Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ;

"Διακόπτουμε το πρόγραμμα μας για να σας δείξουμε τα διαμελισμένα πτώματα των μικρών παιδιών, που αποδήμησαν εις Κύριον, σαν πειστήρια της μεγάλης νίκης μας." Ισραηλινό κανάλι 2-ΝΒC

Όπου κι αν ζεις, σε όποια χώρα, μικρή ή μεγάλη, σε όποιο τόπο γνωστό ή άγνωστο, πάντα και παντού θα υπάρχουν άνθρωποι που με την υπέρμετρη εγωιστική φιλοδοξία τους, θα προσπαθούν να μας εξουσιάζουν, να μας καπηλευτούν, να μας κυβερνήσουν. Σε όλους λοιπόν αυτούς που ονειρεύονται και καραδοκούν την ώρα της απόλυτης εξουσίας- κυριαρχίας- για κάθε άνθρωπο, για κάθε λαό- αφιερώνω τον μονόλογο από το ανεπανάληπτο έργο του Τσάρλι Τσάπλιν, «Ο τελευταίος δικτάτορας», την ταινία που χλευάζει τον Χίτλερ και κάθε λογής Χίτλερ, του πλανήτη γη.
…. Λυπάμαι αλλά δεν θέλω να είμαι αυτοκράτορας, δεν θέλω να κυβερνήσω ή να κατακτήσω κανέναν. Θα επιθυμούσα να βοηθήσω τον καθένα εάν είναι δυνατόν……… Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, έτσι είναι τα ανθρώπινα όντα. Όλοι θέλουμε να ζήσουμε από την αμοιβαία ευτυχία, όχι από την αμοιβαία δυστυχία. Δεν θέλουμε να μισήσουμε και να περιφρονήσουμε ο ένας τον άλλο. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για τον καθέναν και η γη είναι πλούσια και μπορεί να προσφέρει σε όλους. Ο τρόπος της ζωής μπορεί να είναι ελεύθερος και όμορφος. Όμως χάσαμε τον τρόπο. Η πλεονεξία έχει δηλητηριάσει τις ψυχές των ανθρώπων - έχει γεμίσει τον κόσμο με μίσος -μας έχει οδηγήσει στη δυστυχία και την αιματοχυσία. Έχουμε αναπτύξει την ταχύτητα αλλά έχουμε κλείσει τον εαυτό μας σε: μηχανήματα που δίνουν την αφθονία και μας έχουν αφήσει στην ανάγκη. Η γνώση- μας έχει καταστήσει κυνικούς, η ευφυΐα μας είναι σκληρή και αγενής. Σκεφτόμαστε πάρα πολύ και αισθανόμαστε λίγο: Περισσότερο από τα μηχανήματα χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Περισσότερο από την ευφυΐα χρειαζόμαστε την συμπόνια και την ευγένεια. (1940)
Τα γεγονότα κάνουν πάντα κύκλο, μόνο ο χρόνος αλλάζει και το όνομα του κάθε δικτάτορα. Οι καταστάσεις ίδιες, οι αδικίες ίδιες τα αποτελέσματα πάντα τα ίδια.
-Σήμερα ακούει στο όνομα Εχούντ Ολμέρτ, Σιμόν Πέρες και G.ΜΠΟΥΣ .

Αύριο ποιος ξέρει;
Σ’αυτούς τους κυνικούς και απάνθρωπους κατακτητές που αντλούν αισιοδοξία από τον θάνατο, σ’ αυτούς που χρειάζονται να δείχνουν με τον ποιο απάνθρωπο τρόπο την κάθε νίκη τους, ας τους αφιερώσουμε τα λόγια του μεγάλου Τσάπλιν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.