεγάφωνα της πλατείας του χωριού ηχούσε δυνατά η φωνή του τραγουδιστή. Την ίδια στιγμή ο Θεοχάρης Τζινευράκης κατέβαινε στον προγονικό τάφο για το μεγάλο, το ατέλειωτο ταξίδι. Τον θυμάμαι πάντα χαμογελαστό και πρόσχαρο να μου μιλάει για το τραγούδι. Το τραγούδι που ήταν σε πλήρη αρμονία με την όλη καλλιτεχνική του δραστηριότητα, την κατασκευή σταμνιών. Ένα απέραντο λαΐνάδικο ήταν πριν λίγα χρόνια τα Νοχιά Κίσσαμου.
Τότε δεν είχε κάνει την εμφάνιση του το πλαστικό, δεν ήταν μέσα στο σπίτι η κάνουλα της βρύσης και η λαΐνα απαραίτητο συχέριο. Και δυο και τρεις μικρές και μεγάλες είχαν τη χρήση τους σε κάθε σπίτι. Τα Νοχιά είναι ένα όμορφο κεφαλοχώρι. Σε ιδανικό υψόμετρο, με εδαφικές εναλλαγές, θέλγει το μάτι το περαστικού.
Ο Θεοχάρης Τζινευράκης έζησε σε μια εποχή που η κισσαμίτικη μουσική έστεκε στα ψηλότερα σκαλοπάτια της δόξας της. τα προγονικά ακούσματα έπαιρναν τέλειες μορφές και ενέπνεαν νέα πετάγματα. Στις παρέες, στις διασκεδάσεις, στα πανηγύρια, η φωνή του γλυκεία και μελωδική έδινε ζωή και κέφι. Όλο το φάσμα της Κρητικής μουσικής ομόρφαινε στη φωνή του. Φωνή ατόφια, πλήρης. Οι μεγάλοι της μουσικής μας τον εμπιστεύτηκαν να τους συνοδεύσει στους δίσκους τους. Κουτσουρέλης, Μαύρος, Γαλαθιανός. Γι' αυτό και η φωνή του δε χάθηκε. Θα ακούγεται και θα θαυμάζεται».
Αναφέρεται ότι το 1950 συνέθεσε τον σκοπό «Νοχιανός συρτός του Θεοχάρη»
www.noxia.gr/
διόρθωσε το ονομα στην κεντρικη σελιδα απο Παναγώτης σε Θεοχάρης που είναι το σωστό
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή