Στα ερείπια της αρχαίας Ολύνθου…..*

«Ένας στρατηγός νικά στον πόλεμο όταν διαθέτει πλούσιο οπλοστάσιο ιδεών και γνωρίζει και τις ιδέες του αντιπάλου» έλεγε ο Σου Τζου ή προαπαιτούμενο της νίκης είναι η επικράτηση στο χώρο των ιδεών:
Αυτό που είναι απόλυτα αναγκαίο είναι να κατατεθούν ιδέες για εφαρμόσιμες πολιτικές που θα μας φέρουν ένα βήμα μπροστά μετά… την κρίση.
Κατ΄ αρχήν να παραδεχτούμε ότι είμαστε σε κρίση εδώ και δυο χρόνια και ότι η κρίση της χώρας είναι κατά κύριο λόγο εσωτερικής ευθύνης .
Δεν φταίει ούτε το πετρέλαιο ούτε η Leeman ούτε το ΔΝΤ ούτε κάποια εβραϊκή συνωμοσία.
Φταίει ο λαϊκισμός και αναξιοκρατία που ο τόπος έχει φαλκιδευτεί.
Φταίει η πολιτική κάστα που χρησιμοποίησε τα ταπεινότερα ένστικτα του λαού για να αναρριχάται, εκάστοτε..
Φταίει η μακαριότητα μας σαν λαός που περιμένουμε τα …θαύματα, γιατί έτσι μας έχουν μαστουρώσει, για να «ξεκολλήσουμε τον ήλιο από την λάσπη» ενώ ο ποιητής προτρέπει, «σπρώχτε με στήθος και με γόνα».
Αν είναι δυνατόν η επόμενη μέρα να βρει την χώρα στον ίδιο παρανομαστή, αλλοίμονο αν την κρίση την βιώσουμε μόνο ως τέτοια και δεν την δούμε και ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τα αλλάξουμε όλα με μια προϋπόθεση, να αλλάξουμε τους εαυτούς μας.
Να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και τους απεγκλωβίσουμε από το μικρό το εφήμερο το εγωκεντρικό την φιλαυτία την μικροέπεια και την ελαφρότητα. Κράτος είναι όλοι οι πολίτες του καθημερινά σε όλα τα ζητήματα με λόγο με εξουσία με συνέπειες και καταλογισμούς. Το δημόσιο αγαθό το δημόσιο κτήμα η δημόσια υγεία και παιδεία είναι πεδία για να αποδεικνύουμε ότι το κράτος είναι κοινωνικοποιημένο και όχι δοβλέτι οικογενειών και σφετεριστών. Αν πετύχουμε να απεξαρτηθούμε από ενοχικά (μετεμφυλιοπολεμικά) σύνδρομα θα διαπιστώσουμε ότι υπερασπιζόμενοι το δημόσιο συμφέρον δεν στρεφόμαστε κατά, αλλά και υπέρ του αδικοπραγούντα. Αν δεχθούμε την υποχώρηση του ατομικού μας οφέλους προς το γενικότερο συμφέρον αυτό θα μας επιστραφεί ως αναγνώριση και ως κοινωνικό μέρισμα.
Τότε θα είμαστε σε θέση να απαιτήσουμε και να επιβάλουμε τις επιτέλους λύσεις τώρα πριν είναι μάταιο:
Γερμανικό εκλογικό σύστημα ως πάγιου και διαρκούς και ως μηχανισμού προσέλκυσης των καλλίτερων και όχι των καταλληλότερων αυτών που έχουν να δώσουν και όχι να πάρουν αυτών που γνωρίζουν και όχι αυτών που ξέρουν να περιπαίζουν περιφερόμενοι από μνημοσύνου εις πανήγυρη και από γάμους εις κοπή πιτών.

Κτηματολόγιο – περιουσιολόγιο γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες εντός δυο ετών με ειδική νομοθεσία περιορισμού των απύθμενων και απίθανων δικαιωμάτων και αν προέκυψαν από ενέργειες νομότυπες. Πόσα χρόνια θα σέρνεται αυτή η κατάρα προς δόξα και ευφροσύνη ημέτερων και δικολάβων και πονηρών και ρασοφόρων και κλεπταπόδόχων και του άνομου χρήματος.
Φοροδιαφυγής και φοροκλοπής σύλληψη και απαλοιφή τους ως μέσου πλουτισμού και ευμάρειας. Από 1981 όταν ρωτούσαν τον Ανδρέα που θα βρει τα λεφτά για το πρόγραμμα του έλεγε «από την πάταξη της φοροδιαφυγής» και ακόμα την κυνηγούμε !!εν τω μεταξύ εξακοντίζοντας το δημόσιο χρέος στα όρια των 267 Δις € ή στα όρια της χρεοκοπίας. Σταθερό φορολογικό σύστημα και μηχανισμός ελέγχου ανεξάρτητος της διακυβέρνησης με οριζόντια και κάθετη ανάπτυξη.
Μελέτες και έργα που θα προκύπτουν από διαδικασίες δημοκρατικού προγραμματισμού και θα παράγονται με κάθε επιμέλεια και αυστηρότητα ως προς την ποιότητα και τα χρονοδιαγράμματα, καταργώντας τις διαδικασίες του επείγοντος που ωφελούν μόνο τον κλάδο των εργοληπτών.
Ασφαλιστικό σύστημα παιδεία και υγεία με ξεκάθαρους όρους με σύγχρονα προγράμματα σπουδών με ουσιαστική παιδεία μακριά από λαϊκισμούς και ανέξοδη αλληλεγγύη των μετριοτήτων και των χασομέρηδων των κομματικών κλιβάνων.
Επιχειρήσεις με παραγωγή και όχι μόνο με μεταπρατικό προσανατολισμό βοηθούμενες από τις παραπάνω σταθερές αξίες ώστε να επιβιώνουν στο διεθνή ανταγωνισμό αυτοδύναμα και όχι με τα δεκανίκια του προστατευτισμού.
Αγροτικός τομέας με ηγεσία και ηθικό, αφού η τεχνογνωσία υπάρχει και η επιστήμη μπορεί να κατευθύνει και τον ποτρακαλοπαραγωγό και τον καπνοπαραγωγό και τον ελαιοπαραγωγό μακριά από την ληστρική αγκαλιά των μεσαζόντων που καταλαμβάνοντας και πολιτικές θέσεις ενταφιάζουν το αγροτικό προϊόν. Νέου τύπου συνεταιρισμοί και άμεση ανάληψη της διαχείρισης των προϊόντων των αγροτών που τώρα λυμαίνονται οι μεταποιητές –μεσάζοντες (πχ τα εργοστάσια λαδιού σε μας).
Πολλά θα μπορούσε να αναφέρει κάποιος και όλα θα είναι το ίδιο επείγοντα και αναγκαία . Το θέμα δεν είναι η ατζέντα αυτή καθ’ εαυτή αλλά ο λόγος του επείγοντος:
Αν καθυστερήσουμε και άλλο να εκσυγχρονίσουμε τη χώρα με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα ξεβολεύουν θα ανατρέπουν αλλά θα επιταχύνουν το βηματισμό της σε πείσμα και των βολεμένων ιδεολογικών σχημάτων ήσσονος προσπάθειας, θα χάσουμε.
Και θα χάσουμε τους καλύτερους μας, τα νιάτα μας, τα παιδιά μας που δεν αρκούνται στην αιχμαλωσία και δεν δέχονται να εξαργυρώσουν τους αγώνες τους με τα ψιχία που τυχών θα έπεφταν από τις τράπεζες της κομματοκρατίας.
Είναι παντού τόσο φανερή η ιδιοτέλεια των «αγώνων» των «αγωνιστών της παράταξης» που θα μείνουν στο τέλος μόνοι τους να μετρούν εθνικές τραγωδίες αποδίδοντας τις σε συνωμοσίες και όχι στην ανικανότητα τους…
Γιάννης Φωτάκης