ΙΣΤΟΡΙΑ

Pax Minoica

Ο Μίνωας ήταν ένα μυθικό πρόσωπο και ίσως για μας που ανασκαλιζουμε σήμερα ερευνητικά τους μύθους δεν ήταν παρά μια άλλη μορφή του ίδιου του Δία. Είχε την φήμη του σοφού άρχοντα, που ακόμα και οι αθάνατοι θεοί τον καλούσαν στον Όλυμπο, αλλά και στον κάτω κόσμο εξασκούσε τα βασιλικά του καθήκοντα, απονέμοντας δικαιοσύνη στο λαό των ...σκιών. Για τους αρχαίους όμως, ακόμα και γι αυτόν το κριτικώτατο Θουκυδίδη, ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο που του αποδίδουν την αρχική ηγεμονία όλου του Αιγαίου και για τον οποίον πίστευαν ότι είχε καθαρίσει την Θάλασσα από τους πειρατές. Είχε, με λίγα λόγια, εδραιώσει την ειρήνη και την ελευθερία των θαλασσίων διαδρομών.

Αυτή η PAX MINOICA έστω και αν σήμερα ερμηνεύεται λίγο διαφορετικά, φαίνεται πως δεν είναι θρύλος αλλά πραγματικότητα τουλάχιστον κατά την δεύτερη χιλιετία π.Χ.. Είναι λοιπόν πολύ φυσικό όσο και δικαιολογημένο, ολόκληρο τον κρητικό πολιτισμό εκείνης της εποχής, οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι να τον ονομάσουν Μινωικό πολιτισμό, από το όνομα του θρυλικού βασιλιά τους.

Ο Evans υποστήριξε ότι ο όρος Pax Minoica δήλωνε μια πραγματική ναυτική αυτοκρατορία, ένα αποικιακό σύστημα που εκτεινόταν μέχρι την Πελοπόννησο.

ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ
Στη θέση Ανεμόσπηλια, σε υψόμετρο 440μ. στη βόρεια πλαγιά του όρους Γιούχτας, βρέθηκε το 1979 από τους Γ. και Ε. Σακελλαράκη ένα τριμερές ιερό της μινωικής Κρήτης, το οποίο αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους των Αρχανών. Από το διώροφο αυτό κτίριο της εποχής των πρώτων ανακτόρων (17ο αιώνα π.Χ.), που καταστράφηκε από σεισμό λίγες δεκαετίες αργότερα, έχουν ανασκαφεί μέχρι στιγμής τέσσερις χώροι, ίσως όμως να υπάρχουν και άλλοι βοηθητικοί. Στο προθάλαμο του ναού βρέθηκε πλήθος σκευών, 150 περίπου αγγεία διαφόρων σχημάτων ενώ το κεντρικό δωμάτιο ήταν γεμάτο από τα μεγαλύτερα σκεύη του ναού, αγγεία και πιθάρια ενώ στο ανατολικό δωμάτιο, όπου γίνονταν οι αναίμακτες τελετουργίες, υπάρχει πλήθος αντικειμένων καθώς και ένας κτιστός βαθμιδωτός βωμός πάνω στον οποίο ήταν τοποθετημένα όλα τα λατρευτικά σκεύη. Οι αιματηρές θυσίες γίνονταν στο δυτικό δωμάτιο του ναού, το οποίο ήταν και φτωχότερο σε ευρήματα. Η σημαντικότερη όμως ανακάλυψη που προκύπτει από την ανασκαφή του ναού, είναι η ύπαρξη τεσσάρων ανθρωπίνων σκελετών. Σύμφωνα με τις επιστημονικές έρευνες οι τρεις από αυτούς ( μία εκ των οποίων γυναίκα) σκοτώθηκαν από την πτώση λίθων και ξύλων της στέγης και από ταυτόχρονη πυρκαγιά. Ο τέταρτος όμως νεκρός παρουσιάζει σημαντικές διαφορές καθώς δεν βρέθηκε στο έδαφος αλλά πάνω σε τραπεζοειδή κατασκευή και σε ειδική στάση ενώ πάνω στο σώμα του βρέθηκε ένα μοναδικό χάλκινο όπλο σαν μαχαίρι. Σύμφωνα με την γνώμη ανθρωπολόγων και ιατροδικαστών, ο άνδρας αυτός υπήρξε θύμα ανθρωποθυσίας. Ασφαλώς η ανθρωποθυσία των Αρχανών είναι μια σπάνια τελετουργία, που έγινε υπό ακραίες συνθήκες, γι’αυτό ακριβώς το λόγο και δεν ανατρέπει την γνωστή εικόνα της ηρεμίας και της τάξης στη μινωική Κρήτη.