ΓΙΑ ΑΛΛΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΚΑΤΑΛΗΞΑ

Είχα ακούσει μια ιστορία για το περιβόητο τάγμα των Σουμπερίτων και προσπάθησα να βρω στοιχεία για την δράση τους στην Κρήτη. Βρήκα τα ακόλουθα: Στην αρχή πίστευαν ότι ήταν ομάδα των SS (ΕΣ-ΕΣ). Στην πραγματικότητα η γερμανική ομάδα υπό τον Σούμπερτ δεν ανήκε στην Schutzstaffel αλλά ήταν αυτόνομη μονάδα που σχημάτισε ο λοχίας της GFP Φριτς Σούμπερτ από πρώην καταδίκους και έδρασε αρχικά στην Κρήτη. Λόγω των φρικαλεοτήτων που διέπραξε εκεί και επειδή η παραμονή της στην Κρήτη ήταν επικίνδυνη και για την ίδια, την μετακίνησαν στην Μακεδονία τοποθετώντας την στο τάγμα του Πούλου στις αρχές του 1944. Δηλαδή οι άντρες που διέπραξαν την σφαγή οργανικά ανήκαν στην δύναμη του ταγματάρχη Πούλου. Την ίδια εποχή οι Γερμανοί αποχωρούσαν από την Αθήνα, και τον Οκτώβριο έφυγαν και από την Θεσσαλονίκη, ο Πούλος τους ακολούθησε σχηματίζοντας άλλη μια εθελοντική μονάδα στην Σλοβενία που πολέμησε για την υπεράσπιση της Γερμανίας μέχρι το τέλος του πολέμου.
Μετά έψαξα να βρω τι ήταν ο Πούλος (όνομα και πράγμα ) και δείτε τι βρήκα:

Οι Έλληνες προδότες

Στις 25 Μαΐου 1945, δύο μεσήλικες παρουσιάστηκαν σε άθλια κατάσταση στην είσοδο της ελληνικής πρεσβείας στη Βέρνη. Ο φύλακας τούς λυπήθηκε και πώς να γινόταν διαφορετικά. Του είπαν ότι ήταν αντιστασιακοί, ότι είχαν συλληφθεί από τους Γερμανούς και ότι είχαν μεταφερθεί ως όμηροι στη Γερμανία. Δεν ζητούσαν παρά τα απαραίτητα για να επιστρέψουν στην Ελλάδα και στις οικογένειές τους. Έδωσαν τα ονόματά τους: Γρηγόριος Π... και Διονύσιος Α..... Ήταν τα μοναδικά αληθινά στοιχεία.
Ο Γρηγόριος Π ήταν από τους γνωστότερους Ελληνες εθνικοσοσιαλιστές, στενός συνεργάτης του αρχηγού του «Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Μακεδονίας Θράκης» και βέβαια στενός συνεργάτης των κατακτητών, οι οποίοι τον τίμησαν με κυβερνητικές θέσεις στη Θεσσαλονίκη. Ο Π.... είχε αναλάβει και προ κατοχικά κυβερνητικές θέσεις και μάλιστα είχε παρασημοφορηθεί από τον βασιλέα Γεώργιο. Ωστόσο, όταν έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Χίτλερ, παραμονές της γερμανικής εισβολής, η μεταξική κυβέρνηση αποφάσισε να τον απομακρύνει από την κυβερνητική θέση (ο Π... ήταν τότε νομάρχης Χαλκιδικής).
Ο Διονύσιος Α..., πάλι, είχε επιδείξει και κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου την πίστη του στους ναζί. Γεννημένος στην Κέρκυρα, μόνιμος κάτοικος της Θεσσαλονίκης, ήταν αξιωματικός και όπως και ο –ίσως– γνωστότερος Έλληνας δωσίλογος Πούλος έφθασε μέχρι τον βαθμό του συνταγματάρχη. Ωστόσο, στη διάρκεια του πολέμου καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία ως κατάσκοπος του εχθρού, αλλά η είσοδος των Γερμανών στάθηκε σωτήρια για τον Α....
Όταν ο Έλληνας πρέσβης στην Ελβετία ενημερώθηκε για τους δύο «αντιστασιακούς» φρόντισε να ρωτήσει την Αθήνα και έτσι, λίγους μήνες μετά, οι Π.. και Α... έφθασαν φρουρούμενοι στην Ελλάδα.
Οι δυο τους είχαν καταφύγει στη Γερμανία αμέσως μετά την απελευθέρωση. Από εκεί, με τη βοήθεια Γάλλων εργατών πέρασαν στην Ελβετία. Ο Έλληνας πρέσβης ήταν υποψιασμένος επειδή εκατοντάδες δωσίλογοι είχαν ακολουθήσει τον γερμανικό στρατό πολεμώντας μάλιστα στο πλευρό της Βέρμαχτ, κυρίως στην Αυστρία και τη Γερμανία.
Ο δωσιλογισμός στην Ελλάδα ήταν από τα μεγαλύτερα ταμπού της νεότερης ιστορίας μας. Σύμφωνα με έγγραφο της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου Στρατού προς το υπουργείο Εσωτερικών το 1945, «ως και υμίν τυγχάνει γνωστόν, μέγας αριθμός Ελλήνων υπηκόων εκ των μεταβάντων κατά την διάρκειαν της κατοχής εις Ιταλίαν, Αυστρίαν και Γερμανίαν παραμένουσι εις τα εν λόγω κράτη ή διεσπάρησαν εις έτερα τοιαύτα της Μεσευρώπης αρνούμενοι τον επαναπατρισμόν των. Ικανός αριθμός δοσίλογων ηκολούθησε τα αποχωρούντα εχθρικά στρατεύματα. (...)».
Τους μήνες πριν από την πλήρη κατάρρευση των ναζί, στην Αυστρία και στη Γερμανία είχε συγκεντρωθεί ένα συνονθύλευμα δωσιλόγων απ’ όλη την Ευρώπη. Πολλοί από αυτούς πολέμησαν δίπλα σε ό,τι είχε απομείνει από τη Βέρμαχτ και μετά ασχολήθηκαν είτε με τη μαύρη αγορά είτε ως πράκτορες των συμμάχων υποδεικνύοντας φυγόδικους ναζί ή δίνοντας πληροφορίες για πρόσωπα και πράγματα στις χώρες τους».
Η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε (αλλά πολύ συχνά όχι με ιδιαίτερο ζήλο, ίσως και λόγω της διοικητικής παράλυσης των πρώτων χρόνων) να προλάβει τις προθεσμίες έκδοσης από διάφορες χώρες. Δωσίλογοι εντοπίστηκαν όχι μόνο στις ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στην Αιθιοπία (Αντίς Αμπέμπα, ο Αριστοτέλης Χ. ο οποίος εξεδόθη), στην Πραιτόρια της Ν. Αφρικής, στην Αυστραλία και στις ΗΠΑ.
περισσότερα καθώς και πολλά ονόματα στο http://forum.kakapaidia.gr//showthread.php?t=1347