Η Μύκονος έχει περίμετρο 36 μίλια και βρίσκεται σε απόσταση 30 μιλίων από την Νάξο, 40 από την Ικαρία και 18 από το λιμάνι της Τήνου. Το στενό που χωρίζει την Μύκονο από την Δήλο είναι μόλις 3 μίλια από το 
ακρωτήριο Αλογομάνδρα.... Το λιμάνι της Μυκόνου είναι πολύ ανοικτό ... και ο κόλπος που βρίσκεται από την μια πλευρά του λιμανιού καταλήγει σε αδιέξοδο είναι καταλληλότερος για μεγάλα καράβια (Κόρφου), όπου μια φυσική αποβάθρα που αποτελείτε από βράχους, σχεδόν στην επιφάνεια της θάλασσας το προστατεύει απόν τον βόρειο άνεμο. Το νησί του Αγίου Γεωργίου (Μπάου) φαίνεται στην είσοδο του κόλπου, όταν μπαίνουμε, στα δεξιά δίπλα σε δυο μεμονωμένους βράχους (Καβουρονήσια). Άλλα λιμάνια του νησιού είναι ο Πάνορμος και η Αγία Άννα. Οι ναύτες της Μυκόνου φημίζονται ότι είναι οι πιο επιδέξιοι όλης της χώρας. Το νησί έχει τουλάχιστον 500 ναυτικούς, 100 βάρκες και 40-50 μεγάλα καΐκια για εμπόριο με την Τουρκία και τον Μοριά. Οι συναλλαγές με την Τουρκία γίνονται σε δέρματα και μαροκινά που εξάγονται στο Σιατζί (Σιγατζίκ) κοντά στην Σμύρνη και στην Σκαλανόβα (Κουσάντασι). Το εμπόριο με τον Μοριά έχει αντικείμενο τώρα το κρασί, με το οποίο οι Μυκονιάτες εφοδιάζουν τον Βενετσιάνικο στόλο στο Ναύπλιο. Στην Μύκονο υπάρχουν καΐκια που μπορούν να μεταφέρουν 700-800 βαρέλια κόκκινο κρασί. Συχνά πρόκειται για κοκκινισμένο νερό, αλλά οι Βενετοί το πληρώνουν ανάλογα το πόσο δυνατό και καλό είναι. Οι Έλληνες δεν μπορούν να σταματήσουν τις κατεργαρίες. Εδώ παράγονται 25.000 -30.000 βαρέλια το χρόνο κρασί (1 βαρέλι=150 γαλλικές λίμπρες=50 οκάδες, άρα 1.250.000 οκάδες κρασί). Ο κύριος Γουίλερ αγόρασε εδώ ένα αργυρό νόμισμα που φέρει κεφαλή του Δια και από τον οπισθότυπο εικονίζεται ένας βότρυς με σταφύλια....
ακρωτήριο Αλογομάνδρα.... Το λιμάνι της Μυκόνου είναι πολύ ανοικτό ... και ο κόλπος που βρίσκεται από την μια πλευρά του λιμανιού καταλήγει σε αδιέξοδο είναι καταλληλότερος για μεγάλα καράβια (Κόρφου), όπου μια φυσική αποβάθρα που αποτελείτε από βράχους, σχεδόν στην επιφάνεια της θάλασσας το προστατεύει απόν τον βόρειο άνεμο. Το νησί του Αγίου Γεωργίου (Μπάου) φαίνεται στην είσοδο του κόλπου, όταν μπαίνουμε, στα δεξιά δίπλα σε δυο μεμονωμένους βράχους (Καβουρονήσια). Άλλα λιμάνια του νησιού είναι ο Πάνορμος και η Αγία Άννα. Οι ναύτες της Μυκόνου φημίζονται ότι είναι οι πιο επιδέξιοι όλης της χώρας. Το νησί έχει τουλάχιστον 500 ναυτικούς, 100 βάρκες και 40-50 μεγάλα καΐκια για εμπόριο με την Τουρκία και τον Μοριά. Οι συναλλαγές με την Τουρκία γίνονται σε δέρματα και μαροκινά που εξάγονται στο Σιατζί (Σιγατζίκ) κοντά στην Σμύρνη και στην Σκαλανόβα (Κουσάντασι). Το εμπόριο με τον Μοριά έχει αντικείμενο τώρα το κρασί, με το οποίο οι Μυκονιάτες εφοδιάζουν τον Βενετσιάνικο στόλο στο Ναύπλιο. Στην Μύκονο υπάρχουν καΐκια που μπορούν να μεταφέρουν 700-800 βαρέλια κόκκινο κρασί. Συχνά πρόκειται για κοκκινισμένο νερό, αλλά οι Βενετοί το πληρώνουν ανάλογα το πόσο δυνατό και καλό είναι. Οι Έλληνες δεν μπορούν να σταματήσουν τις κατεργαρίες. Εδώ παράγονται 25.000 -30.000 βαρέλια το χρόνο κρασί (1 βαρέλι=150 γαλλικές λίμπρες=50 οκάδες, άρα 1.250.000 οκάδες κρασί). Ο κύριος Γουίλερ αγόρασε εδώ ένα αργυρό νόμισμα που φέρει κεφαλή του Δια και από τον οπισθότυπο εικονίζεται ένας βότρυς με σταφύλια.... Σύμφωνα με το Στράβωνα, οι αρχαίοι ποιητές τοποθετούσαν στην Μύκονο τον τάφο των Κενταύρων, τους οποίους νίκησε ο Ηρακλής. (εννοεί τους Γίγαντες κατά την γιγαντομαχία).
Ο Στέφανος ο γεωγράφος ο οποίος αντέγραψε τον Στράβωνα σε πολλά , βεβαιώνει ότι το νησί πήρε το όνομα του από κάποιον Μύκονο γιο του Ανίου, αλλά και για τους δυο γνωρίζουμε ελάχιστα. Η παρατήρηση του Στράβωνα αλλά και του Ευσταθίου έχει περισσότερη αληθοφάνεια, ότι δηλαδή οι Μυκονιάτες είχαν την τάση να γίνονται φαλακροί στα 20-25 χρόνια τους. Ο Πλίνιος αντίθετα υποστήριζε ότι τα παιδιά εδώ γεννιούνται φαλακρά.
Η διαμονή στο νησί είναι αρκετά ευχάριστη για τους ξένους , αρκεί να βρεις και ένα καλό μάγειρα, καθώς οι Έλληνες δεν ξέρουν από μαγειρική. Οι πέρδικες αφθονούν, όπως και τα ορτύκια, οι μπεκάτσες, τα τρυγόνια και τα κουνέλια και οι συκοφάδες. Τρως θαυμάσια σταφύλια και υπέροχα σύκα, το μαλακό τυρί που παράγει το νησί είναι υπέροχο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Μύκονος και η Τήνος κατακτήθηκαν από τον Ανδρέα Γκίζι, μερικά χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, από αυτόν τον Ανδρέα Γκίζι κατάγεται και ο Γιαννάκης Γκίζης που είναι πρόξενος τώρα στην Μύκονο. Η οικογένεια του ανήγειρε στην Μύκονο μιαν εκκλησία τον Άγιο Λουδοβίκο και συντηρεί στο σπίτι του έναν ιερέα του δόγματος μας για να την λειτουργεί. Όσο για τις ελληνικές εκκλησίες στο νησί υπάρχουν τουλάχιστον 50 και η κάθε μια έχει και τον παπά της. Από τους Τούρκους υπάρχει μόνο ένας Καδής και αυτός πεφερόμενος. Υπάρχουν και κάποια μοναστήρια, της Παλαιοκαστριανής με 2-3 μοναχές στο μέσον του νησιού, το μοναστήρι του Αγίου Πανταλέοντος (Α. Παντελεήμονος) που έχει 3-4 μοναχούς, τα μοναστήρια της Παναγίας Μούσαινας, του Αγίου Γεωργίου και του Σωτήρος είναι εγκαταλελειμμένα....
Οι κυρίες της Μυκόνου δεν είναι καθόλου άσχημες, αν η περιβολή 
τους δεν ήταν τόσο γελοία. Φορούν ένα είδος μισογίλεκου (Α) και από πάνω ένα υποκάμισο (Β) βαμβακερό με φαρδιά μανίκια, είναι δε στολισμένο με δαντέλες ή κεντημένο με χρυσοκλωστή ή ασημοκλωστή. Φορούν ακόμα ένα είδος προστηθίου (C) κεντημένο πάνω σε ένα φόρεμα χωρίς μανίκια που περνά κάτω από τα μπράτσα και κρέμεται από τους ώμους. Στην πλάτη φορούν ένα μπουστομπράσαλο (D) που έχει δυο φτερά στα πλάγια και δυο ανοίγματα για να περνούν τα χέρια, τον χειμώνα του βάζουν και μανίκια. Μετά βάζουν το χολύβιο (φουστάνι) (F) και πάνω σε όλα αυτά βάζουν και μια ποδιά (Η) ολοκέντητη από μουσελίνα ή μεταξωτό ύφασμα. Τα πασούμια τους είναι βελούδινα και τα λένε κουντουροπάπουσα, στο τέλος βάζουν την καλύπτρα, την χρουσομπόλια, που την τυλίγουν γύρω από το κεφάλι και την περνούν και από το σαγόνι......
τους δεν ήταν τόσο γελοία. Φορούν ένα είδος μισογίλεκου (Α) και από πάνω ένα υποκάμισο (Β) βαμβακερό με φαρδιά μανίκια, είναι δε στολισμένο με δαντέλες ή κεντημένο με χρυσοκλωστή ή ασημοκλωστή. Φορούν ακόμα ένα είδος προστηθίου (C) κεντημένο πάνω σε ένα φόρεμα χωρίς μανίκια που περνά κάτω από τα μπράτσα και κρέμεται από τους ώμους. Στην πλάτη φορούν ένα μπουστομπράσαλο (D) που έχει δυο φτερά στα πλάγια και δυο ανοίγματα για να περνούν τα χέρια, τον χειμώνα του βάζουν και μανίκια. Μετά βάζουν το χολύβιο (φουστάνι) (F) και πάνω σε όλα αυτά βάζουν και μια ποδιά (Η) ολοκέντητη από μουσελίνα ή μεταξωτό ύφασμα. Τα πασούμια τους είναι βελούδινα και τα λένε κουντουροπάπουσα, στο τέλος βάζουν την καλύπτρα, την χρουσομπόλια, που την τυλίγουν γύρω από το κεφάλι και την περνούν και από το σαγόνι......Joseph Tournefort
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.