ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ

Αίσθηση προκάλεσε άρθρο της Μαρίας Κωσταδοπούλου-Χιλλ συγγραφέα του βιβλίου «Diggers and Greeks» (Έλληνες και Αυστραλοί ), η οποία αναφερόμενη στους επετειακούς εορτασμούς της Μάχης της Κρήτης υπογράμμισε ότι δεν είναι πολύ μακριά η μέρα που θα παύσουν να υπάρχουν: «Είναι φανερό ότι η παρουσία των βετεράνων γίνεται όλο και πιο ασθενική και αν δεν υπάρξει ισχυρή στήριξη από την ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία, τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Αυστραλίας, δεν θα εορτάζεται πλέον η λαμπρή αυτή επέτειος».Και συνεχίζει η Κωσταδοπόυλου λέγοντας"ενώ χιλιάδες Αυστραλοί παρακολουθούν τις δοξολογίες που γίνονται τα ξημερώματα για τη μάχη στην Καλλίπολη, με τεράστια ποσά και δημοσιότητα να διατίθενται για τους επετειακούς εορτασμούς, πάρα πολύ λίγοι, από την ευρύτερη κοινωνία, γνωρίζουν ότι για τον εορτασμό της επετείου της Μάχης της Κρήτης, έρχονται κάθε χρόνο στο Σίδνεϊ, την Καμπέρα και τη Μελβούρνη, υψηλόβαθμοι Έλληνες στρατιωτικοί. Γιατί, δεν αξίζει αυτό το γεγονός πλατύτερη αναγνώριση;» ....
«Ακόμη και όσοι συμβαίνει να περνούν από το Martin Place όταν γίνονται οι επετειακοί εορτασμοί για τη Μάχη της Κρήτης, δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Δεν υπάρχουν ούτε πανό να πληροφορούν το κοινό. Επαφίεται στους βετεράνους να καλύψουν ακόμη και μια τέτοια μικρή δαπάνη, ενώ θα έπρεπε να είναι ευθύνη του Δήμου του Σίδνεϊ. Αν είναι έτσι, ίσως θα έπρεπε οι ενενηντάρηδες παλαίμαχοι να φροντίσουν και για τα πανό της 25ης Απριλίου, της Anzac Day».
.....«Είναι λυπηρό για τους Αυστραλούς που πολέμησαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 και την Κρήτη αργότερα, να μη δίνεται η δέουσα σημασία στους επετειακούς εορτασμούς. Ιδιαίτερα, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι επιχειρήσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα να συλληφθούν αιχμάλωτοι από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς χιλιάδες Αυστραλοί στρατιώτες. Υπολογίζεται, το 83% του συνόλου». «Οι περισσότεροι Αυστραλοί στρατιώτες, από όσους δεν είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι, πήραν τη διαταγή να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά στην Κρήτη. Να υπερασπιστούν το νησί χωρίς εφόδια, χωρίς όπλα και πυρομαχικά. Η επιχείρηση στην Κρήτη διάρκεσε δέκα μέρες και είχε ως κατάληξη, τη σύλληψη άνω 3.000 Αυστραλών στρατιωτών, το θάνατο 6.000 πολιτών, την πυρπόληση χωριών, πράγμα που ανάγκασε πολλούς Κρήτες να ζουν σε καλύβες και σπηλιές για πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο». «Η επίλεκτη 5η μεραρχία των Κρητών είχε αποσπαστεί για να πολεμήσει στο Αλβανικό μέτωπο. Έτσι μόνο άπειροι νεοσύλλεκτοι από την Ελλάδα, γέροι, γυναίκες και παιδιά, είχαν μείνει για να υπερασπιστούν, μαζί με τους συμμάχους, το νησί. Επιπλέον, κακή στρατηγική από μέρους των Βρετανών συμμάχων, είχε ως αποτέλεσμα οι Αυστραλοί και οι Κρήτες να βρεθούν σε μια απίστευτα δύσκολη θέση. Ο Νεοζηλανδός στρατηγός, Μπέρναρντ Φρέϊμπεργκ, υπεύθυνος για την υπεράσπιση του νησιού, δεν άκουσε τη συμβουλή που του δόθηκε αναφορικά με το πότε και πού θα γινόταν οι επιθέσεις των Γερμανών, με αποτέλεσμα το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στη δυτική πλευρά του νησιού, κοντά στα Χανιά, να κυριευτεί την πρώτη μέρα, ανοίγοντας το δρόμο στους Γερμανούς να καταλάβουν το νησί. Χαρακτηριστικό ότι, ενώ ο Αυστραλός αντισυνταγματάρχης, Ίαν Κάμπελ, υπεύθυνος για την υπεράσπιση του αεροδρομίου του Ρεθύμνου, εφάρμοσε μια καταπληκτική στρατηγική, αναγκάστηκε να παραδοθεί γιατί δεν είχε αρκετά πολεμοφόδια. Η ειρωνεία δε είναι, ότι ενώ η ηρωική άμυνα των Αυστραλών στο Ρέθυμνο, παραμένει σχετικά άγνωστη και δεν αναγνωρίζεται στην Αυστραλία, στην Κρήτη τον Ίαν Κάμπελ τον έκαναν επίτιμο πολίτη και σε πολλούς δρόμους έδωσαν το όνομά του, όπως επίσης και άλλων Αυστραλών αγωνιστών». Την απάντηση στο ερώτημα «γιατί η συμμετοχή των Αυστραλών στην υπεράσπιση της Ελλάδας και της Κρήτης μένει στο περιθώριο», τη δίνει, κατά την ιστορικό, ένας Αυστραλός παλαίμαχος, ο οποίος της είπε ότι «τόσο η βρετανική, όσο και η αυστραλιανή κυβέρνηση, ντρέπονται για τα όσα έγιναν τότε. Αυτό δεν εκπλήσσει, ιδιαίτερα όταν έγινε γνωστό ότι η Αυστραλία υπάκουσε στην προτροπή της Βρετανίας να στείλει στρατεύματα σε μια μάχη που ήταν εκ των πραγμάτων χαμένη και αργότερα στην Κρήτη, χωρίς πολεμοφόδια και από αέρος κάλυψη». «Στο κάτω-κάτω, κανείς δεν θέλει να βγάλει τα βρώμικα του στο σχοινί, έστω και εβδομήντα χρόνια αργότερα. Αυτό, όμως, από μόνο του, δεν είναι αρκετό για μια πιο εξονυχιστική έρευνα;». «Ταξίδεψα στην Κρήτη, επισκέφτηκα τα μέρη που πολέμησαν οι Αυστραλοί στρατιώτες και μίλησα με τους ντόπιους», θα πει.
Για το βιβλίο «Diggers and Greeks», ο καθηγητής David Homer, ο οποίος είναι ο επίσημος ιστορικός της Αυστραλιανής Άμυνας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο, θα πει: «Οι περισσότερες μελέτες της αυστραλιανής συμμετοχής στην Ελλάδα και στην Κρήτη, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αναφέρονται ελάχιστα στην προσφορά και τον ρόλο των Ελλήνων. Το βιβλίο της Μαρίας Χιλλ, προσθέτει μια εντελώς νέα άποψη της εκστρατείας. Εξιστορεί καταπληκτικά συμβάντα στις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Αυστραλών στρατιωτών». Έξι χρόνια προσωπικής έρευνας και κοπιαστικής δουλειάς, είναι βέβαιο ότι θα αποδώσουν.
http://www.greekinsight.com/?conID=24949